Ein fær­asta snjó­bretta­kona Íslend­inga, Vil­dís Edw­insdótt­ir, er 23 ára og bú­sett í Åre í Svíþjóð. Þegar viðtalið er tekið er Vil­dís stödd í fjall­inu sem hægt er að segja að sé henn­ar annað heim­ili. 

„Ég flutti út til að elta draum­inn, að geta rennt mér á bretti á hverj­um ein­asta degi,“ seg­ir hin ís­lenska Vil­dís þegar hún er spurð um af hverju hún sé bú­sett í Svíþjóð.  

Vil­dís Edw­insdótt­ir er bú­sett í Åre ásamt kær­asta sín­um, Gustaf Rönn­ing. Ljós­mynd/​Aðsend

Vil­dís, sem ólst upp í Garðabæ, ákvað að flytja til Svíþjóðar aðeins 17 ára göm­ul og fara í sænsk­an fram­halds­skóla. Gul­rót­in var sú að geta verið í fjall­inu á hverj­um degi. Hún flutti fyrst þangað sem bróðir henn­ar var bú­sett­ur, í lít­inn skóla­bæ Vännäs í Vä­ster­botten. Síðar fluttu þau bæði til Åre.

Þar býr hún núna ásamt sænsk­um kær­asta sín­um, Gustaf Rönn­ing, og deila þau ástríðunni að renna sér í fjall­inu og leika þar ýms­ar kúnst­ir, hún á snjó­bretti en hann á skíðum.

„Þótt ég fari ein í fjallið mun ég alltaf hitta ein­hvern til að renna mér með.“ Ljós­mynd/​Aðsend

Besti staður­inn

„Þetta er besti staður­inn til að búa á og get ég ekki ímyndað mér neitt annað í augna­blik­inu,“ seg­ir Vil­dís glaðlega. Åre er lít­ill skíðabær í norðri, al­veg á landa­mær­um Nor­egs. 

„Hann lít­ur út eins og bæ­irn­ir í ölp­un­um,“ seg­ir Vil­dís og bæt­ir við að skíðasvæðið við bæ­inn sé eitt það stærsta í Svíþjóð.  

„Það eru ekk­ert marg­ir sem búa hérna, enda frek­ar lít­ill bær, en á vet­urna er mikið um ferðamenn og fólk sem kem­ur hingað til að fara á skíði. Helst Norðmenn og Sví­ar, marg­ir hverj­ir frá Stokk­hólmi.“ 

Vil­dís seg­ir sam­fé­lagið í bæn­um vera þétt og mæl­ir með að for­vitn­ir heim­sæki bæ­inn til að finna hve góður staður þetta er. „Þótt ég fari ein í fjallið mun ég alltaf hitta ein­hvern til að renna mér með.“

Þeir eru ófá­ir titl­arn­ir sem Vil­dís hef­ur unnið en hún vinn­ur nú í að safna stig­um til að kom­ast á Ólymp­íu­leik­ana. Ljós­mynd/​Aðsend

Margsinn­is unnið er­lend­ar og inn­lend­ar keppn­ir

Vil­dís kláraði stúd­ents­prófið og hef­ur einnig lokið einkaþjálf­un og nær­ing­ar­ráðgjöf. Í dag starfar hún í lít­illi ferðamanna­versl­un í bæn­um. „Þegar ég hef tíma,“ bæt­ir hún við en stór hluti af deg­in­um fer í að renna sér í fjall­inu og æfa. 

Hún hef­ur unnið nokkra Íslands­meist­ara­titla og svenska mä­ster­skapet, sem er á pari við Íslands­meist­ara­mót. Auk þess hef­ur Vil­dís sigrað fjöld­ann all­an af smærri keppn­um og tekið þátt í Evr­ópu­mót­um.

„Nú er ég að vinna í þess­um stærri keppn­um.“ Draum­ur­inn er að kom­ast á heims­meist­ara­mót og hún vinn­ur öt­ul­lega í að safna stig­um til að geta tekið þátt í Ólymp­íu­leik­un­um. 

Draum­ur­inn er að kom­ast ein­hvern tím­ann á heims­meist­ara­mót. Ljós­mynd/​Aðsend

Bróðir­inn átti þátt í ástríðunni

Þá er for­vitni­legt að vita hvernig ung kona eins og Vil­dís, sem er í dag styrkt af fyr­ir­tækj­um eins og Nocco Ísland, Bata­leon Snow­bo­ards, sænska fata­merk­inu Eivy og snjó­bretta­vörumerk­inu App­ertiff, hafi byrjað æv­in­týrið.

„Þegar ég var 13 ára sagði bróðir minn að ég væri ekki nógu svöl á skíðum og að ég ætti að prófa snjó­bretti. Hann fór með mig í litla brekku í Garðabæn­um og lét mig labba upp og renna niður þar til ég hafði náð ágæt­is tök­um á brett­inu.“

Við 15 ára ald­ur­inn byrjaði Vil­dís að æfa hjá Bretta­fé­lagi Hafn­ar­fjarðar og þá seg­ist hún fyrst hafa orðið ást­fang­in af sport­inu. 

Horft á brekk­una og íhugað hvað skuli gera næst. Ljós­mynd/​Aðsend

„Ef ein­hvern dreym­ir um að verða góður á snjó­bretti þá mæli ég all­an dag­inn með Bretta­fé­lagi Hafn­ar­fjarðar. Þau eru bara svo æðis­leg. Þjálf­ar­arn­ir eru frá­bær­ir og þetta er ynd­is­legt sam­fé­lag.“

Vil­dís seg­ist einnig vera afar þakk­lát aðstoðinni sem hún fær frá Skíðasam­bandi Íslands sem styrk­ir hana til að taka þátt í keppn­um. 

Stund milli stríða. Ljós­mynd/​Aðsend

Ylfa Rún­ars best

Hver er kven­fyr­ir­mynd­in?

„Ylfa Rún­ars­dótt­ir,“ svar­ar hún um hæl. „Ég myndi segja að hún sé besta snjó­bretta­kona Íslands. Hún býr til bretta­mynd­ir og er street ri­der sem þýðir að hún renn­ur sér inni í bæj­um, niður tröpp­ur, af húsþökum, hand­riðum o.fl.“ 

Aðspurð seg­ir Vil­dís að bestu brekk­urn­ar hér­lend­is séu ein­fald­lega í Bláfjöll­um og að svæðið muni alltaf eiga góðan stað í hjarta henn­ar. „Ég er með tattú sem eru út­lín­ur af Bláfjöll­um.“

Hvað varðar skíðasvæði er­lend­is seg­ist Vil­dís myndi velja Åre fram yfir Alp­ana.  

Að fara á snjó­bretti er ekki tísku­sýn­ing, sjálf lík­ir Vil­dís sér við svart­an rusla­poka sem renn­ir sér í fjall­inu. Best þykir henni að vera í ein­hverju víðu því það heft­ir ekki hreyf­ing­arn­ar. Ljós­mynd/​Aðsend

Hvað má og hvað má ekki

Hvernig á að hegða sér og klæða sig í fjall­inu?

„Svo lengi sem þú styður við alla á sama tíma og þú styður sjálf­an þig, ertu í góðum mál­um.“ Lyk­il­atriði sé að vera kurt­eis og hjálpa öðrum. Skíðaiðkend­ur megi skilja hrok­ann eft­ir heima.

„Í fjall­inu ertu þar til að leika þér svo ekki taka þetta of al­var­lega.“ 

Varðandi klæðnaðinn mæl­ir Vil­dís með að fólk klæði sig vel því það er alltaf kalt í fjall­inu. Að öðru leyti seg­ir hún að fólk eigi ekki að elta tísk­una held­ur klæðast því sem það fíl­ar sjálft.

„Ef sjálfs­traustið er gott þá ertu flott í öllu. Ég er sjálf alltaf í víðum föt­um og lít smá út eins og svart­ur rusla­poki þegar ég renni mér,“ seg­ir Vil­dís og hlær. „En ég fíla það,“ bæt­ir hún við að lok­um.

Tengd­ar frétt­ir

Vetr­aríþrótt­ir

Mynd­skeið sem sýn­ir snjó­kom­una í Njarðvík vek­ur at­hygli

• Af hverju verða Dólómíta­fjöll­in bleik í ljósa­skipt­un­um?
• Ein­stakt tæki­færi til að skíða ótroðnar slóðir á Aust­fjörðum
• Jón Arn­ar fór á skelj­arn­ar í miðri skíðabrekku á Ítal­íu
• Anna Ei­ríks tek­ur sig vel út í fána­lit­un­um

» Fleiri tengd­ar frétt­ir

Ferðaráð

5 skot­held ráð fyr­ir út­skrift­ar­ferðina

• Hend­ir öllu á svefn­her­berg­is­gólfið fyr­ir ferðalagið
• 48 tím­ar í Basel: Hvað er skemmti­leg­ast að gera?
• „Borg­in ei­lífa verður áfram lyk­i­láfangastaður“
• „Þetta er eins og að fá lyf­seðil fyr­ir að fara út í nátt­úr­una einu sinni á dag eða álíka“

» Fleiri tengd­ar frétt­ir

• Blogga um frétt