Í þeirri óvissu sem rík­ir í alþjóðamál­um felst ein­mitt til­efni til að horfa inn á við og styrkja það sem við eig­um sam­eig­in­legt. Að hlúa að lýðræðinu okk­ar.
Guðrún Hafsteinsdóttir
Guðrún Haf­steins­dótt­ir

Guðrún Haf­steins­dótt­ir

Þjóðhátíðardag­ur Íslend­inga er dag­ur sem snert­ir streng í hjarta okk­ar allra. Þetta er dag­ur­inn sem minn­ir okk­ur á hver við erum, hverju við höf­um áorkað og hvert við stefn­um. Þann 17. júní 1944 tók­um við af­drifa­ríka ákvörðun. Við stofnuðum lýðveldi. Við lýst­um yfir fullu sjálf­stæði og í því fólst sterk yf­ir­lýs­ing: Við treyst­um okk­ur sjálf. Við ráðum eig­in framtíð.

Sú ákvörðun markaði ekki upp­haf þjóðar­inn­ar en það var fög­ur staðfest­ing á vilja lands­manna. Að við vær­um reiðubú­in að axla ábyrgð og taka ákv­arðanir í okk­ar eig­in nafni. Það er kjarn­inn í því að vera sjálf­stæð þjóð. Að treysta hvert öðru, leggja sam­an krafta okk­ar og taka ábyrgð á því sam­fé­lagi sem við vilj­um byggja.

Í dag, rúm­um átta ára­tug­um síðar, eig­um við margt til að fagna. Við höf­um byggt upp sam­fé­lag þar

...