Veiðar munu ekki standa undir stöðugri fólksfjölgun

Ásta Dís Óladóttir, dósent við viðskiptafræðideild HÍ, segir „eitt af …
Ásta Dís Óladóttir, dósent við viðskiptafræðideild HÍ, segir „eitt af því sem skiptir afar miklu máli í dag er sjálfbærni, að nýta auðlindir jarðar þannig að þær standi komandi kynslóðum til boða í ekki minna umfangi en núverandi kynslóðum.“ mbl.is/Kristinn Magnússon

Í haust kom út ný bók um sjáv­ar­út­veg og fisk­eldi í alþjóðlegu sam­hengi í ljósi fæðuör­ygg­is framtíðar­inn­ar og ber hún heitið Fis­heries and Aquacult­ure: The Food Secu­rity of the Fut­ure.

„Þessi bók er sprott­in úr ís­lensk­um sjáv­ar­út­vegi en segja má að mik­il­vægi sjáv­ar­út­vegs hér­lend­is og þekk­ing á þess­ari at­vinnu­grein geri það að skyldu okk­ar að miðla þeim fróðleik til annarra í heim­in­um,“ seg­ir Ásta Dís Óla­dótt­ir, dós­ent í Viðskipta­fræðideild Há­skóla Íslands, en hún ritaði bók­ina ásamt Ágústi Ein­ars­syni, fyrr­ver­andi pró­fess­or og rektor við Há­skól­ann á Bif­röst.

Bók­in bygg­ist á rann­sókn­um þeirra Ástu Dís­ar og Ágústs og fjall­ar meðal ann­ars um breyt­ing­ar sem hafa orðið í sjáv­ar­út­vegi á und­an­förn­um árum og ára­tug­um og þær leiðir sem fær­ar eru í grein­inni hvað varðar aukna sjálf­bærni, hag­kvæm­ari veiðar, vinnslu og fisk­eldi, að sögn Ástu Dís­ar. „Mark­miðið var að skrifa fræðibók sem myndi nýt­ast til kennslu og sem al­mennt fræðirit um rekst­ur sjáv­ar­út­vegs­fyr­ir­tækja og sjáv­ar­út­veg í heild sinni hér á landi og er­lend­is. [...] Sýnt er hvernig bæta má ár­ang­ur fyr­ir­tækja og landa á þess­um sviðum, meðal ann­ars með tækninýj­ung­um og þar er Ísland mjög framar­lega í heim­in­um. Bók­in er ætluð þeim sem starfa í sjáv­ar­út­vegi, stefnu­mót­end­um í grein­inni, fræðimönn­um, há­skóla­nem­um og öll­um þeim sem áhuga hafa á þróun sjáv­ar­út­vegs til framtíðar,“ út­skýr­ir hún.

Kápa bókarinnar Fisheries and Aquaculture.
Kápa bók­ar­inn­ar Fis­heries and Aquacult­ure.

Spurð hvernig það kom til að ákveðið var að gefa bók­ina út, svar­ar Ásta Dís: „Þetta byrjaði þegar ég var feng­in til þess að end­ur­vekja kennslu í rekstri í sjáv­ar­út­vegi við Há­skóla Íslands. Þegar ég kem inn 2017 hafði þetta ekki verið kennt síðan Ágúst gerði það, mörg­um árum áður. [...] Í sam­tali við ýmsa aðila hér á landi og er­lend­is kom í ljós að það voru eig­in­lega eng­ar bæk­ur á ensku til sem nálg­ast sjáv­ar­út­veg­inn í víðara sam­hengi. Þannig raun­ar kom þessi hug­mynd að út­skýra hvað við höf­um verið að gera í sjáv­ar­út­vegi í sam­an­b­urði við aðrar þjóðir.“

Betri stjórn­un veiða og aukið eldi

Hún seg­ir mik­il­vægi sjálf­bærni og tækni­fram­far­ir í veiðum og vinnslu gegna lyk­il­hlut­verki í bók­inni. „Eitt af því sem skipt­ir afar miklu máli í dag er sjálf­bærni, að nýta auðlind­ir jarðar þannig að þær standi kom­andi kyn­slóðum til boða í ekki minna um­fangi en nú­ver­andi kyn­slóðum. Við verðum að fara vel með það sem við höf­um í hönd­un­um og nýta hvern fisk ef svo má segja til hins ýtr­asta. Flök og bit­ar eru verðmæt afurð en í dag eru það ekki síður hliðar­af­urðir, pró­tín og ensím sem skipta máli og skila verðmæt­um. Ég nota stund­um í kennsl­unni hjá mér dæmið um þorskinn sem er kom­inn í yfir 90% nýt­ingu og gæti farið hærra, meðal ann­ars nýt­ingu slógs í lýs­is­fram­leiðslu, en Íslend­ing­ar eru að gera vel á þessu sviði og við get­um flutt þá þekk­ingu bet­ur út.“

Ásta Dís bend­ir á að talið er að um þriðjung­ur allra fram­leiddra mat­væla eyðilegg­ist í fram­leiðslu eða í dreif­ingu og þegar mat­væl­um er fargað þegar þau eru kom­in yfir síðasta sölu­dag. „Þegar litið er til þess­ara mat­væla sem hent er þá eru það ekki bara mat­væl­in sem eru að eyðileggj­ast held­ur tap­ast allt sem lagt var í fram­leiðsluna og dreif­ing­una, eins og mann­leg vinna, vatn og orka. Þarna verður gíf­ur­leg sóun og það er mjög brýnt að fram­leiðend­ur og selj­end­ur mat­væla bæti þetta ferli.

Um 10% af þeim hita­ein­ing­um sem mann­kynið neyt­ir eru tal­in koma frá sjáv­ar­fangi að sögn Ástu Dís­ar sem seg­ir að það þurfi fyrst og fremst betri stjórn­un veiða og aukið eldi ef hlut­deild sjáv­ar­fangs eigi að vaxa.

„Fisk­eldi hef­ur vaxið hratt á und­an­förn­um árum og það þarf að auka það enn meir ef við eig­um að geta fætt mann­kynið því veiðar munu ekki standa und­ir stöðugri fólks­fjölg­un. Því get­um við sagt að það sé fylli­lega raun­hæft að gera ráð fyr­ir að fisk­eldi auk­ist enn frek­ar. Vöxt­ur­inn er þó tak­mörk­un­um háður, meðal ann­ars vegna fæðu fyr­ir eld­is­fisk, rétt eins og höf, vötn og ár hafa sín­ar tak­mark­an­ir eins og komið hef­ur í ljós á und­an­förn­um ára­tug­um. Til viðbót­ar þessu má nefna vanda­mál eins og auk­in gróður­húsa­áhrif, hlýn­un jarðar og vax­andi meng­un á landi og í sjó, sem er meðal ann­ars tengd vax­andi fisk­eldi. Þess vegna þurf­um við að vanda okk­ur vel. Deil­ur eru uppi um hvort eldi eigi að vera í sjókví eða í land­eldi og þessa þætti þarf að skoða til hlít­ar, hvaða leiðir koma best út með til­liti til sjálf­bærni, að við skil­um jörðinni og auðlind­um henn­ar af okk­ur í betra ásig­komu­lagi en við tók­um við.“

Fiskeldið er talin mikilvæg viðbót við hefðbundnar veiðar.
Fisk­eldið er tal­in mik­il­væg viðbót við hefðbundn­ar veiðar. mbl.is/​Helgi Bjarna­son

Öðrum til eft­ir­breytni

Vegna þessa tel­ur hún brýnt „að þjóðir heims horf­ist í augu við al­var­leg fæðuvand­mál í heim­in­um og for­gangsraði í þeirra þágu og Íslend­ing­ar gætu vafa­lítið lagt meira til á alþjóðavett­vangi í umræðunni um fæðuöfl­un framtíðar­inn­ar, einkum hvað varðar sjáv­ar­fang, vegna þess að hér hef­ur verið rek­inn arðbær sjáv­ar­út­veg­ur sem hef­ur skilað mikl­um verðmæt­um til sam­eig­in­legra verk­efna. Þannig hef­ur sjáv­ar­út­veg­ur hér verið gef­andi en ekki þiggj­andi eins og raun­in er víða í hinum vest­ræna heimi og Íslend­ing­ar hafa náð mikl­um ár­angri í full­nýt­ingu sjáv­ar­af­urða sem ætti að verða öðrum þjóðum til eft­ir­breytni.“

Sam­kvæmt töl­um Mat­væla- og land­búnaðar­stofn­un­ar Sam­einuðu þjóðanna hef­ur lít­il breyt­ing orðið á heild­ar­magni sjáv­ar­af­urða sem fram­leidd­ar eru með veiðum á villt­um stofn­um frá alda­mót­um. Árið 2000 veidd­ust 85 millj­ón­ir tonna á heimsvísu úr sjó en árið 2018 voru veidd­ar 84 millj­ón­ir tonna. Á sama tíma­bili fór eldi í sjó úr því að fram­leiða 14 millj­ón­ir tonna í 31 millj­ón tonna, en það er rétt rúm­lega 114% vöxt­ur.

Ef litið er til veiða í ferskvatni nam heild­arafli 9 millj­ón­um tonna árið 2000 og 12 millj­ón­um árið 2018. Á sama tíma jókst ferskvatns- og land­eldi um rúm 168% úr 19 millj­ón­um tonna í 51 millj­ón tonna. Sam­an­lagt fram­leiddi allt eldi í heim­in­um 82 millj­ón­ir tonna, sem er um 46% af öllu fram­leiddu sjáv­ar­fangi að sjáv­ar­spen­dýr­um, krókó­díl­um og þangi og öðrum sjáv­ar­plönt­um und­an­skild­um.

„Þar sem fisk­eldi er þegar orðið eins mikið og raun ber vitni vakn­ar sú spurn­ing hvort fisk­eldi geti leyst hluta af fæðuvanda framtíðar­inn­ar og hugs­an­lega stutt enn bet­ur við veiðar á villt­um fiski því það er jú tak­mörkuð auðlind. Það er nauðsyn­legt að ná jafn­vægi á markaði og það jafn­vægi ræðst af hag­kvæmni eins og raun­in er í öðrum efna­hags­leg­um ákvörðunum,“ seg­ir Ásta Dís.

Náið sam­starf fyr­ir­tækja

Eins og fyrr seg­ir er tækniþróun einn þeirra þátta er bók­in fjall­ar um. „Sú mikla tækniþróun sem er að eiga sér stað bygg­ist meðal ann­ars á fjórðu iðnbylt­ing­unni. Náið sam­starf tæknifyr­ir­tækja á borð við Völku, Skag­ann 3X, Mar­el og fleiri fyr­ir­tæki við ís­lensk sjáv­ar­út­vegs­fyr­ir­tæki hef­ur ýtt und­ir mun hraðari þróun, meðal an­an­rs í fisk­vinnslu og meðferð afla, en ann­ars hefði orðið.

Íslensk­ur markaður er lík­lega sá besti í heim­in­um til að stunda ný­sköp­un og tækniþróun, vegna þess að fyr­ir­tæk­in vinna mjög vel sam­an að þró­un­inni. Með því fæst gríðarleg þekk­ing hjá tæknifyr­ir­tækj­un­um, sem síðan er flutt úr landi og til ým­issa landa, sem ger­ir það að verk­um að er­lend­ar þjóðir hafa náð að byggja hraðar upp sinn sjáv­ar­út­veg en ella,“ seg­ir Ásta Dís.

Hún seg­ir að áður fyrr hafi fólk sem starfaði í vinnsl­um verið stutt af vél­um en að sú staða sé að breyt­ast og er starfs­fólk í aukn­um mæli í auka­hlut­verki eft­ir því sem hug­búnaður tek­ur við stuðnings­hlut­verk­inu. „Í framtíðinni verður manns­hönd­in hvergi nærri og lausn­ir í fisk­vinnslu verða byggðar á upp­lýs­inga­tækni og gervi­greind. Þá hef­ur kraf­an um rekj­an­leika auk­ist á und­an­förn­um árum og staðan er orðin þannig að víða er hægt að segja hvar til­tek­inn þorsk­ur var veidd­ur, á hvaða miðum, í hvaða kasti og svo fram­veg­is.“

Mik­il viður­kenn­ing

Ásta Dís seg­ir tölu­verðan áhuga vera á bók­inni, meðal ann­ars að nýta hana í kennslu er­lend­is auk þess sem alþjóðastofn­an­ir hafa pantað ein­tök. „Það hef­ur vantað svona bók á er­lend­um markaði.“

Spurð hvaða merk­ingu það hef­ur að bók­in sé gef­in út fyr­ir alþjóðleg­an markað, svar­ar hún: „Það að svona virt for­lag eins og Aca­demic Press inn­an El­sevier skuli strax hafa sýnt því mik­inn áhuga að gefa út svona bók sýn­ir okk­ur að Ísland er afar framar­lega sem sjáv­ar­út­vegs­land og viður­kennt sem slíkt. Við unn­um með mjög mörg­um aðilum og marg­ir af okk­ar þekkst­ustu og fær­ustu vís­inda­mönn­um á þessu sviði lásu yfir fjöl­marga kafla í bók­inni. Þá fékk Ólaf­ur Ragn­ar Gríms­son, fyrr­ver­andi for­seti og nú­ver­andi formaður Norður­slóða, hand­ritið þegar það var komið nokkuð langt og hann skrifaði inn­gangs­orðin að bók­inni, sem er mjög mik­il­vægt fyr­ir okk­ur þar sem orð Ólafs Ragn­ars vega þungt á alþjóðavísu, sér í lagi í tengsl­um við Norður­slóðir.“

Nán­ar um málið
í Morg­un­blaðinu
Áskrif­end­ur:
Nán­ar um málið
í Morg­un­blaðinu
Áskrif­end­ur: