Em­il­ía Árna­dótt­ir hóf nám í átt­unda bekk í haust í alþjóðadeild­inni í Landa­kots­skóla. Hún er tólf ára göm­ul og slepp­ir sjö­unda bekk þar sem sjötta og sjö­unda bekk var kennt sam­an síðasta vet­ur í alþjóðadeild­inni og hún lauk við náms­efni sjötta og sjö­unda bekkj­ar á ein­um vetri.

Móðir henn­ar, Stef­an­ía Sverr­is­dótt­ir, seg­ir að hún hafi alltaf verið mót­fall­in því að Em­il­ía færi á und­an í skól­an­um enda viljað að hún væri með jafn­öldr­um sín­um í bekk en samþykkti í vor að Em­il­ía myndi stytta grunn­skól­ann um eitt ár þar sem hún var hvort sem er kom­in lengra í stærðfræði en jafn­aldr­ar henn­ar. Hún á líka góða vini í átt­unda bekk þannig að þetta hent­ar henni vel, seg­ir Stef­an­ía.

Em­il­ía byrjaði í Landa­kots­skóla í fimm ára bekk og fór síðan í Vest­ur­bæj­ar­skóla, sem er henn­ar hverf­is­skóli, í fyrsta bekk. Em­il­ía seg­ir að hún hafi fljótt fundið að takt­ur­inn í Vest­ur­bæj­ar­skóla hentaði henni ekki og varð úr að hún kláraði vet­ur­inn í alþjóðaskól­an­um í Garðabæ.

Að sögn Em­il­íu var hún miklu ánægðari þar en þær mæðgur segja að það hafi verið mjög langt að fara þangað úr Vest­ur­bæn­um. Stef­an­ía seg­ir að Em­il­ía eigi mjög auðvelt með aðlög­un og hún hafi haft gam­an af því að kynn­ast ólík­um áhersl­um í þess­um skól­um. „Aðlög­un­ar­hæfni er eitt af því sem við þurf­um að læra í líf­inu og ekk­ert sjálf­gefið að vera alltaf í sama skól­an­um með sömu krökk­un­um ár eft­ir ár,“ seg­ir Stef­an­ía. 

Að sögn Em­il­íu er ein ástæðan fyr­ir því að hún valdi alþjóðlegt nám á Íslandi vera meiri kennsla í stærðfræði. mbl.is/​Hari

Em­il­ía er vön því að kynn­ast nýju fólki því hún hef­ur lagt stund á fiðlunám frá því hún var á þriðja ári og keppt í tón­list­ar­keppn­um víða um heim. „Hún á vini alls staðar,“ seg­ir mamma henn­ar og hlær. „Ekki bara vegna tón­list­ar­inn­ar held­ur hef­ur hún verið dug­leg að prófa sig áfram í skóla­kerf­inu.“

Í öðrum bekk fór Em­il­ía í Hjalla­stefn­una en í þriðja bekk lá leiðin að nýju í Landa­kots­skóla og nú í alþjóðadeild­ina en skól­inn er einn af tveim­ur grunn­skól­um á Íslandi sem bjópa upp á alþjóðlegt nám. Hluta af vetr­in­um var hún í alþjóðleg­um skóla í Dan­mörku þar sem pabbi henn­ar býr þar. Í skól­un­um úti var kennt á ensku líkt og í skól­an­um hér þannig að breyt­ing­in var lít­il að því leyti segja þær mæðgur.

Stef­an­ía seg­ir að í skól­an­um í Kaup­manna­höfn hafi verið kennt eft­ir svo­kölluðu IB-kerfi sem er sama kerfi og Mennta­skól­inn við Hamra­hlíð styðst við en í Landa­kots­skóla er námið tengt Cambridge-há­skóla.

Í Cambrig­de-kerf­inu er farið mjög ít­ar­lega ofan í náms­efnið seg­ir Em­il­ía. Í alþjóðadeild­inni er bekkja­stærðin mjög breyti­leg og í Em­il­íu bekk eru ekki nema 9 nem­end­ur og seg­ir Em­il­ía að meiri­hluti þeirra sé ís­lensk­ur. Stef­an­ía seg­ir að helsta ástæðan fyr­ir því að Em­il­ía hafi í upp­hafi farið í alþjóðleg­an skóla á Íslandi sé að það auðveldi henni að stunda nám er­lend­is en báðir for­eldr­ar henn­ar hafa búið stór­an hluta æv­inn­ar er­lend­is og vildu þau gera flutn­inga á milli landa auðveld­ari fyr­ir dótt­ur sína.

Stærðfræðin ástæðan fyr­ir skóla­val­inu

Að sögn Em­il­íu er ein ástæðan fyr­ir því að hún valdi alþjóðlegt nám á Íslandi meiri kennsla í stærðfræði en hún var mjög ung þegar ljóst var að hún ætti mjög auðvelt með að læra stærðfræði. Stærðfræði er líka eft­ir­læt­is­fagið henn­ar og stefn­ir hún á nám í framtíðinni á því sviði. 

Em­il­ía seg­ir í sam­tali við blaðamann að hún hafi stund­um undr­ast þau dæmi sem voru lögð fyr­ir bekk­inn henn­ar þenn­an stutta tíma sem hún var í hverf­is­skól­an­um. Nefn­ir hún sem dæmi spurn­ingu um fjölda ban­ana og epla. Spurt var hversu mörg epl­in og ban­an­arn­ir væru en um var að ræða tvö epli plús tvo ban­ana. Fyrsta hugs­un­in er auðvitað fjór­ir en ef þú hugs­ar þetta út frá al­gebru þá eru þetta 2x og 2y. Þannig að svarið er 2 ban­an­ar og tvö epli seg­ir Em­il­ía sem fékk rangt fyr­ir svarið.

Skóla­leiði er al­geng­ur hjá bráðger­um börn­um þar sem þau skort­ir verk­efni við hæfi. mbl.is/​Hari

Stef­an­ía seg­ir að þetta hafi valdið Em­il­íu mikl­um von­brigðum enda fannst henni svarið rök­rétt. Á þess­um tíma var Em­il­ía alltaf að biðja mömmu sína um að út­vega sér fleiri dæmi til að kljást við þannig að Stef­an­ía hafði upp á gamla kenn­ar­an­um sín­um, Stellu Þórðardótt­ur, og hef­ur hún aðstoðað Em­il­íu við stærðfræðina og fleiri náms­grein­ar upp frá því. Em­il­ía seg­ir þetta mikl­ar gæðastund­ir sem hún eigi með Stellu á sunnu­dög­um.

Úrræði skort­ir fyr­ir af­burðanem­end­ur

Með þessu komst Em­il­ía hjá skóla­leiða sem er al­geng­ur hjá bráðger­um börn­um sem ekki fá verk­efni við hæfi en líkt og fram kom í viðtali við Mey­vant Þórólfs­son, dós­ent við menntavís­inda­svið Há­skóla Íslands, í Sunnu­dags­mogg­an­um vant­ar úrræði fyr­ir af­burðanem­end­ur á grunn­skóla­stigi hér á landi sem orðið hef­ur til þess að hlut­fall þeirra er mjög lágt í sam­an­b­urði við önn­ur lönd. 

Sam­kvæmt síðustu PISA-könn­un eru aðeins 3,8% ís­lenskra barna í hópi þeirra sem standa sig af­bragðsvel í námi. „Ég myndi halda að al­mennt ættu að vera þarna um átta til tíu pró­sent ef vel væri haldið á spöðunum,“ seg­ir Mey­vant í viðtali í Sunnu­dags­mogg­ann.

Frétt af mbl.is

Of fáir standa sig af­burðavel

Þenn­an hóp barna kall­ar Mey­vant bráðger börn og virðist lítið gert í mál­efn­um þeirra. Dæmi eru um at­hygl­is­verð úrræði og oft er þess­um hópi hraðað í námi. „Al­geng­asta svarið var að þörf­um allra væri mætt, í skóla án aðgrein­ing­ar,“ seg­ir Mey­vant um svar við spurn­ingu sem hann sendi til allra grunn­skóla í fyrra. Skóli án aðgrein­ing­ar snýst um að veita öll­um jöfn tæki­færi í námi, sem sé mik­il­vægt að sögn Mey­vants, en þar með verði til­hneig­ing­in að draga alla að miðjunni og seg­ir hann að sam­kvæmt rann­sókn­um sé þetta ekki góð lausn fyr­ir bráðger börn.

Mey­vant vill meira ögr­andi viðfangs­efni og náms­mat fyr­ir þessa nem­end­ur, hafa sam­ræmd próf þar sem vandað er til verka og fjár­magn lagt til. Sam­ræmdu próf­in sem lögð eru fyr­ir nem­end­ur í dag upp­fylli ekki þau skil­yrði, vegna þess hve vél­ræn þau séu hvað varði fyr­ir­lögn og yf­ir­ferð. „Það á að setja miklu meiri pen­inga í náms­mat,“ seg­ir Mey­vant.

Stef­an­ía Sverr­is­dótt­ir og dótt­ir henn­ar Em­il­ía Árna­dótt­ir við Landa­kots­skóla en Em­il­ía stund­ar nám við alþjóðadeild­ina þar. mbl.is/​Hari

For­eldr­ar bráðgerra barna sem blaðamaður hef­ur rætt við und­an­farið kvarta und­an því að börn þeirra fái því miður allt of fá verk­efni við sitt hæfi í grunn­skól­an­um sem verður til þess að þeim hund­leiðist. Kennsl­an taki mið af meðal­nem­end­um og þeir nem­end­ur sem eru annaðhvort komn­ir mun lengra eða skem­ur sitja á hak­an­um. 

Fiðla og raf­magns­bassi eft­ir skóla

Stef­an­ía seg­ir að það hafi alls ekki verið auðvelt að finna skóla á Íslandi sem hentaði fyr­ir Em­il­íu og fróðleiks­fýsi henn­ar. Fram­boðið sé alls ekki nógu mikið og það mætti vera meira fram­boð af einka­skól­um þannig að þeir sem vilji fara aðrar leiðir geti það, seg­ir hún.

„Ég ákvað að leyfa henni að prófa ýms­ar leiðir og það væri síðan í hönd­um Em­il­íu að velja að lok­um. Þetta var aldrei neitt vanda­mál og skól­arn­ir tóku all­ir mjög vel á móti henni. Aga­leysið í Vest­ur­bæj­ar­skóla átti illa við hana og Em­il­íu leið aldrei vel í skól­an­um þar sem hávaðinn og stjórn­leysið í skóla­stof­unni reyndi mjög á hana enda vön því úr tón­list­ar­nám­inu að sitja kyrr og hlusta á leiðbein­ing­ar kenn­ar­ans,“ seg­ir Stef­an­ía. 

Stund­um er því haldið fram að það sé mik­il­vægt fyr­ir börn að vera alltaf í sama skól­an­um en Em­il­ía er ekki á sama máli því hún á bæði vini í skól­an­um, í næsta ná­grenni við heim­ili sitt og í gegn­um tón­list­ar­námið.

Em­il­ía hóf eins og áður sagði fiðlunám á þriðja ári og sæk­ir tíma nokkr­um sinn­um í viku auk þess að spila með kammer­sveit. En á fimmtu­dög­um er það raf­magns­bassi í stað fiðlunn­ar því bíl­skúrs­bandið sem hún spil­ar með æfir þá daga. Um er að ræða hljóm­sveit nem­enda í Landa­kots­skóla og er hug­mynd­in kom­in frá tón­list­ar­kenn­ara skól­ans, Kjart­ani Ólafs­syni.

Em­il­ía seg­ir að þetta sé mjög skemmti­legt og ekki erfitt að skipta fiðlunni út fyr­ir raf­magns­bass­ann. „Þetta er ekk­ert mál enda sömu streng­ir á fiðlu og bassa nema röðin er  spegluð,“ sagði þessi unga hæfi­leika­ríka stúlka í sam­tali við blaðamann ný­verið. 

Landa­kots­skóli er einn elsti starf­andi skóli lands­ins, stofnaður árið 1896. Skól­inn er sjálf­stætt starf­andi grunn­skóli fyr­ir 1. til 10. bekk ásamt deild fimm ára barna. Einn bekk­ur er í hverj­um ár­gangi. Fram til árs­ins 2005 var skól­inn rek­inn af kaþólsku kirkj­unni en hann er nú rek­inn sem sjálf­seign­ar­stofn­un með sjálf­stæðri stjórn. 

Landa­kots­skóli hef­ur boðið upp á ýmsa nýbreytni í skóla­starfi. Meðal ann­ars með því að stór­auka tungu­mála­kennslu þannig að strax í 5 ára bekk byrj­ar ensku- og frönsku­kennsla. Á miðstigi byrja nem­end­ur svo að læra dönsku. Alþjóðadeild­in tók til starfa haustið 2015 og var það meðal ann­ars vegna áhuga for­eldra á að alþjóðleg deild yrði stofnuð við skól­ann. Fjöldi tví­tyngdra nem­enda var og er til­tölu­lega mik­ill í skól­an­um, að því er seg­ir á vef Landa­kots­skóla.

Upp­lýs­ing­ar um alþjóðal­ega deild Landa­kots­skóla

Em­il­ía hljóp yfir sjö­unda bekk og er því í átt­unda bekk í vet­ur. mbl.is/​Hari