Elskulega tengdamóðir mín Jóna Berg Garðarsdóttir er farin til Sigga síns í sumarlandið. Ég kynntist Jónu þegar ég fór að vera með syni hennar fyrir 21 ári og þvílík guðslukka það var að eignast hana sem tengdamóður. Jóna, Siggi tengdapabbi og fjölskyldan tóku mér og Brynjari syni mínum, sem þá var átta ára, ákaflega vel og tóku þau honum strax sem einu af sínum ömmu- og afabörnum og nú síðustu ár tók Jóna bæði stjúpbörnum og litlu nýfæddu stelpunni hans alltaf sem sínum langömmubörnum og var þeim og okkur alltaf svo góð.

Við Jóna urðum fljótt mjög góðar vinkonur og sagðist hún hafa frekar verið að eignast fimmtu dótturina en tengdadóttur, sem mér þótti svo óendanlega vænt um að heyra. Ég gat leitað til Jónu minnar með allt, hvort sem það var hjálp við hekl og prjónaskap, bakstur, eldamennsku, pössun eða bara sem
trúnaðarvinar. Hún var alltaf til staðar. Við hjónin vorum svo heppin að búa í næsta húsi við þau á Dalvík og síðar bara Jónu eftir að Siggi féll frá. Strákarnir okkar elskuðu að geta hlaupið yfir til ömmu í pönnsur eða lummur, sem var sko ekki sjaldan, eða bara til að dunda og brasa hjá henni.

Eftir að við hjónin fluttum til Akureyrar kom Jóna fljótt á eftir okkur enda öll börnin hennar komin þangað svo það lá beinast við. Alltaf var jafn gott að koma til hennar í kaffi þó að vegalengdin væri orðin aðeins meiri en næsta hús. Það var líka oft líf og fjör þar því gestagangurinn var alltaf mikill hjá henni enda þótti öllum gott og gaman að koma til Jónu. Alltaf til kaffi og eitthvert gúmmelaði með því sem hún hafði verið nýbúin að baka eða átti í frystinum. Þú fórst aldrei svöng frá henni og oftar en ekki með eitthvað með þér heim til þeirra sem ekki komu með í kaffið.

Nokkrum árum eftir að hún flutti í bæinn var Jóna svo heppin að kynnast yndislegum manni og kórfélaga, Sigurgeiri Ísakssyni. Vinátta þeirra varð fljótt mjög mikil og þróaðist í fallegt samband. Jóna varði mörgum stundum hjá honum og var fljótlega alveg komin til hans þótt hún ætti áfram sína íbúð í
Hagahverfinu. En þar með bjuggum við aftur í næsta húsi við hana en nú í Naustahverfinu sem var alveg frábært. Svo æðislegt að geta droppað aftur yfir í smá kaffi og spjall en nú til þeirra. Jóna og Sigurgeir áttu yndisleg ár saman og ferðuðust mikið og gerðu margt saman því þau áttu mikið af
sameiginlegum áhugamálum og vinum og stórar fjölskyldur sem gjarnan hópuðust öll til þeirra í matar- eða kaffiboð og oft mikil þröng á þingi en gekk alltaf upp. Það var afskaplega gaman og guðslukka að sjá og fylgjast með Jónu finna ástina á ný með þessum dásemdarmanni.

En lífið er víst alls konar og ekki alltaf sanngjarnt, en fyrir rúmu ári var Jóna greind með MND-taugasjúkdóminn. Sjúkdómurinn var aðallega í kyngingar- og talfærum hjá henni þó að hans yrði líka vart í útlimum. Talið fór fljótt að versna þannig að hún gat ekki lengur orðið sungið með í kór eldri borgara sem henni fannst svo gaman. Í haust átti hún orðið enn erfiðara með að tyggja og kyngja mat, og var hún alveg hætt að getað borðað nema í gegnum sondu. Hún var líka orðin máttlausari í höndum og fótum og orkan orðin miklu minni. Hún var búin að missa allar fínhreyfingar og átti orðið erfiðara með að prjóna og hekla sem hún gerði mikið af en hún dó ekki ráðalaus heldur keypti bara stóra heklunál og þykkt garn og hóf að hekla körfur handa nánast öllum í fjölskyldunni.

Það lá beinast við þar sem ég var ekki í vinnu að ég fylgdi Jónu í nokkrar læknaheimsóknir hennar í eftirlit til taugalæknisins og MND-teymisins í Reykjavík, en teymið reyndist okkur ómetanlegt í gegnum þetta ferli og eiga þau miklar þakkir skilið fyrir allt. Þetta var yndislegur tími í þessum ferðum okkar þó að tilefnið væri auðvitað ekki skemmtilegt. Við áttum margar gæðastundir og spjall í okkar bílferðum og mikið hlegið og fíflast enda Jóna mikill húmoristi, sem fylgdi henni alveg til dauðadags.

Þegar ég fór með Jónu upp á SAK þremur vikum fyrir andlát hennar bjóst ég ekki við því að hún færi ekki heim aftur eftir það. Það dró fljótt af henni eftir komuna þangað og á endanum var talið alveg horfið. En það stoppaði hana auðvitað ekki. Hún skrifaði allt sem hún vildi sagt hafa í bók sem hún vildi síðan að við ættum til minningar um hana og er þessi bók algjör gullmoli fyrir okkur að lesa. Eins passaði hún upp á síðustu dagana sína að allir sem væru búnir að eiga eða ættu afmæli fljótlega fengju afmælisgjafirnar sínar því henni var alltaf svo umhugað um alla í kringum sig enda ekki ein slæm beinflís til í henni.

Elsku yndislegu og fallegu tengdamóður minni þakka ég fyrir allt. Líf mitt hefur verið svo miklu ríkara með hana í því. Elsku Sigurgeir, Friðjón minn, mágkonur mínar, svilar og stórfjölskylda Jónu og Sigurgeirs. Okkar missir er mikill en minning um yndislega, hjartahlýja og góða konu situr eftir og yljar okkur á erfiðum stundum.