Gerði ekki neitt í tvo mánuði í Feneyjum

Gerði ekki neitt í tvo mánuði í Feneyjum

Marie Le Conte tók sér frí frá amstri hversdagsins og varði tveimur mánuðum í Feneyjum að gera ekki neitt. Hún var búin að safna sér dágóðri upphæð og Feneyjar urðu fyrir valinu því hún átti örfáa vini þar auk þess sem borgin hafði alltaf heillað hana.

Gerði ekki neitt í tvo mánuði í Feneyjum

Beint flug á spennandi staði | 29. maí 2022

Feneyjar er áfangastaður sem margir dreyma um að heimsækja.
Feneyjar er áfangastaður sem margir dreyma um að heimsækja. AFP

Marie Le Conte tók sér frí frá amstri hvers­dags­ins og varði tveim­ur mánuðum í Fen­eyj­um að gera ekki neitt. Hún var búin að safna sér dágóðri upp­hæð og Fen­eyj­ar urðu fyr­ir val­inu því hún átti ör­fáa vini þar auk þess sem borg­in hafði alltaf heillað hana.

Marie Le Conte tók sér frí frá amstri hvers­dags­ins og varði tveim­ur mánuðum í Fen­eyj­um að gera ekki neitt. Hún var búin að safna sér dágóðri upp­hæð og Fen­eyj­ar urðu fyr­ir val­inu því hún átti ör­fáa vini þar auk þess sem borg­in hafði alltaf heillað hana.

Hik­andi með að láta vaða

„Ég var um tíma hik­andi með að verja öllu spari­fé­inu mínu í eitt­hvað jafn­til­gangs­laust. En ég sé ekki eft­ir krónu. Í tvo mánuði bjó ég í íbúð þar sem ef ég opnaði glugg­ann þá heyrði ég í bát­un­um þjóta fram­hjá. Ég drakk freyðivín úr litl­um krútt­leg­um glös­um alla daga og leyfði fót­un­um að dangla yfir síkj­un­um. Ég keypti allt græn­meti af bát. Svona var líf mitt í heila tvo mánuði,“ seg­ir Le Conte í pistli í The Sunday Times.

Fá­rán­leg­ar Fen­eyj­ar

„Fen­eyj­ar eru svo skemmti­lega fá­rán­leg­ar. Þar eru eng­ir bíl­ar, eng­ar aug­lýs­ing­ar á veggj­um. Þú verður að ganga allra þinna ferða eða hoppa um borð í bát. Lítið hef­ur breyst í um 100 ár. Það sem kom á dag­inn við að búa þarna er að ekk­ert er í raun til fyr­ir venju­legt fólk eins og mig. Jú, maður eign­ast sitt hver­fiskaffi­hús og svo­leiðis en þarna er t.d. bíó en maður veit ekk­ert hvað er verið að sýna fyrr en maður kem­ur á staðinn og nær í viku­ritið þeirra. Svo eru veit­ingastaðir sem opna og loka eft­ir hent­ug­leika. Heimasíður staðanna hafa ekki verið upp­færðar í fleiri ár og erfitt að fá upp­lýs­ing­ar um sýn­ing­ar og opn­un­ar­tíma. Það er bæði heill­andi og óþolandi í senn.“

Eng­inn í al­vöru vinnu

„Eng­inn er í raun­inni í „al­vöru“ vinnu. Flest­ir flæða um hin ýmsu störf í veit­inga­geir­an­um eða ferðaiðnaðinum. Ég sem hafði alltaf talið mig mjög „bóhem“ leið allt í einu eins og Marga­ret Thatcher!“

„Mér fannst ég alltaf vera fá­tæk þarna. Vissu­lega var ódýrt að vera alltaf fót­gang­andi og vínið var ódýrt. En allt annað var dýrt. Þeir vita að þeir búa á gull­fal­leg­um stað og kom­ast upp með verðlagn­ing­una. Það er hægt að borða á al­farið á veit­inga­stöðum ef maður er þarna í viku en það fer að taka veru­lega í ef maður íleng­ist þar.“

„Síðan er það mót­sögn­in. All­ir þarna kvarta yfir ferðamönn­un­um og þess­um leiðin­legu Kön­um en eng­inn myndi vita hvað þeir ættu að gera án þeirra! Fen­eyj­ar myndu sökkva ef ferðamenn­irn­ir væru ekki til staðar. Inn­fædd­ir vita að Fen­eyj­ar eru ekki „al­vöru“ staður og þar ligg­ur ein­mitt feg­urðin.“

mbl.is