Inga Rós Ant­on­íus­dótt­ir veitt fátt skemmti­legra en að ferðast. Hún fór í þriggja mánaða bak­poka­ferðalagið með þrem­ur yngstu börn­um sín­um fyr­ir þrem­ur árum og í fe­brú­ar ligg­ur leið fjöl­skyld­unn­ar til Mar­okkó. Inga Rós sagði Ferðavef mbl.is frá því sem stend­ur upp úr frá fjöl­breytt­um ferðalög­um þeirra en þau hafa lent í ýms­um uppá­kom­um. 

Eft­ir­minni­leg­asta ferðalagið?

„Eft­ir­minni­leg­asta ferðalagið er án efa þriggja mánaða bak­poka­ferðalag sem við hjón­in fór­um í með þrem­ur yngstu börn­un­um okk­ar um Suðaust­ur-Asíu haustið 2016. Við héld­um út í óviss­una með staka miða til Bang­kok og þvæld­umst svo um Taí­land, Kambódíu og Víet­nam með lest­um, rút­um, hjól­um og tuk-tukum og lent­um í ógleym­an­leg­um æv­in­týr­um á leiðinni. Synt­um með fíl­um í frum­skóg­in­um og bjugg­um meðal ann­ars í viku á eyðieyju við strend­ur Kambódíu þar sem hvorki eru veg­ir né raf­magn, hjóluðum um sveit­ir Víet­nam og köfuðum með hákörl­um og skjald­bök­um í Taílandi. Þessi lönd eru ofboðslega fal­leg en fá­tækt­in er einnig gíf­ur­leg og saga Kambódíu og Víet­nam blóði drif­in. Það var því ekki síður lær­dóms­ríkt að kynn­ast sögu og menn­ingu land­anna bet­ur og er óhætt að segja að heim­sókn okk­ar á „Kill­ing Fields“ og S21-fang­elsið í Kambódíu hafi markað okk­ur var­an­lega,“ seg­ir Inga Rós. 

Hef­ur þú lent í ein­hverju hættu­legu á ferðalagi í út­lönd­um?

„Sem bet­ur fer er flest fólk heims­ins gott fólk sem vill öðrum vel og ég tel mig aldrei hafa verið í neinni raun­veru­legri hættu. Hins veg­ar hef ég lent í nokkr­um æv­in­týra­leg­um uppá­kom­um sem rata í sögu­bæk­urn­ar. Í Norður-Taílandi leigðum við okk­ur bíl í einn dag til að aka um sveit­irn­ar. Á þröng­um sveita­vegi mætt­um við þung­vopnuðum mönn­um sem stöðvuðu okk­ur og gáfu sig á tal við okk­ur. Ekki reynd­ist það þó auðvelt þar sem þeir töluðu ein­göngu taí­lensku og taí­lensku­kunn­átta okk­ar ein­skorðaðist við að geta boðið góðan dag­inn og þakkað fyr­ir okk­ur. Við gát­um þó komið þeim í skiln­ing um að við fjöl­skyld­an hefðum nú bara ætlað að rúnta um á þessu svæði og aka þenn­an sveita­veg á enda og svo til baka. Þeir horfðu for­viða hver á ann­an, ypptu öxl­um, hlógu svo að okk­ur og hleyptu okk­ur í gegn. Ekki kom­umst við þó langt vegna ástand veg­ar­ins og sner­um við þá við og áttuðum okk­ur um leið á því að skv. Google Maps vor­um við full­orðna fólkið frammi í bíln­um í Taílandi en börn­in aft­ur í hins veg­ar í Búrma!“

Upp­á­halds­borg í Evr­ópu?

„Þetta er álíka órétt­lát spurn­ing og að þurfa að til­greina upp­á­halds­barn. Borg­ir eru jafn mis­jafn­ar og þær eru marg­ar og því ætla ég að leyfa mér að nefna þrjár ólík­ar sem eiga sér all­ar sér­stak­an stað í hjarta mér:

Sevilla – borg­in sem er ein­hvern veg­inn spænsk­ari en spænsk­ustu steríótýp­urn­ar.

Dubrovnik – miðbær­inn í miðalda­borg­inni og óviðjafn­an­legt út­sýni yfir eyj­arn­ar fyr­ir utan.

Berlín  – nán­ast land í landi, svo ólík er hún öðrum þýsk­um borg­um. Maður fær 20. ald­ar sög­una beint í æð og svo er hún svo mátu­lega gróf og pönkuð.“

Upp­á­haldsstaður á Íslandi?

„Ég trúi ekki á para­dís á himn­um en trúi á para­dís á jörðu og hún er í Arnar­f­irði. Það er sama hvert er litið eða farið; þar full­komn­ast allt það fal­leg­asta á Íslandi.“

Besti mat­ur­inn á ferðalagi?

„Mat­ur­inn í Víet­nam. Ég hef aldrei borðað jafn góðan, fersk­an og upp til hópa holl­an mat eins í Víet­nam. Ekki skemmdi fyr­ir hvað hann var oft fal­lega fram­bor­inn, lit­skrúðugur og girni­leg­ur á all­an hátt.“

Mesta menn­ing­ar­sjokkið?

„Skort­ur á um­hverfis­vit­und er það sem hef­ur valdið mér mestu hug­ar­angri á ferðalög­um. Að sjá fjöl­skyld­ur henda frauðköss­um af kvöld­matn­um beint í sjó­inn við kór­alrif­in sem ég var að kafa við fyrr um dag­inn í Jórdan­íu og fjöl­skyld­ur í Suðaust­ur-Asíu brenna öllu heim­il­iss­orpi með öllu því plasti sem því fylg­ir úti á götu í lok dags. Notk­un einnota plast­umbúða er víðast hvar ennþá gíf­ur­lega mik­il og end­ur­vinnsla eng­in. Við sem vit­um bet­ur þurf­um að vera fyr­ir­mynd­ir og kenna öðrum að gera bet­ur.“

Hvað er ómiss­andi í flug­vél­inni?

„Les­efni og góða skapið. Góð bók get­ur séð manni fyr­ir afþrey­ingu í mjög lang­an tíma og rétta hug­ar­farið trygg­ir að maður þolir bet­ur áreitið sem óneit­an­lega fylg­ir því að vera fast­ur í flug­vél í háloft­un­um með ólíku fólki í mis­jöfnu ástandi.“

Hvert dreym­ir þig um að fara?            

„Heim­ur­inn er svo heill­andi og svo marg­ir spenn­andi staðir sem ég á eft­ir að upp­lifa. Mar­okkó hef­ur lengi verið of­ar­lega á lista og þangað ætl­um við fjöl­skyld­an í fe­brú­ar og hlökk­um mikið til. Læt mig dreyma um Suður-Afr­íku og bak­poka­ferðalag um Suður-Am­er­íku.“