Þegar óvissu­ferðin breyt­ist í helg­ar­dek­ur

Þess­ar ferðir duttu all­ar út og við ákváðum að gera eitt­hvað inn­an­lands í staðinn. Ég var búin að reyna að skipu­leggja eina helg­ar­ferð. Kærast­inn átti af­mæli í maí og ég ákvað að plana óvissu­ferð. Það gekk væg­ast sagt illa. Hót­el­in sem ég kannaði voru ekki búin að opna. Ég breytti því ferðinni í dek­ur­ferð í Reykja­vík. Um morg­un­inn fór ég út að hlaupa, snéri mig á fæti og dek­ur­ferð kær­ast­ans breytt­ist í heima­hjúkr­un. Færa kær­ust­unni kald­an bakst­ur, kaupa bólgu­eyðandi krem og svo grilla ofan í fatla­fólið. Fyr­ir utan óþæg­ind­in í fæt­in­um get ég al­veg mælt með þessu. Það er auðvitað gíf­ur­leg­ur sparnaður fólg­in í þess­ari aðferð og þú færð prik fyr­ir að reyna. Ég var mjög út­hvíld eft­ir þessa helgi. Man ekki hvenær ég lá með tærn­ar upp í loft í 48 klukku­stund­ir sam­fleitt.

Þegar þú ert fædd und­ir heilla­stjörnu

Ég ákvað því að fara aðra leið að Snæ­fellsnesi. Setti inn beiðni um ráðlegg­ing­ar á Landið þitt Ísland.Þetta er frá­bær Face­booksíða sem er stút­full af ráðagóðu fólki og þú færð upp­lýs­ing­ar sem þú finn­ur ekk­ert svo auðveld­lega með því að googla. Hildigunn­ur skóla­syst­ir mín úr MA er síðan ættuð frá Rifi og hún gaf mér einnig fullt af góðum hug­mynd­um. Mér finnst stund­um taka óra­tíma að fá svör frá hót­el­um þegar ég er að bóka þannig að ég valdi 6 gisti­staði sem mér leist vel á. Sendi sama póst­inn á þau öll og ákvað að sá sem svaraði fyrst­ur yrði fyr­ir val­inu.

Nína vin­kona er frá Finn­landi.Við kynnt­umst þegar við vor­um báðar skipt­inem­ar í Honduras. Hún sagði alltaf að ég væri fædd und­ir heilla­stjörnu. Ég er yf­ir­leitt ótrú­lega hepp­in. Ég hefði getað fengið hvaða hót­el sem er en Langa­holt varð fyrst til að svara. Þau hjálpuðu mér að skipu­leggja ferðalagið og þau svörðuðu alltaf email­um hratt og vel og það skipt­ir gíf­ur­lega miklu máli fyr­ir mig. Ég nenni al­mennt ekki að hringja til að at­huga með verð og hvort að það sé laust. Ég sendi annað hvort email eða skila­boð á Face­book og ef ég fæ ekki svar þá sný ég mér að næsta.

Lagt af stað í óviss­una

Við lögðum af stað um miðjan dag á föstu­degi. Við stoppuðum í Geira­bakarí á Borg­ar­nesi. Virki­lega nota­legt bakarí, góðar kök­ur og frá­bært starfs­fólk.Leiðin lá síðan á Snæ­fellsnesið. Við viss­um ekki al­veg hvert við vor­um að fara þar sem þetta var jú óvissu­ferð en Google Maps og Waze klikka ekki. Allt í einu kom skiltið Snæ­fells­nes og stuttu seinna vor­um við kom­in.  Það er gíf­ur­leg nátt­úru­feg­urð á Snæ­fellsnesi og tign­ar­leg fjöll í all­ar átt­ir og svo auðvitað jök­ull­inn sem blasti við okk­ur þegar við rennd­um í hlað. Staðsetn­ing­in á Hót­el Langa­holti er full­kom­in. Mjög miðsvæðis á Snæ­fellsnesi og ein­hvern veg­inn jafnstutt í allt. Við tékkuðum okk­ur inn og það var allt til­búið. Feng­um her­bergi hlið við hlið í nýju byggg­ing­unni. Fín her­bergi með stór­um svöl­um. Fór út á sval­ir og það færðist ótrú­lega mik­il ró og friður yfir mig. Beint á móti blasti Snæ­fells­jök­ull við. Þetta er ótrú­legt út­sýni, svo­kallað millj­óndoll­ara­út­sýni.

Við kom­um okk­ur fyr­ir og gerðum plön fyr­ir næstu daga. Ég var búin að fá mikið af upp­lýs­ing­um bæði frá starfs­fólki Langa­holts sem og Hildigunni. Vanda­málið við Snæ­fells­nes er ekki hvað þú átt að gera. Það er hverju áttu að sleppa þar sem það er svo gíf­ur­lega mikið fram­boð af afþrey­ingu og fal­leg­um stöðum að ein helgi er aldrei nóg.

Við ákváðum að borða kvöld­mat­inn á hót­el­inu.Við feng­um okk­ur svart­fugl í for­rétt og svo fékk ég mér plokk­fisk, Axel fisk dags­ins og Tinna og Vikt­or fengu sér kjöt­boll­ur. Tinna er ekki al­veg kom­in með nógu þróaðan mat­arsmekk. Sum­ir myndi mögu­lega kalla hana fjandi mik­inn gikk þannig að þegar ég sá að það var sósa á kjöt­boll­un­um vissi ég að við vor­um í vand­ræðum. Spurði hvort að það væri eitt­hvað hægt að gera, jú ekki mikið mál, feng­um sósu­laus­ar boll­ur á núll einni. Við borðuðum mat­inn af góðri lyst enda vel út­lát­inn og bragðgóður sem og af­bragðsþjón­usta. Tinna fékk sér blá­ber og jarðarber af nest­inu okk­ar. Þegar þjón­inn sá að hún hafði ekki borðað mikið spurði hann hvort að það mætti ekki bjóða henni eitt­hvað, svo sem brauð eða ban­ana.

Eft­ir kvöld­mat feng­um við okk­ur te og kaffi og sett­umst síðan fram til að spila. Ég fann hvernig stressið og álagið sem var búið að vera í gangi síðustu vik­ur yf­ir­gaf lík­amann og það er langt síðan það hef­ur verið jafn­mik­il værð yfir mér. Ég naut þess að hlusta á litla gesti syngja höfuð herðar hné og tær og að horfa út um glugg­ann var mjög af­slapp­andi.

Laug­ar­dag­ur­inn á Stykk­is­hólmi og fiski­hlaðborð á Langa­holti

Ég vaknaði snemma og tók 5 kíló­metra skokk fyr­ir morg­un­mat. Kom og vakti krakk­ana og við fór­um í morg­un­mat. Ég var mjög ánægð með morg­un­verðar­hlaðborðið. Það var eitt­hvað fyr­ir alla og all­ir sátt­ir. Ekki skemmdi að út­sýnið yfir morg­un­matn­un var Snæ­fells­jök­ull.Við átt­um bókaða Vík­inga Sus­hi æv­in­týra­ferð með Sæ­ferðum.Við höfðum farið í hana fyr­ir nokkr­um árum en krakk­arn­ir mundi ekki al­veg eft­ir henni og mér til ánægju var hún skemmti­legri í seinna skiptið. Mögu­lega því ég er búin að læra að vera í nú­inu og njóta líðandi stund­ar. Þetta var virki­lega gam­an. Við sigld­um um Breiðafjörðinn og skoðuðum fugla­líf og svo feng­um við að smakka ferskt sjáv­ar­fang. ¾ af fjöl­skyld­unni fannst þetta mjög bragðgott og okk­ur öll­um fannst þetta mjög skemmti­leg upp­lif­un. Get sann­ar­lega mælt með því að skella sér í sigl­ingu með Sæ­ferðum. Verðið var hag­stætt, hálft verð fyr­ir ung­ling­inn og frítt fyr­ir börn.Eft­ir báts­ferðina ákváðum við að fá okk­ur að borða. Það gekk reynd­ar ekki vel þar sem nokkr­ir veit­ingastaðir sem við reynd­um að fara á opnuðu ekki fyrr en um kvöldið en við feng­um okk­ur að lok­um ham­borg­ara sem voru prýðisgóðir og skellt­um okk­ur svo í sund.

Planið var að borða á leiðinni heim en veit­ingastaður­inn sem við ætluðum að borða á svaraði hvorki skila­boðum á Face­book né í gs­m­inn sem var gef­inn upp þannig að við enduðum kvöldið á fiski­hlaðborði á Langa­holti. Það var gíf­ur­lega gott, fjöl­breytt og vel úti­látið. Það voru nokk­ur börn að borða um kvöldið sem voru ekki kom­in með þróaðan mat­arsmekk þannig að þau fengu öll pasta í boði Langa­holts. Eft­ir­rétt­ur­inn var síðan svo góður að Sigrún Tinna tók upp á sitt eins­dæmi að fara í eld­húsið til að þakka kokk­in­um fyr­ir þenn­an frá­bæra eft­ir­rétt.

Sunnu­dag­ur í Vatns­helli

Ég byrjaði morg­un­inn á 10 kíló­metra­skokki. Það er eitt­hvað svo stór­kost­legt að skokka í átt að Snæ­fells­jökli. Ég hafði lesið sög­urn­ar um ork­una und­ir jökli. Þegar þú reyn­ir þær á eig­in skinni kemstu að því að þær eru sann­ar.Við átt­um bókað í Vatns­helli og ætluðum að taka göngu á milli Arn­arstapa og Hellna á leiðinni en vor­um pínu sein þannig að við ákváðum að geyma það fram á mánu­dag­inn. Á leiðinni að Vatns­helli stoppuðum við hjá Lóns­dröng­um og geng­um aðeins um svæðið.Ég var búin að vera mjög stressuð með Vatns­helli. Ég er ennþá smá loft­hrædd og vissi ekki al­veg hvernig mér myndi líða í dimm­um, lokuðum helli en ákvað að láta á það reyna. Það er hár hring­stigi niður í hell­inn og það gekk nokkuð áfalla­laust. Þú pass­ar þig bara að horfa ekki niður eða upp og geng­ur mjög ná­lægt næsta manni eða konu. Best er að það sé ein­hver sem þú þekk­ir, svona ef þú þarft að grípa í viðkom­andi á ög­ur­stundu. Þegar niður var komið var þetta ekk­ert mál. Hell­ir­inn er mjög skemmti­leg­ur og vel passað upp á alla. Leiðsögumaður­inn okk­ar sem ég man því miður ekki hvað heit­ir var gíf­ur­lega skemmti­leg­ur og gerði þessa ferð ennþá betri. Þegar kom að því að fara í neðri hell­inn þá stressaðist ég upp fyr­ir­fram en notaði sömu tækni og til að fara niður í hell­inn. Við feng­um að upp­lifa al­gjört myrk­ur. Það þurftu all­ir að slökkva á vasa­ljós­un­um. Ég reyndi að svindla og halda fyr­ir mitt ljós en hann sá við því. Mér fannst stress­andi að slökkva á ljós­un­um. Hvað ef það kvikn­ar ekki á neinu ljósi aft­ur? Komust við upp úr hell­in­um? Auðvitað voru þetta óþarfa áhyggj­ur og upp­lif­un­in að vera í al­gjöru myrki var stór­kost­leg og ótrú­legt hvað aug­un voru næm þegar við kveikt­um aft­ur á ljós­un­um. Síðast þegar ég prófaði þetta þá var ég að læra köf­un í Honduras. Við þurft­um að taka eina næt­ur­köf­un og þá áttu all­ir að slökkva á sín­um vasa­ljós­um. Þarna svindlaði ég. Ég er búin að prófa næt­ur­köf­un og það er ekki á list­an­um, lang­araðgeraþaðaft­ur. Hins­veg­ar gæti ég vel hugsað mér að fara aft­ur í Vatns­helli. Virki­lega þess virði að fara og skemmti­legt að upp­lifa hann.

Djúpalónss­and­ur, Drit­vík, Gils­bakki og Sjó­minja­safnið

Næst á plan­inu var að stoppa hjá Djúpalónss­andi og Drit­vík. Þetta er gíf­ur­lega fal­legt svæði og eig­in­lega skyldu­stopp ef þú ert á ferðinni. Við fór­um í fjör­una. Ég reyndi við stein­ana og komst að þeirri niður­stöðu að annað hvort þyrfti ég að planka tölu­vert leng­ur eða stein­arn­ir væru bilaðir. Ég gat a.m.k. ekki haggað þeim. Göngu­leiðin í Drit­vík er mjög fal­leg og eins og marg­ir aðrir staðir á Snæ­fellsnes­inu stút­full af orku. Við vor­um orðin pínu svöng eft­ir Vatns­helli og göng­una þannig að við ákváðum að flytja aðrar göngu­ferðir yfir á mánu­dag­inn og finna okk­ur kaffi­hús. Hildigunn­ur hafði mælt með Gil­bakka á Hell­is­sandi. Það stóð held­ur bet­ur und­ir vænt­ing­um. Gil­bakki er gíf­ur­lega fal­legt hús og and­inn þarna inni engu lík­ur. Við lent­um í val­kvíða. Kök­urn­ar voru all­ar svo girni­leg­ar að við feng­um okk­ur öll sitt­hvora sneiðina og svo tók ég 2 sneiðar til að leyfa öll­um að smakka. Gott kakó og kaffi þannig að ef þú ert á ferðinni á þess­um slóðum þá er skyldu­stopp á Gil­bakka. Eft­ir Gil­bakka skellt­um við okk­ur á Sjó­minja­safnið á Hell­is­sandi. Þetta var á sjó­mannadag­inn og frítt inn. Safnið vakti upp mjög skemmti­leg­ar minn­ing­ar frá frysti­hús­inu á Dal­vík og mér tald­ist til að af 20 al­geng­ustu fiska­teg­und­um við Ísland hef ég hand­flakað 14 af þeim. Setti upp smá könn­un á In­sta­gram og það hafði eng­in trú á því að ég hefði hand­flakað svona marg­ar teg­und­ir. Sjó­minja­safnið var skemmti­legt bæði fyr­ir börn og full­orðna og vel þess virði að kíkja á það.

Full­komið kvöld á Sker

Þarna var farið að líða á seinni part­inn og við vor­um búin að ákveða að borða á Sker á Ólafs­vík. Það mæltu ein­fald­lega all­ir með þess­um stað. Ég get eig­in­lega ekki mælt nógu mikið með hon­um. Veit­ingastaður­inn er mjög fal­leg­ur með flottu út­sýni yfir höfn­ina og mat­seðil­inn er gíf­ur­lega metnaðurfull­ur og spenn­andi. Allt sem við pöntuðum var gíf­ur­lega gott og kalt mat einn af bestu 5 veit­inga­stöðum sem ég hef borðað á á Íslandi. Það eina sem ég get sett út á er að staður­inn er á Ólafs­vík og full langt að renna bara til að borða kvöld­mat en hann er al­gjör­lega þess virði fyr­ir dags­ferð. Það væri t.d. til­valið að panta sér gist­ingu á svæðinu. Fara í skemmti­leg­ar göng­ur sem nægt fram­boð er af og borða svo á Sker.

Smá breyt­ing á mánu­deg­in­um

Við vor­um einu gest­irn­ir á sunnu­dags­kvöld­inu og feng­um því eðalþjón­ustu. Planið var að keyra heim og skoða meira. Það var svo mikið sem við átt­um eft­ir, svo sem ganga á milli Hellna og Arn­arstapa, fara á há­karla­safnið og kíkja á Grund­ar­fjörð. Það ringdi hins­veg­ar eins og hellt væri úr fötu. Við ákváðum því að taka það ró­lega fram að há­degi en þegar það stytti ekki upp ákváðum við að keyra heim og slaka á seinni part­inn.

Þessi ferð var al­gjör­lega frá­bær. Hún styrkti fjöl­skyldu­bönd­in og við bjugg­um til fullt af minn­ing­um.

Það er langt síðan ég hef gist á stað sem er jafn dá­sam­leg­ur og Langa­holt. Ótrú­lega mik­il þjón­usta og þau leggja greini­lega metnað í að gest­un­um líði vel enda er þetta fjöl­skyldu­fyr­ir­tæki. Ég bókaði 3 næt­ur og það er al­gjör snilld þar sem mjög marg­ir staðir bjóða 3ju nótt­ina á lægra verði. Þannig náum við lengri helgi og kom­umst yfir að gera ansi mikið án þess að vera í miklu stressi. Að taka langa helgi var snilld­ar­hug­mynd.

Það var bara eitt sem þau gátu ekki leyst fyr­ir mig. Þessi ein­falda spurn­ing. Hvert er best að hlaupa kl. 05:00 á morgn­ana. Strák­arn­ir sögðust vera í fríi og það væri mann­skemm­andi að vakna svona snemma í fríi. Held að þeim hefði fund­ist eðli­legra að vera að fara í rúmið á þess­um tíma.

Ferðabrans­inn

Auðvitað er lúx­us að ferðast um landið sitt og vera ein á hót­eli. Það er upp­lif­un sem verður lík­lega aldrei end­ur­tek­in. Þess vegna er þetta svo frá­bært tæki­færi í ár. Það eru til­boð á gist­ing­um og skipu­lögðum ferðum og verð sem við sjá­um lík­lega ekki aft­ur. Þegar við vor­um á Snæ­fellsnesi var umræðan um skimun­ar­gjaldið að byrja. Það birt­ist frétt í DV um ís­lenska konu sem er bú­sett í Dan­mörku og þetta skimun­ar­gjald kom í veg fyr­ir að hún, danski maður­inn henn­ar og börn­in þeirra tvö gætu notið þess að koma til Íslands í frí eins og þau hafa gert und­an­far­in ár.  Þau voru búin að plana eitt og annað sem ótrú­legt en satt kostaði akkúrat 15.000 á mann. Þarna eru börn­in vænt­an­lega orðin 15 ára þar sem það þarf ekki yngri en 15 ára. Henni fannst hins veg­ar ekk­ert mál að borga 5.000 kr. skimun­ar­gjald í Dan­mörku. Þarna vantaði al­veg í frétt­ina hjá henni að Ísland er svo miklu ódýr­ara í ár en í fyrra að það er eig­in­lega al­veg ósam­an­b­urðar­hæft. Ef 60.000 kr. er það sem hún set­ur sem há­mark á ferðakostnaðinn hjá 4ra manna fjöl­skyldu af­hverju ætti ríkið að niður­greiða ferðakostnaðinn hjá henni um ná­kvæm­lega sömu upp­hæð? Þetta minnti mig aðeins á putta­ferðalang­ana sem ég tók upp í fyr­ir nokkr­um árum. Þær voru bún­ar að ferðast um landið í 2 vik­ur á putt­an­um og gista frítt hér og þar. Þær voru að velta því fyr­ir sér hvað þær ættu að gera síðasta dag­inn á Íslandi og það mátti ekki kosta mikið. Ég stakk upp á því að þær færu upp í Hall­gríms­kirkju. Frá­bært út­sýni fyr­ir miðbæn­inn og skemmti­leg upp­lif­un. Kost­ar það ekki hell­ing spurði önn­ur, nei, alls ekki, sagði ég. Það kost­ar 1.000 kr á mann. Þá geng­ur það ekki sagði hin og sagði orðrétt. “it’s tota­lly over our budget”

Er ekki al­veg eins lík­legt að þeir sem koma, komi kannski til lengri tíma því þeir eru bún­ir að greiða skimun­ar­gjaldið og vilja fá sem mest fyr­ir pen­ing­inn. Hvað ef all­ir eru nokkr­um dög­um leng­ur af því að þeir borguðu skimun­ar­gjaldið og þeir sem ætluðu að fara á putt­an­um og gista frítt hér og þar koma ekki í ár?

Þegar við för­um til ým­issa landa þá þarf oft að kaupa bólu­setn­ing­ar fyr­ir tugi þúsunda. Það finnst eng­um að landið sem við erum að ferðast til eigi að niður­greiða það. Þegar ég ferðaðist um Suður Am­er­íku á sín­um tíma þurfti að borga tugi doll­ara fyr­ir vega­bréfs­árit­un til að kom­ast inn í landið. Ef ég vildi fara þá þurfti ég að greiða, nú eða sleppa því. Þegar ég bjó í Honduras þá þurfti að greiða komu­gjald, nú eða koma ekki. Þegar ég fer er­lend­is á ráðstefn­ur þá er alltaf búið að bæta við verðið citytax, resort fee og allskon­ar skemmti­leg­um gjöld­um og ég hef alltaf valið að greiða þau eða sleppa því að koma.  Í Honduras og vænt­an­lega víðar voru tvö verð í gangi, eitt verð fyr­ir inn­fædda og annað verð sem var um­tals­vert hærra fyr­ir ferðamenn.

Er hægt að nýta tæki­færið í að end­ur­skipu­leggja okk­ur frá grunni?

Ég hef unnið sem fast­eigna­sali í 17 ár. Átti ein­mitt starfsaf­mæli þann 16. júní s.l. Ég hef alltaf unnið mikið og aldrei gefið mér tíma til að end­ur­hugsa ferla og vinnu­brögð. Allt í einu varð ég nauðbeygð til að gera allskon­ar breyt­ing­ar. Það var ekki leng­ur hægt að hafa opin hús eða af­henda kaup­end­um sölu­gögn í sýn­ing­um. Ég ákvað að líta á Covid tíma­bilið sem tæki­færi til að núllstilla mig og fyr­ir­tækið. Við fór­um að bjóða upp á net­sýn­ing­ar, sölu­sýn­ing­ar sem þurfti að for­bóka inn til að tryggja að fjölda­tak­mark­an­ir væru virt­ar og við send­um ít­ar­lega upp­lýs­inga­bæklinga á und­an sýn­ingu og nýtt­um okk­ur ra­f­ræn­ar und­ir­rit­an­ir í staðinn fyr­ir að hitta viðskipta­vini á skrif­stof­unni. Það kom í ljós að bæði kaup­end­ur og selj­end­ur voru mjög sátt­ir við all­ar þess­ar breyt­ing­ar. Á einni nóttu breytt­ist ég úr dyra­verði sem tók niður nöfn, síma og email í upp­lýs­inga­miðstöð sem gat svarað spurn­ing­um og ein­beitt mér að þeim kaup­end­um sem komu í sölu­sýn­ing­una. Það koma færri í hverja sölu­sýn­ingu en þeir eru áhuga­sam­ari. Kaup­end­ur bóka ein­göngu tíma í sölu­sýn­ingu ef þeir eru virki­lega áhuga­sam­ir um eign­ina og það eru því færri á staðnum en hver og einn fær meira næði og meira pláss til að skoða.

Mig lang­ar að enda þenn­an pist­il á til­vís­un í Maggý Magnús­dótt­ur  sem rek­ur ferðaþjón­ustu á Snæ­fellsnesi. Hún setti þetta fram á per­sónu­legri Face­book síðu og er birt með henn­ar leyfi.

„Nú er búið að ákveða að rukka ferðamenn um 15.000 kr. fyr­ir skimun. Ég á og rek vist­vænt ferðaþjón­ustu­fyr­ir­tæki svo mér er málið skylt.

Skoðum málið. Við vor­um með góða bók­un frá mars og fram eft­ir ár­inu eins og mörg önn­ur fyr­ir­tæki þegar veir­an greip í taum­ana og ferðaþjón­ust­an stöðvaðist á einni nóttu.
Sótt­varn­ar-, heil­brigðis - og al­manna­varn­ir hafa lyft grett­i­staki og varið þjóðina fyr­ir al­var­leg­um veik­ind­um og vakið já­kvæða at­hygli úti í heimi fyr­ir góðan ár­ang­ur. Ég þakka fyr­ir það.
Rík­is­stjórn­in kom til aðstoðar með hluta­bóta­leiðina og stuðningslán sem hjálpa mörg­un fyr­ir­tækj­um að lifa af þreng­ing­arn­ar. Ég þakka fyr­ir þeirra fram­lag.

Mörg fyr­ir­tæki hafa búið til til­boðspakka fyr­ir Íslend­inga og aðra sem vilja / geta ferðast um Ísland í sum­ar.
Ísland var fyr­ir covid komið með byrj­andi slæmt orðspor vegna fjölda ferðamanna á vin­sæl­um ferðamanna­stöðum og við vor­um byrjuð að loka svæðum. Ekki gott mál.

SUM­ARIÐ 2020 ER EIN­STAKT, bæði fyr­ir ís­lenska ferðamenn sem og er­lenda ferðamenn þar sem ferðalang­ar geta valið úr fjölda til­boða sem EKKI hafa sést áður.
Þú þarft ekki að dvelja lengi á Íslandi til að vinna upp 15.000 kr. skimun­ar­gjald með því að kaupa ferðir og gist­ingu á lækkuðu verði.  :-)

Ég legg til að SAF og fleiri hætti að væla og aug­lýsi Ísland sem ein­stakt land til að heim­sækja í sum­ar þar sem eru fáir ferðamenn og fjöl­breytt þjón­usta á hag­stæðu verði.
Svo er líka gott að fá ráðrúm til að ígrunda hvernig ferðaþjón­ustu við vilj­um hafa til framtíðar.
Ég á mína drauma hvað það varðar. Góðar stund­ir.“

Er þetta ekki akkúrat málið. Við erum í ein­stakri og reynd­ar til­neyddri stöðu að end­ur­hugsa allt sam­an. Hvers vegna ekki að nýta tæk­færið og ákveða hvernig framtíð við vilj­um búa til?