Vill sjá meiri samvinnu Hafró og útgerða

„Öðru frem­ur hef­ur það verið póli­tík­in og þessi póli­tíski rétt­trúnaður um það að aldrei megi leita að neinu úr smiðju út­vegs­manna, sem hef­ur verið til skaða,“ seg­ir Binni í Vinnslu­stöðinni.

200 míl­ur tóku hann tali í vik­unni vegna fyr­ir­hugaðrar loðnu­leit­ar, en eng­inn kvóti hef­ur verið gef­inn út fyr­ir loðnu­vertíðina eft­ir að ekki fannst nægt magn af loðnu í loðnu­leiðangri Haf­rann­sókna­stofn­un­ar.

„Útgerðirn­ar hafa talað sig sam­an og við mun­um fara yfir það með Hafró hvernig þessu verður háttað. Við verðum að kanna ræki­lega hvernig við stönd­um að loðnu­leit­inni, líkt og við höf­um áður gert. Það er í sjálfu sér ekk­ert nýtt í því,“ seg­ir Sig­ur­geir Brynj­ar Krist­geirs­son, fram­kvæmda­stjóri Vinnslu­stöðvar­inn­ar, í sam­tali við 200 míl­ur.

Útgerðirn­ar munu skipa hóp sem vinna á í sam­vinnu við Hafró við að fara yfir hvernig best verði staðið að leit­inni.

„Taka þarf til­lit til veðurs, haf­íss og annarra þátta til að finna út hvaða tími er lík­leg­ast­ur til ár­ang­urs. Það er meðal þess sem við ræðum við Hafró,“ seg­ir Binni og bend­ir á að und­an­far­in ár hafi út­gerðirn­ar farið í leit­ir með stofn­un­inni.

„Þetta er fyr­ir­mynd­ar­sam­vinna. Við höf­um átt mjög gott og ánægju­legt sam­starf við Hafró um leit­irn­ar.“

Lýs­ir það ástandi eins og best verður á kosið, að út­gerðir neyðist til að taka þátt í aðgerðum stofn­un­ar vegna fjár­skorts hjá hinu op­in­bera?

„Nei, það er ekki svo, auðvitað vilj­um við sjá ríkið verja meiri fjár­mun­um til haf­rann­sókna, en í raun­inni held ég að ekki væri skyn­sam­legt af Hafró að gera út heil­an flota skipa til rann­sókna. Útgerðirn­ar eiga auðvitað sjálf­ar fjölda skipa og það má gera hlut­ina miklu ein­fald­ari og skil­virk­ari með sam­vinnu einkaaðila og op­in­berra aðila,“ seg­ir Binni.

Binni seg­ir það skjóta skökku við að út­gerðir greiði há veiðigjöld til viðbót­ar við hefðbundna skatta, á sama tíma og ríkið geri stund­um lítið til að halda verðmæta­sköp­un­inni við. mbl.is/​Sig­urður Bogi

Með tæki í rekstri allt árið

„Svo má benda á að eitt af þeim skip­um sem ný­lega hafa komið til lands­ins, Aðal­steinn Jóns­son, áður Li­bas, var hannað með það í huga að taka þátt í rann­sókn­ar­leiðöngr­um með Haf­rann­sókna­stofn­un Nor­egs og var nýtt sem slíkt ásamt veiðum. Ef menn hugsa fyr­ir slíku strax á smíðatíma skipa má breyta fyr­ir­komu­lag­inu við fiski­leit og rann­sókn­ir að hluta.

Ég er ekki sann­færður um að rétta leiðin sé að ríkið eigi og reki haf­rann­sókn­ir al­veg á eig­in for­send­um. Skyn­sam­legra og hag­kvæm­ara væri að gera þetta í sam­vinnu við at­vinnu­grein­ina sem er með öll tæki og út­búnað í rekstri allt árið.“

Skip­stjór­ar og sjó­menn hafi þá yf­ir­grips­mikla þekk­ingu á hegðun loðnu sem kæmi þarna að góðum not­um.

„Ef fiski­fræðing­ar eru svo um borð með áhöfn­inni er það mjög lík­legt til ár­ang­urs, frek­ar en að hver sé að vinna í sínu horni. Þetta á ekki að vera „við“ og „þið“.“

Binni bend­ir í þessu sam­hengi á tog­araröll, þar sem rann­sökuð er staða botn­fisk­teg­unda. Þá hafa farið tveir eða þrír tog­ar­ar út ásamt eig­in skip­um stofn­un­ar­inn­ar.

„Á tog­ur­un­um er líka unnið að haf­rann­sókn­um þar sem fiski­fræðing­ar eru um borð til að meta afl­ann. Það leiðir til miklu hag­kvæm­ari niður­stöðu fyr­ir alla aðila. Mæl­ing­arn­ar eru ör­ugg­ari og fyr­ir­komu­lagið hef­ur í för með sér mik­inn sparnað fyr­ir ríkið.“

Auðvitað vilj­um við sjá ríkið verja meiri fjár­mun­um til haf­rann­sókna, seg­ir Binni. mbl.is/Ó​feig­ur

Tvær millj­ón­ir fyr­ir millj­arða

Binni seg­ir það skjóta skökku við að út­gerðir greiði há veiðigjöld til viðbót­ar við hefðbundna skatta, á sama tíma og ríkið geri stund­um lítið til að halda verðmæta­sköp­un­inni við. Rifjar hann upp þegar tveim­ur loðnu­leiðöngr­um lauk og lítið sem ekk­ert hafði fund­ist af fiski í ráðherratíð Þor­gerðar Katrín­ar Gunn­ars­dótt­ur.

„Eng­inn kvóti hafði verið gef­inn út og því vildu út­gerðirn­ar leggja í þriðja leiðang­ur­inn. Vitað var að hann myndi kosta þrjá­tíu til fjöru­tíu millj­ón­ir og var ráðherr­ann reiðubú­inn að leggja fram tvær millj­ón­ir frá rík­inu! Nú, leiðang­ur­inn var far­inn og út­gerðirn­ar borguðu það sem upp á vantaði.“

Í leiðangr­in­um fannst tals­vert af loðnu og í fram­hald­inu var gef­inn út kvóti sem síðar meir átti eft­ir að gefa rík­is­sjóði á bil­inu sex til níu millj­arða króna í formi skatta, þar með tal­inna veiðigjalda, að sögn Binna.

„Þarna var Þor­gerður ráðherra ekki bet­ur að sér um hlut­ina en svo að hún var aðeins reiðubú­in að veðja tveim­ur millj­ón­um á að ríkið fengi þarna í sinn hlut sex til níu millj­arða króna! Það sýn­ir ekk­ert annað en þekk­ing­ar­skort á því hvernig hags­mun­ir út­gerðar, sjó­manna, rík­is og um leið þjóðar­inn­ar allr­ar fara sam­an. Þetta geng­ur ekki upp.“

Binni bend­ir á umræðu og gagn­rýni þess efn­is að út­gerðar­menn eða aðrir hags­munaaðilar eigi helst hvergi að koma að, þegar um mál­efni þeirra er vélað í stjórn­kerf­inu.

„Auðvitað eig­um við að vinna sam­an. Mér þykir mun skyn­sam­legra að hjá Hafró sé virk­ur sam­ráðsvett­vang­ur, eins og reynst hef­ur vel hingað til. Sam­starf starfs­manna Haf­rann­sókna­stofn­un­ar ann­ars veg­ar og út­vegs­manna hins veg­ar hef­ur verið mjög gott,“ seg­ir hann.

„Öðru frem­ur hef­ur það verið póli­tík­in og þessi póli­tíski rétt­trúnaður um það að aldrei megi leita að neinu úr smiðju út­vegs­manna, sem hef­ur verið til skaða. Hugs­un­in er þá sú að út­gerðirn­ar séu óvin­ur núm­er eitt, og að ef þær fái kvóta græði þær svo mikið að bet­ur sé heima setið en af stað farið, eins og í til­felli loðnu­leit­ar­inn­ar sem ég lýsti áður. Þetta lýs­ir mik­illi vanþekk­ingu, eins og dæm­in sanna.“