Við ræðum of oft um skatta út frá þörfum hins opinbera í stað þess að ræða um hvaða svigrúm þeir hafa sem greiða skattana, sem eru bæði einstaklingar og fyrirtæki. Sumir stjórnmálamenn kynna með reglubundnum hætti ýmis verkefni sem þeir ætla að ráðast í, gjarnan kostnaðarsöm verkefni, og þegar talinu víkur að því hvernig þeir ætli sér að fjármagna þau er niðurstaðan ofter en ekki sú að það eru skattgreiðendur sem að lokum fá reikninginn.
Við sáum keim af þessu í aðdraganda síðustu kosninga, þar sem Samfylkingin lagði áherslu á að loka hinu svonefnda ehf-gati, en þannig taldi Samfylkingin að bæta mætti afkomu ríkissjóðs um ákveðna upphæð. Þeir sem áttu síðan að loka gatinu voru einyrkjar, iðnaðarmenn og smærri atvinnurekendur. Nokkuð sem kallar á aukið eftirlit, fleiri ríkisstarfsmenn og aukinn kostnað – en allt er það svo sem í samræmi við stefnu
...