Um sr. Friðrik – fullyrðingar á villigötum

„Að vernda börn er sjálf­sögð skylda, þar ber að standa um traust­an vörð.“ Frels­ar­inn benti á það, sagði: „Leyfið börn­un­um að koma til mín … og hann blessaði þau.“ Það vit­um við kristið fólk að þeirri skip­un ber að hlýða og fram­kvæma. Við sem þekkt­um sr. Friðrik Friðriks­son vit­um að hann sinnti því og skildi eft­ir meiri bless­un en aðrir. Hann var hlýr í fram­komu, ein­læg­ur, heilsaði gjarn­an með faðmlagi, sem var al­mennt á hans tíma og all­ir stunduðu, öll­um var það eðli­legt. Við sem þekkt­um hann, sam­herj­ar og vin­ir hans aðrir, viss­um að hann var heiðarleg­ur í öllu sem hann kom ná­lægt.

Hann hafði viður­nefnið „Friðrik barna­vin­ur­inn“.

Nú er svo, að sam­fé­lagið er veru­lega opið fyr­ir frétt­um um ásak­an­ir á fólk. Kannski eru ein­hverj­ar sann­ar, sem