Dagný Pét­urs­dótt­ir fjalla­hjól­ari seg­ir hjól­reiðar ekki bara vera heilsu­efl­andi fyr­ir lík­amann þar sem úti­ver­an gef­ur henni líka mikið. Hún hef­ur hjólað víða um Vest­ur­land og er um þess­ar mund­ir, ásamt Ein­kunna­nefnd og Hjóla­Vest, að byggja upp úti­vist­ar­svæðið Ein­kunn­ir í Borg­ar­f­irðinum.

„Ég hjólaði rosa­lega mikið sem krakki og fannst það alltaf skemmti­legt. Ég hef alla tíð verið mikið tengd úti­veru og nátt­úr­unni og mér leið alltaf vel ut­an­dyra og helst ef ég komst út í nátt­úr­una. Á ung­lings­aldri hætti ég al­veg að hjóla eða þangað til ég var búin að eiga börn­in mín,“ seg­ir Dagný og bæt­ir við:

„Svo má bara segja að hjól­reiðarn­ar hafi fundið mig aft­ur því eft­ir mikið heilsu­leysi, sem tengd­ist langvar­andi svefn­leysi og allskyns „sjúk­dóms­grein­ing­um“, þá gerðist tvennt. Árið 2017 byrjaði ég að taka steinefni að staðaldri og ég eignaðist fulldempað fjalla­hjól. Þá varð bara ekki aft­ur snúið.“

Kost­irn­ir við hjól­reiðarn­ar eru fjöl­marg­ir.

„Það sem ég elska við hjól­reiðar sem heilsu­efl­ingu er það hversu mjúk­um hönd­um þær fara um lík­amann. Ég var orðin það lé­leg að ég gat ekki lyft lóðum né farið í fjall­göng­ur, sem mér fannst miður. En ég var með sterk læri og neðri hluta þannig að hjól­reiðar henta mér mjög vel og styrkja þar að auki þessa viðkvæmu liði okk­ar, hné og mjaðmir.

Síðast en ekki síst fékk ég að vera úti í nátt­úr­unni ein með sjálfri mér sem var al­gjör­lega mín besta leið til þess að næra tauga­kerfið mitt og þannig byrjaði heils­an smám sam­an að koma til baka,“ seg­ir Dagný.

Feg­urðin er víða á Vest­ur­landi

Hvar finnst mér skemmti­leg­ast að hjóla?

„Á heiðum, múl­um og fell­um ein­hvers staðar þar sem ég þarf að klifra vel upp, bruna jafn­slétt­una og svo bruna niður. Staður skipt­ir ekki máli og mér finnst alltaf gam­an.“

Blaðamaður spyr hvort Dagný hafi byrjað nýtt hjólaæði í Borg­ar­f­irðinum en hún vill ekki kann­ast við það. „Það væri gam­an að fá fleiri í hópn­um og þá sér­stak­lega í fjalla­hjól­reiðunum því Borg­ar­fjörður­inn hef­ur mikið upp á að bjóða þar. En það fylgj­ast marg­ir með manni sem er ótrú­lega skemmti­legt,“ seg­ir Dagný.

Get­ur þú mælt með skemmti­leg­um stöðum til þess að hjóla um á Vest­ur­landi?

„Það eru svo ótelj­andi fal­leg­ir staðir á Vest­ur­landi og hver hef­ur sinn sjarma. Stund­um er það auðnin og enda­laus flat­neskja, stund­um er það skóg­ur og stund­um fjara, en ég fer oft­ast Skarðsheiðina – sem er reynd­ar línu­veg­ur við enda henn­ar. Svo finnst mér Jafna­sk­arðið, Svarta­gil og Grjót­háls skemmti­leg. Lund­ar­reykja­dal­ur, Skorra­dal­ur, Drag­háls­inn og svo er Jök­ul­háls­inn á Snæ­fellsnesi skemmti­leg­ur. Svo hef ég farið flest­ar heiðar sem til­heyra Vest­fjörðum og leiðin upp Unaðsdal­inn á Snæfjalla­strönd og að Jök­ul­fjörðum var ólýs­an­leg.

Feg­urðin við það að vera á fjöll­um er ekki endi­lega ein­hver vá-upp­lif­un held­ur bara ná­lægðin við móður Jörð, drekka úr lípar­ítám og leggj­ast á milli þúfna. Ég held að marg­ir geti tengt við það.“

Gott að enda í Kross­laug

Hver er erfiðasta hjóla­ferð sem þú hef­ur farið í?

Erfiðasta ferðin er held held ég alltaf sú ferð sem þú ert í hverju sinni því eins og ég segi oft: „Hversu oft sem þú hef­ur farið verður leiðin aldrei auðveld­ari, þú ferð bara hraðar.“ Stund­um er stutta jafn­sléttu­leiðin sú erfiðasta. Svo er dags­formið okk­ar svo svaka­lega mis­jafnt og þá sér­stak­lega hjá okk­ur kon­um, stund­um er ég bara óstöðvandi og get farið enda­laust og stund­um bara ekki eins mikið með þetta og þá bara er það þannig. Aðal­málið er að hafa gam­an.“

Hvernig finnst þér best að láta líða úr þér eft­ir góða hjóla­t­úr?

„Ég elska ef ég get lagt við nátt­úru­laug og hjólað þaðan og farið langt, endað svo í laug­inni áður en ég keyri í sól­setr­inu heim. Það jafn­ast ein­hvern veg­inn ekk­ert á við það. Oft­ast verður Kross­laug í Lund­ar­reykja­dal fyr­ir val­inu þar.“

Kyrrðar­upp­lif­un á fólkvangi

Dagný sinn­ir upp­bygg­ingu á fólkvangi og úti­vist­ar­svæði sem heit­ir Ein­kunn­ir rétt norðan við Borg­ar­nes.

„Ég hef mikið verið að hjóla þar upp frá og svo vor­um við í Hjól­reiðafé­lagi Vest­ur­lands með ung­menna­nám­skeið og kynn­ing­ar þar upp frá og erum að opna á hjóla­leiðir inni í skóg­in­um. Svo sit ég í Ein­kunna­nefnd og hef verið með gælu­verk­efni í gangi sem fell­ur að slök­un­ar- og kyrrðar­upp­lif­un­um. Ég er með verk í vinnslu þar sem kom­inn er kyrrðar­lund­ur þar sem eru hengi­rúm og belg­ur og fleiri hengi­rúm koma fljót­lega. Einnig verða sett­ir upp hengistól­ar sem vísa til vest­urs svo hægt sé að horfa á sól­ina setj­ast í al­gjörri nú­vit­und. Stig­ar og ról­ur munu verða sett upp ásamt nátt­úru­hljóðfæri. Ég er ótrú­lega spennt fyr­ir þessu verk­efni og sé ég þetta sem frá­bæra leið til þess að fá fólk til þess að staldra við, njóta og anda inn í dag­inn og það er ekk­ert betra en að gera það úti í nátt­úr­unni.“

Pantaði gleðiveður fyr­ir hjóla­ferð árs­ins

Dagný hjól­ar ár­lega á milli Skessu­horns og Hafn­ar­fjalls og Tungu­kolls og dals­ins þar á milli.

„Þessi leið er mín upp­á­halds og ég fer hana oft, í byrj­un ertu á línu­vegi að klifra upp í um 500 metra hæð, svo fer gleðin að taka við og haldið er áfram þar til farið er niður að lípar­ítá. Svo ligg­ur leiðin áfram upp og þá breyt­ist und­ir­lendið í meiri drullu og stór­grýti og farið er af línu­veg­in­um og yfir á mjóa reiðgötu. Þaðan ligg­ur leiðin svo í niður­bunu sem er ótrú­lega skemmti­leg. Við fylgj­um svo jaðri Hafn­ar­fjalls að sum­ar­búðunum í Ölveri og ef ég hef tíma tek ég hring­inn.

Ég hef farið ár­lega þarna yfir með opna ferð í byrj­un júní og hef­ur fullt af fólki alls staðar að komið með sem er ótrú­lega skemmti­legt og þessi leið kem­ur fólki oft á óvart. En í ár fór­um við 22. júní og sett­um inn pönt­un á gleðiveður. Þetta verk­efni þykir mér mjög vænt um og verður þetta ef ég tel rétt sjö­unda skiptið okk­ar. Fyr­ir mig að fara þessa leið sem og aðrar er al­gjör lífæð og verð ég al­veg friðlaus ef ég kemst ekki í lang­an tíma.“

Dagný seg­ir fjalla­hjól­reiðarn­ar vera svo miklu meira en hreyf­ingu. „Þær eru al­gjör grunn­ur að minni vellíðan. Mér finnst ótrú­lega gam­an að deila þessu sporti með 10 ára syni mín­um og ég elska að hjóla með ung­menn­um. Svo nær­andi sam­vera.“