Get­ur verið póli­tísk

Katla seg­ist semja alla sína texta á ís­lensku enda sé hún henn­ar móður­mál. „Ég mynda skoðanir mín­ar og sjálfs­mynd á ís­lensku og mér fynd­ist skrítið að mála upp minn veru­leika á ensku,“ seg­ir hún. „Mér finnst ís­lenska líka fal­legt og skemmti­legt tungu­mál.“

En um hvað er hún að yrkja, um hvað fjalla text­arn­ir? Katla nefn­ir ást­ina og skoðanir. „Ég myndi segja að plat­an geti líka verið póli­tísk,“ seg­ir hún og er beðin að út­skýra það bet­ur. Hvernig þá? „Fólki finnst þetta svo­lítið abstrakt text­ar og ég mér finnst skemmti­legt að fólk hlusti á mig og geti túlkað text­ana eins og því hent­ar,“ svar­ar Katla. Allt sé opið hvað túlk­un varðar, allt í raun rétt.

Ef flokka ætti tón­list­ina, finna henni rétt­an stað í plötu­versl­un, hvernig myndi Katla þá skil­greina hana? Er þetta popp? „Já, er þetta popp? Ætli þetta sé ekki mest popp en þegar ég er að gera tónlist er ég ekk­ert að ein­blína á að fylgja ein­hverri ákveðinni tón­list­ar­stefnu, alls ekki. Ég held ég leyfi bara sér­fræðing­um að greina mig eft­ir á,“ seg­ir Katla, létt í bragði, „ég held að tón­list­in mín sé bara tónlist eft­ir Kötlu Yama­gata. Ég held að það sé besta leiðin til að lýsa henni.“

Tón­list­armaður­inn og raun­veru­leikaþátta­stjarn­an Bassi Maraj rapp­ar í einu lagi á plöt­unni, lag­inu „Brauð og vín“, og kom blaðamanni skemmti­lega á óvart, reyn­ist vera hinn prýðileg­asti rapp­ari. Katla tek­ur und­ir þær vanga­velt­ur blaðamanns og seg­ir gam­an frá því að segja að hún og JóiPjé, sem pródúseraði plöt­una, hafi verið kom­in með „demó“ af lag­inu. Hana hafi langað að bæta rappi við lagið og Jói þá leyft henni að heyra rapp með Bassa. „Ég byrja að hlusta svo­lítið á hann og kemst að því að hann er frá­bært skáld, ótrú­lega sterk­ur penni,“ seg­ir Katla. Bassi hafi verið til í slag­inn og virki­lega gam­an að vinna með hon­um að lag­inu. „Við erum líka svo ótrú­lega mikl­ar and­stæður og það er ein­mitt það sem ég vildi að þetta lag væri, smá út­rás fyr­ir mig að vera svo­lítið man­ísk og „messy“,“ út­skýr­ir hún. Bassi hafi gefið út lög sem sýni vel hversu fær hann sé á þessu sviði.

Sjálfs­ör­yggi nauðsyn­legt

Blaðamaður minn­ist á pist­il sem Arn­ar Eggert Thorodd­sen skrifaði fyr­ir Morg­un­blaðið í fe­brú­ar síðastliðnum þar sem hann rýndi í gras­rót­ina í ís­lensku tón­list­ar­lífi árið 2024, það unga tón­listar­fólk sem tók sín fyrstu út­gáfu­skref á því ári og er Katla þeirra á meðal. Arn­ar skrif­ar að plat­an „rúlli eins og Katla sé búin að vera heil­lengi í brans­an­um“ og tón­list­in sé glúrið og skemmti­legt popp. Þá bar Árni Matth­ías­son einnig lof á plöt­una á Rás 2 og sagði m.a. merki­legt að plat­an væri sú fyrsta með Kötlu, plat­an væri „skot­held­ur pakki“.

Katla er spurð hvernig sé að fá svona hrós og hvort henni hafi þótt auðvelt að taka því. „Já, auðvitað,“ svar­ar hún. „Ég er mjög stolt af tón­list­inni minni og finnst fal­legt þegar fólk gef­ur sér tíma til að hlusta á það sem ég hef að segja. Mér finnst þetta líka áhuga­verð spurn­ing því ég held að við sem sam­fé­lag ger­um stund­um ráð fyr­ir að kon­ur séu með „imposter syndrome“ þegar kem­ur að þeim sem fylgja draum­um sín­um,“ seg­ir Katla en „imposter syndrome“ hef­ur jafn­an verið þýtt sem lodd­aralíðan eða -heil­kenni.

„Í þess­um bransa verður maður að vera sjálfs­ör­ugg­ur,“ bend­ir Katla á og á þar við tón­list­ar­brans­ann. „Þetta væri ekki svona gott ef ég væri það ekki og myndi gefa út tónlist. Þetta er nátt­úr­lega voða „scary“ fyr­ir marga, að semja eitt­hvað í fyrsta lagi og svo syngja. Þetta er vand­ræðal­egt,“ seg­ir hún og hlær. „Ég er búin að fá æðis­leg viðbrögð frá mörg­um við þess­ari plötu, ég fæ mikið hrós fyr­ir það hvað ég sé skýr­mælt og þá ekki endi­lega frá fólki á mín­um aldri held­ur eldra fólki sem komm­ent­ar á það.“ Blaðamaður seg­ist ef­laust falla í þann flokk og þakka fyr­ir að skilja og heyra um hvað er sungið. Katla seg­ist enda verja mikl­um tíma í texta­skrif og ekki sóa tíma sín­um í eitt­hvert hálf­kák. „Ég hef reynd­ar alltaf verið frek­ar skýr­mælt, svona þegar ég pæli í því,“ seg­ir hún og hlær.

Fiðlan fór í kass­ann

Katla er spurð að því hvort hún sé með tón­list­ar­nám að baki. Lærði hún söng eða hljóðfæra­leik? „Já, þegar ég var korn­ung byrjaði ég á fiðlu, var í Suzuki-námi í Tón­list­ar­skól­an­um í Kópa­vogi. Ég var í mjög mörg ár þar en fékk al­veg nóg af því, fór að þykja svo leiðin­legt að ein­hver væri að segja mér hvað ég ætti að spila. Þegar ég hætti að spila á fiðlu setti ég hana bara í kass­ann og hef í raun ekki opnað hann síðan. Ég lærði sjálf á gít­ar og pí­anó og fór að semja fyr­ir sjálfa mig,“ svar­ar Katla. Hún semji alla sína tónlist á pí­anó fyrst og fari svo með lög­in til pródú­sents.

Postu­lín­kom út í sept­em­ber í fyrra og Katla er spurð að hverju hún hafi verið að vinna síðan þá. „Ég fékk nátt­úr­lega mörg skemmti­leg gigg eft­ir plöt­una en núna er ég bara að semja meira, að vinna í ann­arri plötu og er rosa­lega spennt fyr­ir henni. Hún mun koma út bráðum, það er ekki langt í það,“ seg­ir hún. Sú plata verði lík­lega einnig stutt­skífa.