Ragga nagli lenti í klóm svindlara

Ragnhildur Þórðardóttir og eiginmaður hennar, Snorri Steinn Þórðarson, vörðu dásemdardögum …
Ragnhildur Þórðardóttir og eiginmaður hennar, Snorri Steinn Þórðarson, vörðu dásemdardögum í Egyptalandi. Samsett mynd

Sál­fræðing­ur­inn Ragn­hild­ur Þórðardótt­ir, lands­mönn­um bet­ur þekkt sem Ragga nagli, er æv­in­týra­gjörn og elsk­ar að ferðast um heim­inn og kynna sér fram­andi menn­ing­ar­heima með upp­á­halds­ferðafé­lag­a sín­um, eig­in­manni sínum til 18 ára, Snorra Steini Þórðar­syni arki­tekt. Sam­an hafa hjón­in heim­sótt fjölda landa og upp­lifað feg­urð heims­ins í öll­um sín­um mynd­um.

Í mars á síðasta ári rætt­ist langþráður draum­ur Ragn­hild­ar þegar hjón­in ferðuðust alla leið til Egypta­lands, lands sem stát­ar af einni elstu siðmenn­ingu í heimi, og skoðuðu helstu kenni­leiti borg­anna Kaíró og Lúxor.

Alltaf verið á faraldsfæti

Ragn­hild­ur er fædd og upp­al­in í Reykja­vík. Hún smitaðist snemma af ferðabakt­erí­unni, en móðir henn­ar, Lilja Hilm­ars­dótt­ir, hef­ur starfað sem far­ar­stjóri í ár­araðir, al­veg frá því að Ragn­hild­ur var barn, og átti mik­inn þátt í að sýna dótt­ur sinni heim­inn. Ragn­hild­ur eyddi því stór­um hluta barnæsk­unn­ar á far­alds­fæti og var búin að heim­sækja flest, ef ekki öll, lönd í Evr­ópu þegar hún var 12 ára göm­ul.

„Já, ég er búin að heim­sækja hverja ein­ustu kirkju í Evr­ópu,“ seg­ir hún og hlær.

Snorri Steinn og Ragnhildur stilltu sér upp fyrir framan píramídana.
Snorri Steinn og Ragnhildur stilltu sér upp fyrir framan píramídana. Ljósmynd/Aðsend

Manstu eft­ir fyrstu ut­an­lands­ferðinni?

„Já, eitt­hvað rám­ar mig í hana. Ég var fjög­urra ára göm­ul og fór ásamt móður minni og syst­ur til Dan­merk­ur og Þýska­lands. Við eydd­um deg­in­um á Bakk­en, ég klædd­ist nýj­um skóm sem gáfu mér hæl­særi. Ég viður­kenni að ég man ekki ferðina frá a-ö en ég hef séð þó nokkr­ar mynd­ir og þannig náð að púsla minn­ing­um af fyrsta ferðalag­inu sam­an.“

Eins og fram hef­ur komið starfar Lilja, móðir Ragn­hild­ar, sem far­ar­stjóri og var hún því oft á ferðalög­um, stundum heilu og hálfu mánuðina í senn.

Ragn­hild­ur var oft með henni og fékk mörg skemmti­leg tæki­færi til að víkka sjón­deild­ar­hring­inn en móður henn­ar fannst þó á ein­um tíma­punkti nóg komið af þvæl­ing­i og ákvað að bjóða dótt­ur sinni að dvelja á sveita­bæ í Suður-Þýskalandi í stað þess að þeyt­ast um með henni hingað og þangað.

„Já, ég var sjö ára göm­ul þegar mamma spurði mig hvort ég hefði ein­hvern áhuga á að fara í sveit í Suður-Þýskalandi í nokkr­ar vik­ur. Það hljómaði mjög vel, enda fullt af krökk­um og dýr­um til að leika við. Ég var þar í tvær vik­ur, fyrstu vik­una þagði ég en vik­una á eft­ir var ég byrjuð að tala þýsku og mál­lýsku. Þetta varð að skemmti­legri hefð, ég fór hvert sum­ar í eina til tvær vik­ur í mörg ár.“

Fluttu til Danmerkur eftir hrun

Ragnhildur hefur verið búsett ásamt eiginmanni sínum í Danmörku, nánar tiltekið Kaupmannahöfn, síðastliðin 16 ár.

Hvernig kom það til að þið fluttuð út?

„Ég og Snorri misst­um bæði vinn­una í hrun­inu árið 2008. Þá vor­um við búin að vera á Íslandi í tvö ár. Fyr­ir það vor­um við bú­sett í Ed­in­borg og síðar í Guild­ford á Suður-Englandi, á meðan við luk­um fram­halds­námi. Að námi loknu héld­um við heim til Íslands. Á þeim tíma var allt á blúss­andi sigl­ingu en ekki leið á löngu þar til allt hrundi, sem við lit­um á sem eins kon­ar tákn.

Við vor­um aldrei fylli­lega sátt við þessa ákvörðun okk­ar að flytja heim, okk­ur fannst við eiga heima í út­lönd­um. Ísland var ein­fald­lega orðið of lítið fyr­ir okk­ur.

Bróðir Snorra býr í Kaup­manna­höfn og það var hann sem hvatti okk­ur til að flytja þangað. Í byrj­un fannst mér þetta glötuð hug­mynd, ég hugsaði bara: „Hvað er spenn­andi við Kaup­manna­höfn?“

En síðan eru liðin 16 ár og við gæt­um vart verið ham­ingju­sam­ari með ákvörðun­ina,“ seg­ir Ragn­hild­ur.

Snorri Steinn og Ragnhildur á góðri stundu.
Snorri Steinn og Ragnhildur á góðri stundu. Ljósmynd/Aðsend

Ferðaglöð hjón

Ragn­hild­ur og Snorri elska fátt meira en að ferðast og reyna að fara í eina stóra ferð, helst á nýj­ar og fram­andi slóðir, á hverju ári.

„Við erum ferðaglöð, það er ekki hægt að segja annað. Ég kýs fram­andi slóðir fram yfir Evr­ópu, enda búin að þvæl­ast nóg þar,“ seg­ir hún og hlær.

„Ég elska fram­andi kúltúr, sér­stak­lega múslímsk­an kúltúr, enda bú­sett á Nør­re­bro þar sem er stórt sam­fé­lag mús­líma. Það hef­ur því lengi verið draum­ur minn að ferðast til Egypta­lands og sjá píra­míd­ana í allri sinni dýrð. Mér finnst að hvert ein­asta manns­barn þurfi að sjá og upp­lifa þá.“

Ragnhildur segir það einstaka upplifun að sjá píramídana.
Ragnhildur segir það einstaka upplifun að sjá píramídana. Ljósmynd/Aðsend

Stóð Egypta­land undir væntingum?

„Svona já og nei.

Kaíró fannst mér mjög óspenn­andi og held­ur ljót borg. Hún var bara skít­ug og kaó­tísk. Þar er allt í niður­níðslu og efna­hag­ur­inn hræðileg­ur, gjald­miðill­inn hrundi um 30 til 40% á meðan við vor­um þarna. Í Kaíró eru fín út­hverfi en miðbær­inn er ekki neitt, eng­in al­menni­leg versl­un­ar­gata og geit­ur á göt­un­um.

Píra­míd­arn­ir eru magnaðir, þú ert varla einn kubb­ur, en það sem okk­ur hjón­un­um þótti einna áhuga­verðast var að skoða graf­hvelf­ing­arn­ar í Lúxor. Að ganga niður í iður jarðar, í gegn­um myndskreytt göng sem voru handskreytt fyr­ir þúsund­um ára, og sjá þess­ar risa­stóru kist­ur úr grjóti, það er ein­fald­lega ólýs­an­legt.“

Grafhvelfingarnar í Luxor.
Grafhvelfingarnar í Luxor. Ljósmynd/Aðsend

Upplifðir þú menningarsjokk?

„Nei, ég bý á Nørrebro og upplifi þetta á hverjum degi. Beint á móti skrifstofunni minni eru innflytjendablokkir og moska, það er dásamlegt að fylgjast með þessu, fallegur kúltúr og dásamlegt fólk.“

„Egyptar eru ágengir á túristasvæðum“

Á leið sinni að heimsækja píramídana lentu Ragnhildur og Snorri í klóm svindlara.

„Æjá, það var leiðin­legt en það var sem bet­ur fer búið að vara okk­ur við því að Egypt­ar væru ágeng­ir á túrista­svæðum, alltaf að reyna að kreista út meiri og meiri pen­inga. Á tím­um leið mér eins og ég væri að slá frá mér flug­ur.

Þetta get­ur auðvitað verið rosa­lega pirr­andi en ég skynjaði um leið þessa miklu neyð, þetta er fólk sem er að reyna að bjarga lífi sínu og fóðra fjöl­skyldu sína í bágu ástandi,“ seg­ir Ragn­hild­ur.

Hjónin lentu í miklum ævintýrum.
Hjónin lentu í miklum ævintýrum. Ljósmynd/Aðsend

„Við lent­um í rosa­legu æv­in­týri á leið okk­ar að píra­míd­un­um en við höfðum ákveðið að koma okk­ur sjálf á staðinn, ég mæli alls ekki með því að fólk geri það. Við vor­um hálf­plötuð,“ seg­ir hún.

Ragn­hild­ur og Snorri tóku lest og það var í henni sem maður nálgaðist þau með hjálp­legt til­boð.

„Í lest­inni kem­ur maður að okk­ur og seg­ir: „Eruð þið að fara að skoða píra­míd­ana?“ Hann byrj­ar að spjalla, var­ar okk­ur við öll­um svindl­urunum, sér­stak­lega öku­mönn­un­um, og býður okk­ur að fara með sér í strætó. Hann er með ung­an dreng í eft­ir­dragi.

Við, sak­laus­ir túrist­ar, hugsuðum með okk­ur: „Vá, en vin­gjarn­leg­ur maður.“

Það sem við viss­um ekki þá var að hann var að reyna að svindla á okk­ur. Hann hvatti okk­ur til að yfir­­gefa strætó­inn og hoppa upp í bíl, en ökumaður bíls­ins var vin­ur hans. Okk­ur fannst þetta mjög grun­sam­legt og afþökkuðum því boðið en hann gaf sig ekki og sagði þetta mjög gott til­boð. Við náðum á end­an­um að losa okk­ur úr klóm svindlar­anna, en sög­unni lýk­ur þó ekki þar.

Þegar við vor­um á leið frá píra­míd­un­um stig­um við upp í leigu­bíl, sem við héld­um að væri góður og gild­ur, en þá kom annað í ljós. Bíl­stjór­inn var snarruglaður ung­ur maður sem talaði enga ensku og var með batterís­­laus­an síma og bens­ín­ljósið blikk­andi frá fyrstu mín­útu. Hann vissi ekk­ert hvert hann átti að fara með okk­ur, keyrði bara í hringi og endaði á þjóðvegi, sex ak­reina bíl­vegi, og byrjaði að bakka.

Ég hugsaði bara með mér: „Já, hérna dey ég.“

Við hent­um í hann pen­ing og hoppuðum út á ferð. Það er án efa ein besta ákvörðun lífs míns,“ seg­ir Ragn­hild­ur og hlær.

Ragnhildur segir Egypta ágenga á túristasvæðum.
Ragnhildur segir Egypta ágenga á túristasvæðum. Ljósmynd/Aðsend

Loftbelgjaferðin eftirminnilegust

Ferðalag Ragn­hild­ar og Snorra var eitt stórt æv­in­týri. Það sem stóð upp úr í henni var ferð í loft­belg við sól­ar­upp­rás.

„Þetta var hreint út sagt ógleyman­­leg, og ég meina ógleym­an­leg, upp­lif­un.

Eina nótt­ina vor­um við sótt á hót­elið og keyrð inn í miðja eyðimörk­ina. Ótrú­leg sjón blasti við okk­ur þegar við mætt­um á svæðið, en 30 til 40 loft­belg­ir voru þar á sveimi.

Örstuttu seinna tók­umst við á loft í ein­um loft­belgj­anna og eins og ör­skot vor­um við kom­in hátt upp og fylgd­umst með sól­inni koma upp.“

Mögnuð sjón.
Mögnuð sjón. Ljósmynd/Aðsend

Langar þig aftur að heimsækja Egyptaland?

„Nei, ég þarf aldrei að fara þangað aftur. Ég fann það fljótt.“

Eruð þið með spennandi ferðaplön?

„Já, okkur langar alltaf að ferðast meira um Afríku, við höfum farið um Norður-Afríku en það væri gaman að upplifa vesturafríska menningu og fara til Suður-Afríku. Það eru tvö lönd, að vísu ekki í Afríku, sem sitja á toppi listans, en það eru Japan og Argentína.”

mbl.is
Fleira áhugavert
Fleira áhugavert