Bjarni Helgason
Undanförnum kvöldum hef ég eytt í það að horfa á raðmorðingjann Dexter á Netflix. Þættirnir komu fyrst út árð 2006 og ég var duglegur að hlaða niður þáttunum á sínum tíma um leið og þeir birtust á veraldarvefnum. Ég horfði á fyrstu tvær seríurnar um raðmorðingjann en gafst svo upp. Fann mér annað að horfa á, líklegast einhverja unglingadramatík.
Ég er kominn á áttundu og síðustu seríuna og ólíkt flestöllum þáttum sem ég hef horft á á undanförnum árum hef ég enga löngun til þess að hámhorfa á þættina. Mér hefur í raun tekist að slátra flestöllum sjónvarpsþáttaseríum sem ég hef dottið í á örfáum sólarhringum á síðustu árum. Raðmorðinginn Dexter er hins vegar of mikið fyrir mig. Ég næ einum til tveimur þáttum áður en ég get ekki meira. Það er ekkert sérstaklega aðlaðandi að horfa á aðra manneskju
...