Valdi­mar Þór Svavars­son ráðgjafi hjá Fyrsta skref­inu svar­ar spurn­ing­um les­enda Smart­lands. Hér fær hann spurn­ingu frá konu sem held­ur fram­hjá manni sín­um með öðrum sem hún seg­ist vera ást­fang­in af. Hún biður Valdi­mar um svör um hvað hún eigi að gera. 

Sæll Valdi­mar.

Ég hef um nokk­urt skeið haldið fram­hjá sam­býl­is­manni mín­um til margra ára með öðrum manni. Þeir tveir eru eins ólík­ir og hægt er að hugsa sér. Maki minn er besti vin­ur minn en við erum eins og systkini, ekki par, ég elska hann eins og fjöl­skyldumeðlim, ekki eins og lífs­föru­naut. Ég er hins veg­ar hug­fang­in af hinum mann­in­um og elska hann, hann hef­ur vakið innra með mér nýja sýn á lífið, m.a. lang­ar mig að eign­ast barn með hon­um, en það hef ég ekki viljað hingað til.

Ég hugsa um það á hverj­um degi hvað þetta er vont og óheil­brigt og ég hef í lang­an tíma reynt að byggja mig upp til að vinna úr þessu, taka ákvörðun og axla ábyrgð á gjörðum mín­um og til­finn­ing­um. Það er hins veg­ar al­veg ofboðslega erfitt. Ég get ekki hugsað mér að særa besta vin minn. Ég get ekki hugsað mér að lifa án manns­ins sem ég er ást­fang­in af. Ég særi sjálfa mig svo mikið með þessu öllu að suma daga næ ég vart and­an­um. Ég upp­lifi gríðarlega streitu, kvíðaköst, minn­is­leysi, lík­am­leg ein­kenni og doða og oft óska ég þess að hverfa bara af yf­ir­borði jarðar því ég sé enga leið út. Það er mér erfitt að skrifa þér og biðja um ráð því mér finnst ég ekki eiga neitt gott skilið.

Stund­um líður mér eins og ég verði að fórna mér fyr­ir lífið eins og það er. Láta hlut­ina ganga sinn vana­gang, að það sé hættu­legt að leyfa mér að upp­lifa ást­ina. Að ganga út úr því sem ég þekki og yfir í óviss­una, að opna hjarta mitt og byrja upp á nýtt, að leyfa mér að taka ákvörðun ein og óstudd og lifa með af­leiðing­un­um. Ég glími við svo mikið sam­visku­bit suma daga gagn­vart báðum þess­um ein­stak­ling­um að ég á erfitt með að sjá hvernig ég geti átt það skilið að halda áfram og upp­lifa ást­ina.

Þakk­læti til þín ef þú sérð þér fært að svara mér. Kv. X

Valdi­mar Þór Svavars­son ráðgjafi hjá Fyrsta skref­inu. mbl.is/Á​rni Sæ­berg

Góðan dag­inn X og takk fyr­ir að hafa sam­band.

Eitt af því sem reyn­ir mest á fólk sem starfar við ráðgjöf er að dæma ekki aðra og gera sitt besta til þess að setja sig í spor þess sem um ræðir og nálg­ast málið þaðan. Ég nefni þetta af því að marg­ir myndu ef­laust fussa og sveia yfir því að þú skul­ir ekki gjöra svo vel að hætta annaðhvort strax að stunda þenn­an óheiðarleika og slíta öll­um sam­skipt­um við viðhaldið, eða að gera það rétta gagn­vart nú­ver­andi manni þínum og skilja við hann. Ég hins veg­ar vil ekki fussa og sveia en að öðru leyti eru skila­boðin mín til þín al­veg þau sömu.

Stund­um er sagt að maður geti ekki bæði átt kök­una og borðað hana. Van­líðanin sem þú ert að upp­lifa er al­gjör­lega óþörf og þú ein berð ábyrgð á henni. Ég mæli ein­dregið með því að þú gang­ist við því sem er að kvelja þig og sýn­ir mann­in­um þínum þá virðingu að annaðhvort hætta að halda fram­hjá hon­um eða skilja við hann, nema hvort tveggja sé. Þú seg­ist ótt­ast að særa þinn besta vin, en þú ert í raun nú þegar að því þar sem maður get­ur ekki verið heils­hug­ar í sam­bandi á meðan maður er að halda fram­hjá. Hann á skilið að eiga konu sem elsk­ar hann af öllu hjarta. Það er ákveðin meðvirkni að hafa áhyggj­ur af því að aðrir full­orðnir ein­stak­ling­ar geti ekki axlað ábyrgð á sín­um eig­in til­finn­ing­um, það er ekki þitt hlut­verk að koma í veg fyr­ir það hjá hon­um. Ég mæli með því að þú leit­ir fag­legr­ar aðstoðar til þess að tak­ast á við þess­ar erfiðu til­finn­ing­ar sem þú ert að upp­lifa og fáir stuðning við að stíga skref­in sem þú þarft að taka. Þenn­an plást­ur er best að rífa af svo þú þurf­ir ekki að líða þessa kvöl. Það er án efa minni sárs­auki en sá sem þú upp­lif­ir núna.

Gangi þér sem allra best.

Kær kveðja,

Valdi­mar Þór Svavars­son ráðgjafi.

Ligg­ur þér eitt­hvað á hjarta? Þú get­ur sent Valdi­mar spurn­ingu HÉR.