„Þetta var heil­mik­il áskor­un fyr­ir mig að leggja í þetta, en jafn­framt mjög skemmti­legt. Barna­vina­fé­lagið Sum­ar­gjöf fól mér þetta verk­efni á sín­um tíma í til­efni hundrað ára af­mæl­is fé­lags­ins á þessu ári. Ég fékk frjáls­ar hend­ur og þetta átti ekki að vera um fé­lagið held­ur fjalla al­mennt um börn í Reykja­vík und­an­far­in hundrað ár og ég naut þess að vinna að þess­ari bók,“ seg­ir Guðjón Friðriks­son sagn­fræðing­ur, en ný­lega kom út bók hans Börn í Reykja­vík, sem er ein­hvers kon­ar ald­ar­speg­ill í gegn­um sögu barna í höfuðborg­inni.

Ærsla­full­ar stelp­ur, snemma á síðustu öld hjá Alþing­is­húsi og Dóm­kirkju. Ljós­mynd/​Magnús Ólafs­son

„Ég var ekki al­veg ókunn­ug­ur efn­inu því ég skrifaði á sín­um tíma sögu Reykja­vík­ur frá 1870 til 1940, og ég hef skrifað fleiri bæk­ur um Reykja­vík og fór þá í gegn­um mikið magn heim­ilda. Ég hafði þann hátt á að ég reyndi að finna all­ar end­ur­minn­ing­ar fólks sem ólst upp í Reykja­vík og hafði birst í bók­um, og í ljós kom að þær voru miklu fleiri en ég bjóst við. Ég lá líka í blöðum og tíma­rit­um, las alls kon­ar viðtöl við fólk sem og sögu­bæk­ur þar sem sagt er frá leikj­um barna og öðru.

Þetta er því mjög víðtækt, en ég reyndi að gera þetta lif­andi með því að láta per­sónu­leg­ar frá­sagn­ir fólks njóta sín í hverj­um kafla. Mér finnst bók­in verða líf­legri fyr­ir bragðið. Ég er af­skap­lega ánægður með þessa bók og mér finnst hönn­un henn­ar fal­leg og þess­ar fjöl­mörgu mynd­ir af börn­um frá ólík­um tím­um fá að njóta sín vel.“