Í fyrsta saln­um er upp­still­ing mál­verka á veggj­um og sýn­ing­ar­kassa með graf­ík­verk­um. Mál­verk­in sýna reglu­bund­in form sem end­ur­taka sig á takt­viss­an hátt með til­brigðum. Þetta eru fín­leg verk þar sem flöt­ur­inn og skip­an hans mynda áhuga­verða heild. Þessi verk eiga í sam­tali við verk­in í sýn­ing­ar­köss­un­um en þar eru litaðar æt­ing­ar þar sem prent­plöt­urn­ar eru end­ur­nýtt­ar til að skapa til­brigði sem sam­svara mál­verk­un­um. Sýn­ing­ar­kass­arn­ir eru í reynd hluti verk­anna, þeir ramma þau inn og staðsetja á lá­rétt­um fleti þannig að papp­ír­inn nýt­ur sín sem og áhersl­ur prents­ins.

Mót­ar frá­sögn í rým­inu

Þegar komið er inn í meg­in­sal­inn blas­ir við inn­setn­ing sem er í raun sér­smíðað sýn­ing­ar­kerfi en þar má sjá svart­ar hillu­stoðir sem skapa gang í gegn­um sal­inn. Á hill­un­um er fjöl­breytt safn ólíkra muna. Sumt er greini­lega fundið efni og form úr ólík­um átt­um svo sem trél­ist­ar, snæri og járn­rör. Í bland við þessa hluti er skipað form­um úr leir og þráðum. Þess­um hlut­um er vand­lega raðað upp í sýn­ing­ar­kerf­inu en teng­ing­ar á milli þeirra eru greini­lega til­finn­inga­leg­ar. Hér er verið að skapa hug­hrif upp­götv­un­ar­inn­ar með upp­röðun áferða og efna sem við fyrstu sýn eiga ekki sam­an. Þessi inn­setn­ing minn­ir helst á Wund­erkammer átjándu og nítj­ándu ald­ar, þar sem safn­ar­ar sýndu alla þá frá­bæru hluti sem þeir höfðu safnað á ferðum sín­um um heim­inn. Wund­erkammer Þóru er hins veg­ar per­sónu­legt, form­rænt skipu­lag sem mót­ar eins kon­ar frá­sögn í rým­inu.

Að baki meg­in­inn­setn­ing­ar­inn­ar í meg­in­saln­um er myndröðum raðað á vegg­ina; stór­um graf­ík­verk­um, æt­ing­um og mál­verk­um þar sem reglu­bundið sam­spil lá­réttra og lóðréttra áherslna mót­ar kerf­is­bundna mynd­heild. Hér er reglu­festu og undr­um spilað sam­an, nokkuð sem er ein­kenni sýn­ing­ar­inn­ar í heild.

Inn af meg­in­saln­um taka við nokk­ur myrkvuð rými. Fyrst blasa við áhorf­end­um nokk­ur mál­verk sem byggj­ast á sterkri rúðuskip­an en þetta eru reglu­bundn­ustu mál­verk sýn­ing­ar­inn­ar. Inn af þeim er annað rými þar sem ljós með hand­gerðum skerm­um lýsa upp sýn­ing­ar­kassa. Hér er kom­in önn­ur út­gáfa af dulúðugu Wund­erkammer þar sem ljós­mynd­ir, teikn­ing­ar, grafíkþrykk og leir­mun­ir skapa ein­hvers kon­ar hug­læg landa­kort eða hug­mynda­kerfi sem áhorf­anda býðst að skoða og upp­lifa sem líf­ræna heild.

Kvik­mynda­verk í dimm­um sal

Loka­áfang­inn á ferð í gegn­um sýn­ing­una er kvik­mynda­verk í dimm­um sal. Efniviður kvik­mynd­ar­inn­ar vek­ur hug­hrif um kos­míska ólgu þar sem áhorf­and­inn sér gagn­sæj­ar blæj­ur í ein­hvers kon­ar hvirfil­hreyf­ingu með sí­breyti­leg­um form­um. Þessi loka­hluti sýn­ing­ar­inn­ar kall­ast á við stór ljós­mynda­verk við inn­gang­inn þar sem sams kon­ar form koma fyr­ir. Upp­runi þess­ara verka er óljós við fyrstu sýn. Það kem­ur því á óvart þegar í ljós kem­ur að í reynd er hér er um hvers­dags­lega hluti að ræða sem Þóra hef­ur rek­ist á og nýtt sér á skap­andi hátt. Þetta eru nefni­lega himn­ur úr slát­urúr­gangi sem eru á hreyf­ingu í þvotta­vél, sem sagt afar hvers­dag­legt líf­rænt efni sem fær á sig kos­míska vídd í meðför­um Þóru.

Sýn­ing Þóru er í reynd fjöl­breytt ferðalag um þann fjölþætta mynd­heim sem hún hef­ur skapað á löng­um ferli sín­um. Hér má finna fundna hluti og um­mynd­an­ir sem skapa hug­mynda­heim í sam­spili við stærðfræðilega út­færðar og regluf­ast­ar mynd­ir. Reglu­fest­an og óreiðan eiga í stöðugu sam­spili í skipu­lega sviðsettri sýn­ingu þar sem áhorf­and­an­um er boðið upp á takt­fasta end­ur­tekn­ingu í sam­spili við handa­hófs­kennd­ar líf­ræn­ar vís­an­ir.