Líkt og svo oft áður er ekki þörf á þess­ari end­ur­gerð jafn­vel þó að nýja Lilo & Stitch sé mjög skemmti­leg enda væri erfitt að gera leiðin­lega mynd úr svona góðum efnivið. End­ur­gerðir og óþarfar fram­halds­mynd­ir virðast því miður vera í tísku í kvik­mynda­geir­an­um í staðinn fyr­ir að gefa nýj­um rödd­um hljóm­grunn. Raun­in er sú að það borg­ar sig fjár­hags­lega að gera end­ur­gerðir og fram­halds­mynd­ir af því að þá er verið að vinna með áhorf­enda­hóp sem er nú þegar til staðar og und­ir­rituð er ein þeirra. Ein ástæðan fyr­ir því að ég ákvað að horfa á þessa mynd í bíói er sú að upp­runa­lega Lilo & Stitch er í miklu upp­á­haldi hjá mér en fram­leiðslu­fyr­ir­tæk­in reiða sig ein­mitt á það að aðdá­end­ur upp­runa­legu mynd­ar­inn­ar vilji líka sjá end­ur­gerðina jafn­vel þótt hún sé lík­lega ör­lítið verri.

Að því sögðu er það nán­ast óhjá­kvæmi­legt að bera þess­ar tvær mynd­ir sam­an. Stærsta breyt­ing­in frá upp­runa­legu út­gáf­unni er auðvitað að nýja Lilo & Stitch er leik­in út­gáfa en ekki teikni­mynd eins og fyrri út­gáf­an. Stærsta áhyggju­efnið var því hvort tölvu­gerða út­gáf­an af Stitch kæmi eins vel út og í upp­runa­legu út­gáf­unni. Það tókst ansi vel hjá teym­inu sem sér um tækni­brell­urn­ar að gera Stitch raun­veru­leg­an og lif­andi og eiga þau mikið hrós skilið fyr­ir það því þetta er svo sann­ar­lega vandmeðfarið. Aðal­per­són­an Lilo (Maia Kealoha) er líka einnig mun meira lif­andi í nýju út­gáf­unni enda ekki teiknuð held­ur leik­in en það er ekki það sem und­ir­rituð á við held­ur er per­són­an marglaga í þess­ari út­gáfu. Unga leik­kon­an Maia Kealoha gef­ur per­són­unni miklu meira líf og per­sónu­sköp­un­in virðist því betri. Það er ótrú­lega skemmti­legt að horfa á Kealoha á skján­um, hún er með orku sem fang­ar strax áhorf­end­ur og hægt að segja að hún haldi mynd­inni uppi en það er kannski of mikið lagt á unga dömu. Hins veg­ar eru marg­ar grund­vall­ar­breyt­ing­ar sem styrkja ekki mynd­ina held­ur gera hana óskýr­ari og verri um leið. Þessu til stuðnings mætti nefna Jumba en í nýju út­gáf­unni er hann orðinn að al­gjöru ill­menni en í gömlu út­gáf­unni lær­ir hann, líkt og Stitch, að verða góður og er tek­inn inn í fjöl­skyld­una. Með þess­ari breyt­ingu verður boðskap­ur mynd­ar­inn­ar óskýr, sem er að all­ir geta lært að elska og þó að fólk, eða í þessu til­felli geim­ver­ur, geri slæma hluti þá þýðir það ekki endi­lega að þær séu vond­ar, þau hafa kannski bara aldrei fengið tæki­færi til þess að vera góð. Jumba fær svo sann­ar­lega ekki að sýna aðra hlið á sér held­ur breyt­ist í mjög st­ereótýpískt ill­menni sem bæt­ir engu við mynd­ina en ger­ir hana verri fyr­ir vikið. Stærstu mis­tök­in sem voru gerð í nýju mynd­inni eru hins veg­ar að taka út fal­leg­asta og erfiðasta atriði mynd­ar­inn­ar, þ.e. bók­ina Ljóti and­ar­ung­inn og atriðið þar sem Stitch seg­ir „Ég er týnd­ur“ líkt og ljóti and­ar­ung­inn seg­ir í bók­inni. Þessi bók skipt­ir miklu máli fyr­ir þróun sögu­per­són­unn­ar, Stitch, en það er í gegn­um bók­ina sem Stitch byrj­ar fyrst að skilja hug­takið „fjöl­skylda“ og bók­in hjálp­ar hon­um að átta sig á því hvað Lilo og Nani skipta hann miklu máli, hann hætt­ir því að taka ákv­arðanir út frá sjálf­um sér og byrj­ar að taka ákv­arðanir sem eru þeim fyr­ir bestu. Í nýju út­gáf­unni trú­ir maður ekki per­sónuþró­un­inni hjá Stitch af því að það er ekki farið á dýpt­ina, hann er til dæm­is aldrei skammaður af Lilo eða Nani, það virðast í raun vera eng­ar af­leiðing­ar fyr­ir hann en hvernig lær­ir hann þá af mis­tök­um sín­um? Í staðinn er reynt að halda mynd­inni á létt­um nót­um og boðskap­ur mynd­ar­inn­ar veikist um leið.

Nýja Lilo & Stich er ekki al­veg á pari við upp­runa­legu teikni­mynd­ina, þó hún sé skemmti­leg. Það er ljóst að leik­stjór­inn, Dean Fleischer Camp, reyndi að færa sög­una í nýj­an bún­ing og það hef­ur bæði sína kosti og galla. Per­són­an Lilo lifnaði til dæm­is við í þess­ari út­gáfu með leik ungu og hæfi­leika­ríku leik­kon­unn­ar Maia Kealoha. Stærstu mis­tök leik­stjór­ans eru hins veg­ar að mörg af þeim þemum sem gerðu upp­runa­legu mynd­ina sér­staka hafa farið út um glugg­ann og boðskap­ur því orðinn óskýr.