Veggirnir hafa líf

Hér eru bara dóp­ist­ar og glæpa­menn,“ seg­ir leigu­bíl­stjór­inn þegar við nálg­umst hót­elið síðla kvölds. „Þetta er stór­hættu­legt hverfi.“

Það er auðvelt í nátt­myrkr­inu að ímynda sér að þetta sé rétt, allt frek­ar skugga­legt og vegg­irn­ir þakt­ir kroti. Upp­lýs­ing­ar bíl­stjór­ans eru hins veg­ar úr­elt­ar svo mun­ar tveim­ur eða þrem­ur ára­tug­um. Shor­ed­itch er hverfi í Aust­ur-London og var á sín­um tíma frek­ar niður­nítt. Fyr­ir vikið var þar að finna ódýrt hús­næði sem reynd­ist draga að lista­menn og stúd­enta. Smám sam­an tók hverfið við sér, fyllt­ist af versl­un­um, veit­inga­stöðum og krám; fyllt­ist af lífi. Nú er það orðið svo eft­ir­sótt að það stytt­ist í að lista­menn og stúd­ent­ar hafi ekki efni á að búa þar leng­ur. Þá finna þeir sér nýtt Shor­ed­itch og hringrás­in hefst á ný.

Þegar þar að kem­ur má bú­ast við að Shor­ed­itch missi aðdrátt­ar­afl sitt, en eins og stend­ur iðar hverfið af lífi, utan al­fara­leiðar, en er spenn­andi hluti af borg­inni.

Í Shor­ed­itch er hægt að una sér dag­langt við að skoða veggjalist. Mikið er um að vera í kring­um versl­un­ar­göt­una Brick Lane þar sem finna má allt milli him­ins og jarðar, bæk­ur, plöt­ur, hár­skera, axla­bönd og ann­an fatnað, mest notað, en einnig nýtt, og hreint magnaða tebúð. Þá er urmull af klúbb­um og veit­inga­stöðum á Curtain Road og Old Street.

Í Shor­ed­itch ófu húgenott­ar silki og hverfið var miðstöð hús­gagna­smíða á öld­um áður, en und­ir lok nítj­ándu ald­ar varð nafn þess sam­nefn­ari fyr­ir glæpi, vændi og fá­tækt. Viðsnún­ing­ur hverf­is­ins hófst um miðjan tí­unda ára­tug­inn. Nú er nafnið hins veg­ar notað þegar lýsa á hip­stera­væðingu þétt­býl­is­svæða, sem ganga í end­ur­nýj­un lífdaga.