Féllu kylliflöt fyrir Seyðisfirði

Hjónin Sigríður og Ingvi.
Hjónin Sigríður og Ingvi.

Hjón­in Ingvi Örn Þor­steins­son og Sig­ríður Rún Tryggva­dótt­ir voru mik­il borg­ar­börn áður en þau fluttu aust­ur á Seyðis­fjörð fyr­ir tíu árum þegar Sig­ríður var val­in prest­ur í Eg­ilsstaðaprestakalli. Þau eru ekk­ert á för­um og hafa tengst sam­fé­lag­inu og nátt­úr­unni órjúf­an­leg­um bönd­um.

„Það var mjög mik­il breyt­ing að flytja. Við vor­um bæði í krefj­andi störf­um í Reykja­vík og eig­um fjög­ur börn þannig að það þurfti að púsla dá­lítið og yf­ir­leitt fór tím­inn frá 5-7 í borg­inni í skutl og Bón­us­ferðir. Það var smá áskor­un að flytja í bæ þar sem við höfðum ekk­ert bak­land og þekkt­um fáa en það var tekið mjög vel á móti okk­ur,“ segja hjón­in sem komust fljót­lega að því að gaml­ir vin­ir bjuggu í bæn­um. Dýr­mæt­ur tími eft­ir vinnu og skóla nýtt­ist sem fjöl­skyld­u­stund­ir á Seyðis­firði.

Ein­fald­leiki hvers­dags­ins, fólkið og ná­lægðin við fjöll­in og nátt­úr­una er meðal þess sem þau kunna að meta fyr­ir aust­an. „Það er nátt­úr­lega al­veg geggjað að geta stundað úti­vist og fjall­göng­ur í bak­g­arðinum. Við get­um labbað frá hús­inu okk­ar og verið kom­in upp í fjall eft­ir nokkr­ar mín­út­ur. Eins búum við í mikl­um mat­ar- og menn­ing­ar­bæ þannig að það er næst­um alltaf eitt­hvað að ger­ast. Hér eru frá­bær­ir veit­ingastaðir. Reglu­lega eru áhuga­verðar lista­sýn­ing­ar, tón­leik­ar og fleira. Eins erum við bæði í vinnu sem er mjög skemmti­leg,“ seg­ia þau.

Þau borða mat úr heima­byggð. „Við tín­um ber og sveppi, veiðum bleikju í Fjarðaránni og för­um einu sinni til tvisvar á sumri á sjó­stöng úti í firði og fyll­um á kist­una. Eins erum við dug­leg að kaupa staðbundna mat­vöru. Kaup­um alltaf grafna gæs og fleira á mörkuðum eins og haustroða og barra. Við erum mjög hrif­in af villi­bráð, sér­stak­lega hrein­dýri og gæs, og eig­um alltaf „hot sauce“ og sinn­ep frá Lefever í ís­skápn­um.“

Sigríður og Ingvi ásamt börnum og barnabarni fyrir framan prestssetrið …
Sig­ríður og Ingvi ásamt börn­um og barna­barni fyr­ir fram­an prests­setrið á Seyðis­firði, Fram­nes.

Þétt­setið í sveita­kirkj­um á sumr­in

„Prests­starfið er fjöl­breytt, alltaf mikið að gera og dag­arn­ir geta verið mjög mis­jafn­ir og óút­reikn­an­leg­ir. Það er ynd­is­legt að þjóna í Eg­ilsstaðaprestakalli, svæðið er stórt, fjór­tán sókn­ir frá Möðru­dal á Fjöll­um, allt Héraðið, Úthérað, Borg­ar­fjörður og Seyðis­fjörður. Ég hef sér­stak­ar skyld­ur við Seyðis­fjarðarsókn og þar búum við. Í sókn­ar­nefnd­ar­fólki, org­an­ist­um og kór­um er fólg­inn mik­ill mannauður og sam­starfs­fólkið er eðal,“ seg­ir Sig­ríður.

Hef­ur þú messað á óvenju­leg­um eða fá­förn­um stöðum?

„Á sumr­in mess­um við meira í litlu sveita­kirkj­un­um, þær eru marg­ar og fal­leg­ar og það eru alltaf mjög góðar og vel sótt­ar stund­ir. Þó að sókn­in i Möðru­dal sé fá­menn­ust er alltaf nokkuð um at­hafn­ir þar. Ég hef líka verið með ferm­ingu í Kverk­fjöll­um. Sum­arið not­um við einnig til að brjóta hefðbundið helgi­hald upp og erum með úti­mess­ur og göngu­mess­ur. Einu sinni á ári, um miðjan júlí, er messað í Klyppstaðar­kirkju í Loðmund­arf­irði. Þar hef­ur eng­inn búið frá 1974 og fáir í lang­an tíma áður. Í þeim mess­um eru kirkju­bekk­irn­ir alltaf þétt­setn­ir og marg­ir þurfa að standa úti. Stund­um er það göngu­fólk sem óvart rekst inn, en flest­ir keyra þenn­an mold­uga mal­ar­veg gagn­gert til að sækja þessa messu. Bakka­syst­ur, kirkju­kór­inn frá Borg­ar­f­irði, hafa séð um söng­inn und­an­far­in ár og hvergi bragðast messukaffið bet­ur en í Lomm­an­um, um það sjá ynd­is­leg­ar kon­ur frá Borg­ar­f­irði og Eg­ils­stöðum. Það eru al­gjör­ar töfra­stund­ir.“

Fjölskyldan fer reglulega í ferðir í Loðmundarfjörð. Þau láta þokuna …
Fjöl­skyld­an fer reglu­lega í ferðir í Loðmund­ar­fjörð. Þau láta þok­una ekki stoppa sig.

En að aðeins vin­sælli kirkju. Kirkj­an á Seyðis­firði er ein mest myndaða kirkja lands­ins, hef­ur það áhrif á prests­starfið og lífið í bæn­um al­mennt?

„Seyðfirðing­um þykir vænt um kirkj­una sína og hún er eitt þekkt­asta kenni­leiti bæj­ar­ins. Það hef­ur ekki beint áhrif á starfið þannig séð. Helgi­haldið og safnaðar­starfið hef­ur sinn gang óháð ferðamönn­un­um. Það kem­ur þó iðulega fyr­ir að ég sný mér frá alt­ar­inu í upp­hafi at­hafn­ar og allt einu eru öft­ustu bekk­irn­ir full­ir af ferðamönn­um í gönguk­loss­um og gor­etex, eða eins stökk­um af ein­hverju skemmti­ferðaskipi. En það er bara gam­an. Fyr­ir kór­ónu­veirufar­ald­ur­inn var nokkuð um að er­lend pör bæðu um hjóna­vígslu í kirkj­unni eða á Regn­boga­göt­unni. Það hef­ur ekki verið mikið um það núna. Mik­ill fjöldi ferðamanna hef­ur bæði kosti og galla, suma daga líður bæj­ar­bú­um eins og þeir séu hluti af leik­mynd en það er líka at­vinnu­skap­andi og marg­ir hafa sitt lífsviður­væri af ferðaþjón­ustu.“

Ævin­týra­menn sem láta draum­inn ræt­ast

Ingvi er hönnuður og starfar sem verk­efna­stjóri hjá Aust­ur­brú. Ævin­týra­áhugi Ingva byrjaði af al­vöru fyr­ir aust­an og nú er hann að klára annað ár í fjalla­mennsku­námi FAS og að stofna eigið ferðaþjón­ustu­fyr­ir­tæki.

„Við vor­um alls ekki mikið úti­vistar­fólk áður en við flutt­um aust­ur. Ég var til­tölu­lega ný­byrjaður að stunda stang­veiði og hef alltaf hjólað mikið en það var meira inn­an­bæjar og til að kom­ast á milli staða. Eft­ir að við flutt­um aust­ur fóru fjöll­in að kalla og við byrjuðum að fara í stutt­ar göng­ur upp í Vest­dal, Fjarðarsel og Botna. Með því jókst áhug­inn og við fór­um að ganga meira. Eins fór ég mikið með strák­ana okk­ar á skíðasvæðið í Staf­dal sem er eitt skemmti­leg­asta skíðasvæði sem ég veit um. Svo kom kór­ónu­veirufar­ald­ur­inn og öllu lokað, þá fór­um við nokkr­ir strák­ar að ganga á fjöll­in í kring til að geta rennt okk­ur. Ég held að við það hafi áhug­inn á fjalla­mennsku komið fyr­ir al­vöru. Í dag veit ég fátt skemmti­legra en að stunda úti­vist, ganga á fjöll eða jökla, fara á snjó­bretti, göngu­skíði og út að hjóla,“ seg­ir Ingvi.

Tryggvi, yngsti sonurinn, hjólar hér í Skálanesi
Tryggvi, yngsti son­ur­inn, hjól­ar hér í Skála­nesi

Eig­in­kona hans er ró­legri. „Ég get varla haldið því fram að ég sé úti­vist­ar­mann­eskja. Mér finnst gott að vera úti, liggja í mosa og naga strá, það er ein skil­virk­asta leiðin til heil­un­ar og end­ur­nær­ing­ar, það er svo gott að tengj­ast al­mætt­inu í nátt­úr­unni,“ seg­ir Sig­ríður.

Ingvi seg­ir fjalla­mennsku­námið hafa verið skemmti­legra en hann hafði getað ímyndað sér.

„Ég var bú­inn að vera að fylgj­ast aðeins með því hvað þau voru að kenna á In­sta­gram og gat ekki annað en sótt um. Svo mætti ég í fyrsta áfang­ann í skól­an­um sem var klettaklif­ur sem ég hafði aldrei komið ná­lægt og er loft­hrædd­ur þannig að það var dá­lítið mik­il áskor­un. Ég var ekki al­veg að kaupa þetta klif­ur til að byrja með og sá ekki fyr­ir mér að það væri eitt­hvað sem ég væri að fara að stunda en núna fer ég reglu­lega að klifra, finnst það mjög gam­an og verð von­andi góður í því ein­hvern tím­ann. Eins fór ég á jök­ul í fyrsta skipti í nám­inu og það var al­veg mögnuð upp­lif­un – eig­in­lega al­veg ótrú­legt að það sé ekki al­geng­ara að Íslend­ing­ar ferðist um jökla, þetta er allt ann­ar heim­ur og aðgengið hérna á Íslandi er ótrú­lega gott. Námið geng­ur út á að læra að leiðsegja og ferðast um fjall­lendi og jökla á ábyrg­an hátt og að geta bjargað sér. Eins lær­um við grunn í fjalla­skíðum, tök­um snjóflóðanám­skeið og gát­um valið nám­skeið á fjalla­hjól­um og kaj­ak sem var mjög gam­an.“

Ingvi og Dušky vin­ur hans byrjuðu síðasta sum­ar að tala um að stofna ferðaþjón­ustu­fyr­ir­tæki sem myndi bjóða upp á æv­in­týra­ferðir í firðinum. Ný­lega bætt­ist þriðji fé­lag­inn, Michael, í hóp­inn.

„Við eig­um það all­ir sam­eig­in­legt að hafa komið hingað á Seyðis­fjörð og fundið ein­hverja magnaða teng­ingu við fjörðinn og vilj­um hvergi ann­ars staðar búa, urðum strax ofsa­lega mikl­ir Seyðfirðing­ar þótt við höf­um ekki átt nein­ar teng­ing­ar hingað áður. Eins erum við all­ir mikl­ir æv­in­týra­menn og mjög hrifn­ir af svæðinu hérna í kring­um okk­ur. Það er margt í boði hérna en það hef­ur verið vönt­un á þjón­ustu eins og þeirri sem við ætl­um að bjóða upp á. Við kom­um til með að byrja á að bjóða upp á göngu­ferðir og hjóla­ferðir og síðar meir fjalla­skíða- og „split­bo­ard“-ferðir og ferðaskíðat­úra. Svo er aldrei að vita hvað fleira okk­ur dett­ur í hug að gera. Við erum að vinna að vöruþróun þessa dag­ana og búa til kynn­ing­ar­efni og mun­um opna heimasíðu og byrja að kynna fyr­ir­tækið í haust. Við stefn­um að því að bjóða upp á ferðir allt árið þar sem við trú­um því að það séu mik­il tæki­færi í vetr­ar­ferðamennsku á Aust­ur­landi.“

Á göngu.
Á göngu.

Ekk­ert sem stenst sam­an­b­urð við gott aust­ur­lenskt sum­ar

Hvað gerið þið þegar þið viljið aðeins kom­ast út í nátt­úr­una?

„Staðirn­ir sem við sækj­um oft­ast eru hérna í firðinum. Vest­dal­ur, Fjarðarsel og Botn­arn­ir eru kannski staðirn­ir sem við sækj­um oft­ast yfir sum­ar­tím­ann. Á vet­urna erum við mikið í Staf­dal. Eins keyr­um við öðru hverju út með firði, för­um út að Sel­stöðum eða alla leið í Brim­nes eða Skála­nes. Svo lang­ar okk­ur nátt­úr­lega alltaf í Lomm­ann (Loðmund­ar­fjörð).“

Eigið þið upp­á­halds­göngu­leið?

„Ætli Loðmund­ar­fjörður sé ekki einn af okk­ar upp­á­halds­stöðum og göngu­leiðin þangað er mjög skemmti­leg. Eins er Stór­urð í miklu upp­á­haldi og göngu­leiðin í Stapa­vík. Það er mjög þægi­leg leið og ótrú­lega fal­leg. Svo finnst okk­ur geggjað að fara upp í Vest­dal og labba um þar, horfa á foss­ana og heim­sækja álf­ana.“

Hvað ætlið þið að gera skemmti­legt í sum­ar á Aust­ur­landi?

„Við höld­um að veðrið verði best á Aust­ur­landi og það er ekk­ert sem stenst sam­an­b­urð við gott aust­ur­lenskt sum­ar. Það koma ör­ugg­lega góðir gest­ir til okk­ar og við sýn­um þeim upp­á­hald­sperlurn­ar okk­ar. Við ætl­um svo að fara í Loðmund­ar­fjörð með frá­bær­um hópi í haust, fjöl­skyld­unni og svo­kallaðri spari­fjöl­skyldu. Loðmund­ar­fjörður er einn af okk­ar upp­á­halds­stöðum og okk­ur líður hvergi bet­ur, það er líka svo gam­an að krakk­arn­ir elska að vera þar líka, þótt það sé ekk­ert net – eða kannski þess vegna. Eins erum við að hugsa um að fara á Gerp­is­svæðið og ganga þar, það er mjög spenn­andi svæði sem okk­ur lang­ar til að kynn­ast. Eins er ferð á Snæ­fell í píp­un­um. Al­veg kom­inn tími á okk­ur að heim­sækja kon­ung ís­lenskra fjalla. Svo ætla Ingvi og Tryggvi yngsti son­ur okk­ar að fara í fjalla­hjóla­ferð í byrj­un júlí. Prófa fjalla­hjóla­leiðirn­ar sem Fjord Bikes hafa verið að búa til á Borg­ar­f­irði eystri, hjóla leiðirn­ar í Hall­ormsstaðaskógi og inn í Fljóts­dal. Við erum mjög spennt­ir fyr­ir þeirri ferð. Stefn­um á um viku tjald­ferðalag með hjól­in og prófa þess­ar spenn­andi fjalla­hjóla­leiðir sem er búið að hanna hérna fyr­ir aust­an,“ segja prests­hjón­in á Seyðis­firði.

Nán­ar um málið
í Morg­un­blaðinu
Áskrif­end­ur:
Nán­ar um málið
í Morg­un­blaðinu
Áskrif­end­ur:
Fleira áhugavert
Fleira áhugavert