„Ég ætlaði ekki að verða svona frægur fyrir fíflalæti“

Erp­ur Ey­vind­ar­son er gest­ur í hlaðvarpsþætti Har­ald­ar Þor­leifs­son­ar, Labbit­úr. Erp­ur er þekkt­ur und­ir lista­manna­nafn­inu BlazRoca. Har­ald­ur, eða Halli eins og hann er kallaður, ræðir við Erp á ein­læg­an og heiðarleg­an hátt um fer­il þess síðar­nefnda, ís­lensku rapp­sen­una og hvernig ferðalög hafa mótað lífsviðhorf hans. 

Erp­ur byrjaði snemma að feta sig inn á braut­ina sem hef­ur gert hann að ein­um af mik­il­væg­ustu lista­mönn­um Íslands. Hann rifjar upp stofn­un Rímnaflæðis, fyrstu keppn­inn­ar í ís­lensku rappi, og hvernig það þróaðist yfir í hinn goðsagna­kennda hóp XXX Rottweiler hund­ar. Hann lýs­ir þess­um tíma sem hrárri spreng­ingu sköp­un­ar þar sem stemn­ing­in var mik­il og markaður fyr­ir ís­lenskt rapp lítt þróaður.

Erp­ur Ey­vind­ar­son. mbl.is/Ó​ttar Geirs­son

Ekki láta ein­hver markaðstrýni eiga þig

„Við ætluðum ekki einu sinni að vera eitt­hvað form­legt band fyrst. Þetta var bara stemn­ing og ástríða fyr­ir því að búa til tónlist á ís­lensku," seg­ir Erp­ur. Þegar fyrsta plata Rottweiler hund­anna sló í gegn, með lög­um eins og „Beygla“, breytt­ist allt – þeir urðu stór­ir á einni nóttu. 

Erp­ur seg­ir þó að frægðin hafi ekki alltaf verið auðveld. Á sama tíma og hann varð þjóðþekkt­ur sem rapp­stjarna, öðlaðist hann líka óvænta sjón­varps­frægð með karakt­ern­um Johnny Nas í sketsaþátt­um.

„Ég ætlaði ekki að verða svona fræg­ur fyr­ir fífla­læti" seg­ir hann hlæj­andi. „En svo bara fór þetta af stað, og maður nýtti sviðsljósið til að draga góðar hug­mynd­ir fram.“

Í sam­tal­inu dýf­ir Erp­ur sér líka í djúp­ar pæl­ing­ar um list, frelsi og áhrif kapí­tal­isma. Hann lýs­ir því hvernig hann hef­ur alltaf viljað halda sjálf­stæði sínu sem listamaður: „Þetta er frelsi, það sem list á að vera er al­gjört total frelsi. Þess vegna er al­veg hræðilegt þegar þú læt­ur ein­hver markaðstrýni eiga þig. Ég á allt mitt nema helm­ing­inn af fyrstu plöt­unni okk­ar er 50/​50 á milli okk­ar og út­gef­and­ans,“ seg­ir hann.

Erp­ur gagn­rýn­ir hvernig lista­menn eru oft kúgaðir til að falla að vænt­ing­um markaðar­ins í stað þess að fylgja eig­in sann­fær­ingu.

Erp­ur og Bent. mbl.is/​Krist­inn Magnús­son

Við búum í vest­rænni búbblu

Erp­ur tal­ar einnig með mikl­um til­finn­ing­um um áhrif pönk­s­ins á sig:

„Ég er alltaf verið rosa mik­ill pönk­ari. Hef orðið fyr­ir rosa­leg­um áhrif­um úr pönk­inu. Rottweiler er rosa­lega mikið pönk líka. Í pönk­inu seg­irðu hluti til að rífa upp í fólki.“

Þegar talið berst að ferðalög­um og dýra­lífi opn­ast önn­ur hlið á Erpi. Hann lýs­ir ferðalög­um sín­um til Kúbu, Mið-Aust­ur­landa og Afr­íku með ástríðu fyr­ir menn­ingu, plönt­um og dýr­um. Hann seg­ist vera heillaður af þjóðum sem hafa viðhaldið menn­ingu sinni þrátt fyr­ir ný­lendu­stefnu og kúg­un vest­rænna ríkja.

„Því við búum í búbblu, vest­rænni búbblu. Það er búið að ljúga stans­laust að okk­ur að okk­ar heims­mynd, þessi vest­ræna heims­mynd. Hún er í raun­inni bara mesta djöfla sýra, um leið og ein­hver próf­ar að fara ekki til Flórída eða Teneri­fe. Byrj­ar að fatta hvað mann­kynið er magnað, og þá meina ég mann­kynið,“ seg­ir hann ákveðinn.

Viðtalið end­ar á bjart­sýn­um nót­um þar sem Erp­ur tal­ar um mik­il­vægi þess að end­ur­næra sig, halda áfram að læra og reyna að sjá stærra sam­hengi lífs­ins. Hann tal­ar um ást sína á því að ferðast, kafa og synda – og hvernig það hjálp­ar hon­um að end­ur­heimta sjálf­an sig.

„Það er mik­il­vægt að fara eitt­hvað lengst í burtu til að finna sjálf­an sig aft­ur. Þegar sam­fé­lagið er með þér á leik­sviðinu þá er svo gott að fara eitt­hvað lengst út í rass­gat.“

Hægt er að hlusta á þátt­inn hér fyr­ir neðan: 

• Blogga um frétt