„Ég dýrka hjólið mitt!“

Eva Pandora Bald­urs­dótt­ir, deild­ar­stjóri hjá Reykja­vík­ur­borg og fyrr­ver­andi þingmaður, hjól­ar dag­lega um borg­ina í kjól og á háum hæl­um.

„Ég bara elska hjólið mitt sem ég nota til að fara á milli staða og í raun veit ég fátt betra en bara að njóta nátt­úr­unn­ar á hjól­inu mínu með góða tónlist í eyr­un­um eða hljóðbók,“ seg­ir Eva sem hef­ur vanið sig á að fara flestra sinna ferða á hjóli og er alltaf smart til fara á hjól­inu, í raun þannig að eft­ir henni er tekið. „Ég er ekki svona spand­ex-hjól­reiðakona, held­ur hjóla ég til og frá vinnu í háum hæl­um og kjól ef svo ber und­ir. Ég á mjög góðan Yakkay-hjálm sem ég hef keypt mér þrjá hatta yfir. Einn hatt­ur­inn er fyr­ir sum­arið – hann er æðis­lega flott­ur og er ljós á lit­inn. Svo á ég hvíta loðhúfu sem er mjög smart yfir hjálm­inn að nota á vet­urna og sá þriðji er svart­ur á lit­inn og nota ég hann vana­lega á vor­in og á haust­in,“ seg­ir Eva og bæt­ir við að hún sé með sér­stak­an hjól­reiðastíl sem er út­pæld­ur.

Eva Pandora Bald­urs­dótt­ir, deild­ar­stjóri hjá Reykja­vík­ur­borg og fyrr­ver­andi þingmaður, fer flestra sinna leiða á hjóli. Morg­un­blaðið/​Eggert

Ferðalagið verður skemmti­legra á hjól­inu

Eva er fædd og upp­al­in á Sauðár­króki þar sem hún bjó til árs­ins 2010 þegar hún flutti til Reykja­vík­ur. „Ég hef alltaf verið mjög hrif­in af hjól­um og þegar ég flutti til Reykja­vík­ur á sín­um tíma fór ég allra minna ferða á hjóli og hef gert síðan þá. Ég vil þó taka fram að ég á mjög góðan bíl líka, sem ég nota þegar það á við. Ég er bara eitt­hvað svo miklu meira fyr­ir það að vera í borg­inni á hjóli en á bíln­um,“ seg­ir Eva.

Hvað er öðru­vísi við það að vera á hjóli í staðinn fyr­ir að fara allt á bíln­um?

„Ferðalagið verður bara eitt­hvað svo skemmti­legt þegar ég er að hjóla. Þá er ég ekk­ert að spá í að kom­ast frá a til b, held­ur er ég einnig að njóta og mér finnst ég vera bara að græða tíma að fara þannig á milli staða,“ seg­ir Eva sem er all­an árs­ins hring á hjól­inu sínu. „Á vet­urna er ég í létt­um snjó­bux­um og í góðri úlpu og þá er ég með hvíta loðvetr­ar­hjálm­inn minn. Þá er ég einnig á nagla­dekkj­um og finnst mér bara mjög nota­legt að fara svo vel út­bú­in á milli staða þegar kalt er úti.“

Það gef­ur Evu mikið að hjóla í gegn­um Laug­ar­dal­inn á leið í vinn­una.

Á mikla teng­ingu við trjá­göng­in í Grasag­arðinum

Eva seg­ir það hafa mik­il og góð áhrif á heils­una að stunda hjól­reiðar reglu­lega. „Ef ég næ að fara í sund á hjól­inu áður en ég fer í vinn­una, þá er ég í mjög góðum mál­um. Ég er fimmtán mín­út­ur á leiðinni í vinn­una á hjóli, þannig að það þarf ekki að vera mikið mál að setja hreyf­ingu inn í dag­inn, þegar það er gert með þess­um hætti,“ seg­ir hún. „Ég vinn í Borg­ar­tún­inu og bý hinum meg­in við Laug­ar­dal­inn og hjóla því alltaf í gegn­um Laug­ar­dal­inn. Það er upp­á­haldið mitt að hjóla í gegn­um trjá­göng­in sem eru í Grasag­arðinum. Ég á dýr­mæt­ar minn­ing­ar þaðan frá því ég var ung og bjó úti á landi en kom á hverju sumri til Reykja­vík­ur að keppa á Rey Cup. Þá þótti mér Grasag­arður­inn og Laug­ar­dal­ur­inn al­gjört æv­in­týra­land og þykir það í raun enn þá.“

Eva seg­ir að hjól­reiðar séu skemmti­legt fjöl­skyldu­sport. Sam­býl­ismaður henn­ar, fyrr­ver­andi þingmaður­inn Helgi Hrafn Gunn­ars­son, ferðast líka um á raf­mags­hjóli eins og hún. „Við vit­um fátt skemmti­legra og róm­an­tísk­ara en að hjóla sam­an og not­um við bæði hjól­in okk­ar mikið. Það er gam­an að hjóla sam­an á stefnu­mót í miðbæn­um sem hefst þá heima en ekki eft­ir að komið er á staðinn á bíl sem kannski var erfitt að finna stæði fyr­ir og fleira í þeim dúrn­um.“

Mik­ill mun­ur á því að vera á hjóli nú en áður

Eva seg­ir mik­inn mun á því að vera á hjóli nú til dags. „Hjól­in eru orðin tækni­legri og betri og er borg­in orðin svo miklu hjóla­væn­legri. Það er ekki neitt mál að fara yfir í næstu sveit­ar­fé­lög á hjóli og er erfitt að bera tím­ana í dag sam­an við það sem áður var, þegar kem­ur að hjól­reiðum. Svo ekki sé talað um lúx­us­inn að vera á raf­magns­hjóli sem get­ur létt manni róður­inn þegar við á,“ seg­ir hún og bæt­ir við að hjól­reiðarn­ar bjargi henni fyr­ir horn þegar kem­ur að rækt­inni. „Því það er erfitt að koma mér í rækt­ina. Ég vil held­ur hjóla úti, taka göngu­túra og lyfta lóðum í garðinum heima. Þegar maður ger­ir eitt­hvað af úti­vist á hverj­um degi, þá tel­ur það mjög mikið. Ég er ekki mikið að spá í hvað ég fer langt eða á hvaða tíma ég er, en ég fór í mæl­ingu um dag­inn og reynd­ist þá með mjög góðan kjarna og sterk­an maga, sem ég þakka hjól­reiðunum. Maður verður eitt­hvað svo sterk­ur fyr­ir lífið að hreyfa sig utan dyra. Svo er ég á því að það sé mik­il­vægt að gera bara eitt­hvað fyr­ir sjálf­an sig dag­lega og þetta eitt­hvað þurfi ekki að vera svo sér­stakt. Held­ur bara það sem þú kannt að meta og er fyr­ir þig.“

Það þarf allt að passa sam­an á hjól­inu og er stíll Evu ein­stak­ur!

Hjólaði 50 kíló­metra í Dan­mörku

Eva hef­ur farið í hjóla­ferðir er­lend­is, en hún væri til í að gera meira af því. „Ég fór í dá­sam­lega ferð til Dan­merk­ur og fór í hjóla­t­úr um litla eyju þar sem við hjóluðum eina 50 kíló­metra. Það var mjög hress­andi og öðru­vísi til­finn­ing að fara um svæðið á hjóli en í bíl. Ég var með dótt­ur mína, þá þriggja ára, aft­an á hjól­inu mínu, sem gerði ferðalagið bara skemmti­legra. Við hjóluðum á milli staða og nut­um nátt­úr­unn­ar á allt ann­an hátt en við hefðum ann­ars gert,“ seg­ir Eva.

Hún fer var­lega í að al­hæfa en seg­ist finna mun á lík­am­legu formi. „Þegar maður fer með hjólið í dekkja­skipti eða að skoða brems­urn­ar og þess hátt­ar og hvíl­ir sig aðeins á hjóla­t­úr­un­um, þá finn­ur maður formið sem maður var í áður, því það tek­ur lík­amann smá­stund að ná takti aft­ur. Eins man ég þegar ég bjó á Sauðár­króki á sín­um tíma, þegar hjólað var í vinn­una. Þá þurfti ég alltaf að hjóla niður brekku í leiðinni í vinn­una og upp sömu brekku á leiðinni heim. Á þeim tíma var ég ekki á raf­magns­hjóli. Í byrj­un sum­ars­ins var alltaf svo­lítið erfitt að hjóla upp brekk­una heim, en svo var það ekk­ert mál í lok sum­ars­ins. Ég vissi að það tæki nokkr­ar vik­ur og svo myndi hjóla­ferðin hætta að vera svo erfið. Það stóð heima,“ seg­ir Eva.

Mik­il­vægt að halda í stíl­inn á hjól­inu

Hvernig er með hjóla­búnaðinn?

„Ég spái mikið í þá hluti, enda þarf allt að passa sam­an og á sama tíma að vera þægi­legt á hjól­inu. Hjálm­ur­inn verður að passa við föt­in og það er ekki hægt að mínu mati að hjóla í snjó­bux­um og úlpu og vera með hvít­an sum­ar­hjálm á vet­urna. Það pass­ar sko alls ekki,“ seg­ir Eva og hlær og bæt­ir við að hún sé dug­leg að skoða sniðuga hluti fyr­ir hjól­reiðarn­ar, sem er í henn­ar anda. „Ég er kannski ekki mikið að horfa á Spand­ex-hjóla­fólkið, en ef ég sé eitt­hvað sem veit­ir mér inn­blást­ur á hjól­inu mínu, svo sem ef ein­hver er með fal­lega körfu á hjól­inu sínu eða eitt­hvað sniðugt sem ég hef ekki séð áður, þá verð ég mjög for­vit­in um það. Sem dæmi var ég er­lend­is fyr­ir nokkru og sá konu á hjóli í kjól með sokka­band sem fest­ist í kjól­inn, þannig að hann fauk ekki upp. Mér fannst það mjög áhuga­vert og keypti mér þannig í kjöl­farið.“

Gott hjól ger­ir gæfumun­inn

Þrátt fyr­ir að vera dag­lega á hjóli lít­ur Eva ekki á sig sem mikla úti­vist­ar­konu. „Ég hvet alla sem ég hitti að slá bara til og prófa að hjóla meira, því það er svo gam­an að vera svona mikið úti. Það sem mér finnst skipta mestu máli er að vera á góðu hjóli, því maður teng­ist hjól­inu sínu á svo sér­stak­an hátt og fer að þykja vænt um það. Sjálf er ég á fal­legu rauðu raf­magns­hjóli sem er í borg­ar­stíl. Ég sit bein í baki á hjól­inu mínu sem er al­gjört dömu­hjól.

Ég bara líð á milli staða með tónlist í eyr­un­um og núllstilli mig í byrj­un og í lok dags­ins,“ seg­ir Eva og bæt­ir við að hjólið gefi henni kraft og lífs­gleði, sé í raun og veru „pepp­ar­inn“ í lífi henn­ar. „Já, ég dýrka hjólið mitt!“