Þótt fót­bolt­inn eigi hug hans all­an viður­kenn­ir knatt­spyrnumaður­inn Gísli Eyj­ólfs­son að íþrótt­in sé ekki mjög fjöl­skyldu­væn, enda séu æf­ing­arn­ar á svo­kölluðum „úlfa­tíma“ dags­ins og leik­ir um helg­ar. Gísli og kær­asta hans, Anna Guðrún Al­ex­and­ers­dótt­ir, eiga tvö börn sam­an, þau Helenu sem er þriggja ára göm­ul og Emil sem er fimm mánaða gam­all. 

Gísli er upp­al­inn hjá Breiðabliki og varð Íslands­meist­ari með liðinu á síðustu leiktíð í fyrsta sinn á ferl­in­um. Alls á hann að baki 137 leiki í efstu deild með Blik­um og Vík­ingi úr Ólafs­vík en hann lék með Óls­ur­um á láni frá Breiðabliki sum­arið 2016. Gísli er menntaður þroskaþjálfi og starfar sam­hliða fót­bolt­an­um sem for­falla­kenn­ari í Sala­skóla.

Það er því óhætt að segja að Gísli sé með marga bolta á lofti en við feng­um að skyggn­ast inn í fjöl­skyldu­líf Gísla sem sagði okk­ur meðal ann­ars frá upp­lif­un sinni að vera á hliðarlín­unni í fæðingu og hvernig hef­ur gengið að sam­tvinna fót­bolt­ann og fjöl­skyldu­lífið.

Mæðgin­in í góðum gír á vell­in­um.

Örlaga­ríkt mark á móti FH

Gísli seg­ir að fót­bolt­inn hafi leitt þau Önnu sam­an árið 2017. „Ég vill meina að sag­an sé þannig að Anna hafi byrjað að fylgja mér á In­sta­gram beint eft­ir leik á móti FH árið 2017 þar sem ég skoraði geggjað mark og átti virki­lega góðan leik. Mér fannst hún vera mjög sæt stelpa og við byrjuðum að spjalla. Það leið svo ágæt­ur tími áður en ég loks­ins þorði að bjóða henni á stefnu­mót og þá var ekki aft­ur snúið,“ seg­ir Gísli.

„Hún vill hins veg­ar meina að hún hafi ekki séð leik­inn og þetta sé allt til­vilj­un, en ég kaupi það ekki,“ bæt­ir hann við og hlær.

Hlut­verkið á hliðarlín­unni tak­markað

Gísli seg­ir fæðing­ar barn­anna sinna tveggja hafa verið mjög ólík­ar. „Þegar Helena fædd­ist tók fæðing­in lang­an tíma, en Anna missti vatnið og rúm­um sóla­hring seinna mæt­ir Helena í heim­inn eft­ir rosa­lega frammistöðu hjá Önnu,“ seg­ir hann. 

„Emil kom í heim­inn þegar ég átti að vera í Suður Kór­eu að spila fyr­ir landsliðið. Það kom aldrei til greina að reyna á það, en sem bet­ur fer fór ég ekki því hann var ólm­ur að koma í heim­inn og fæðing­in tók stutt­an tíma,“ bæt­ir hann við. 

Gísli seg­ir hlut­verk sitt á hliðarlín­unni í fæðing­un­um hafa verið tak­markað. „Ég reyndi eins og ég gat að vera til staðar fyr­ir Önnu og styðja hana í gegn­um þetta. Í raun­inni sat ég þarna við hliðina á henni að bjóða henni vatn eða Gatorate til skipt­is. Það var ótrú­legt að upp­lifa þetta og sjá Önnu fara í stríðsgír og ráðast á þetta verk­efni með al­vöru dugnaði,“ rifjar hann upp.

„Ef ég ber þess­ar tvær fæðing­ar sam­an þá var sú seinni mun betri fyr­ir mitt leyti, en að sögn Önnu þá var hún mun erfiðari.“

„Ég byrjaði að sjá til­gang lífs­ins með öðrum aug­um“

Gísli seg­ir allt hafa breyst eft­ir að dótt­ir hans kom í heim­inn. „Ég byrjaði að sjá til­gang lífs­ins með öðrum aug­um. Það kem­ur þessi ábyrgðar til­finn­ing og óskil­yrðis­lausa ást sem erfitt er að lýsa. Maður vill gera allt fyr­ir þetta litla barn og vera til staðar fyr­ir það. Á sama tíma fann ég fyr­ir meiri metnað í öllu sem ég tók fyr­ir hend­ur og vildi gera bet­ur,“ út­skýr­ir hann.

Spurður hvað hafi komið hon­um mest á óvart við föður­hlut­verkið nefn­ir Gísli þessa sterku ást sem hann upp­lifði strax frá fyrsta degi. „Þessi litlu kríli sofa, drekka, kúka og grenja bara til að byrja með og maður elsk­ar þau meira og meira.“

„Eft­ir að Helena varð aðeins eldri þá er í miklu upp­á­haldi hjá okk­ur á föstu­dög­um að gera heima­til­búna pítsu og hafa kósí kvöld. „Það skemmdi svo ekki fyr­ir þegar Idolið var í gangi. Það kom á óvart hvað þess­ar gæðastund­ir eru gef­andi og maður vill ekki vera á nein­um öðrum stað en í faðmi fjöl­skyld­unn­ar uppi í sófa,“ seg­ir Gísli.

Bestu stund­irn­ar eru í faðmi fjöl­skyld­unn­ar að mati Gísla.

Fót­bolt­inn sé ekki fjöl­skyldu­vænn

Gísli viður­kenn­ir að fót­bolt­inn sé ekki mjög fjöl­skyldu­vænn, enda fylg­ir hon­um mikið af ferðalög­um, leik­ir um helg­ar og æf­ing­ar á svo­kölluðum „úlfa­tíma“ dags­ins. „Þegar leik­skól­inn er bú­inn þá er ég að leggja af stað á æf­ingu og kem heim um kvöld­mat­ar­leytið. Þetta myndi aldrei ganga upp ef ég væri ekki með frá­bær­an maka sem styður mig áfram í fót­bolt­an­um,“ út­skýr­ir Gísli.

„Anna tek­ur á sig mikla vinnu sem væri eðli­legt að við mynd­um skipta meira á milli okk­ar, eins og til dæm­is á næt­urn­ar. Hún leyf­ir mér að fá góðan svefn á nótt­unni og í staðinn tek ég morg­un­vakt­ina. Það er mik­ill metnaður í Breiðabliki sem krefst mik­ill­ar orku á æf­ingu og í leikj­um. Svefn­inn er mik­il­væg­ur í fót­bolta upp á að há­marka ár­ang­ur og það er meiri hætta á meiðslum ef svefn­inn er lé­leg­ur,“ bæt­ir hann við. 

„Fót­bolt­inn hjá mér hef­ur vissu­lega mik­il áhrif á fjöl­skyldu­lífið, en það get­ur bæði verið já­kvætt og nei­kvætt. Fjöl­skyldu­lífið get­ur snú­ist aðeins of mikið um mig og mína dag­skrá. Í gegn­um tíðina, sem fót­boltamaður, hef ég oft þurft að sleppa mörgu eins og par­tí­um, af­mæl­um, ut­an­lands­ferðum og fleiru sem var í góðu lagi því ég valdi mér það.

Það væri gam­an að geta farið til út­landa á sumr­in með fjöl­skyld­unni eða eytt helg­un­um í ein­hverju fjöri, en það er ekki alltaf hægt þar sem leik­irn­ir eru yf­ir­leitt á sunnu­dög­um og þá þarf að hvíla fæt­urna sem mest fyr­ir leik. En sem bet­ur fer er fót­bolt­inn það skemmti­leg­asta sem ég geri og maður á bara hell­ing af sam­veru­stund­um inni sem er gam­an að hlakka til,“ seg­ir Gísli.

Fjöl­skyld­an sam­an í verðskulduðu fríi í sól­inni.

Mik­il­vægt að horfa líka á já­kvæðu hliðarn­ar

Gísli seg­ir já­kvæðu hliðina þó vera að fjöl­skyld­an hafi mjög gam­an að líf­inu í kring­um fót­bolt­ann. „Anna var dug­leg að mæta með Helenu á leiki og von­andi get­ur Emil komið á ein­hverja leiki í sum­ar. Helena elsk­ar þetta um­hverfi og nýt­ur sín mikið á Kópa­vogs­vell­in­um. Henni finnst gam­an að koma í klef­ann og hitta alla strák­ana. Þegar ég hringi heim úr ut­an­lands­ferðum þá er það fyrsta sem Helena seg­ir: „Má ég sjá strák­ana?“,“ út­skýr­ir Gísli.

„Helena fékk að labba með mér inn á völl­inn í lok síðasta sum­ars. Þegar búið var að heilsa dómur­um og and­stæðing­un­um áttu all­ir krakk­arn­ir að hlaupa af vell­in­um því leik­ur­inn var að byrja. Helena tók það hins veg­ar ekki í mál og neitaði að fara – hún ætlaði að vera með. Ég þurfti að halda á henni til Önnu þar sem Helena mót­mældi og var alls ekki sátt,“ rifjar Gísli upp og hlær.

Þótt fót­bolt­inn sé ekki fjöl­skyldu­vænn seg­ir Gísli fjöl­skyldu­lífið hafa hjálpað sér mikið í íþrótt­inni. „Börn­in þurfa góða rútínu og heilsu­sam­legt líf og ég fell vel inn í þá rútínu. Eft­ir að ég varð pabbi hef ég verið að fara fyrr upp í rúm og vakna líka aðeins fyrr. Við reyn­um að borða holl­an og góðan mat á heim­il­inu og það hef­ur auk­ist eft­ir að börn­in fædd­ust,“ seg­ir hann.

Helenu þykir mikið sport að fá að fara með pabba sín­um inn á völl­inn, enda gríðarleg stemn­ing í loft­inu.

Vill vera fyr­ir­mynd fyr­ir börn­in sín

Aðspurður seg­ir Gísli svefn­leysið hafa reynst mest krefj­andi við föður­hlut­verkið. „Ég er og hef alltaf verið mik­il B-týpa. Það er auðvitað alltaf eitt­hvað sem get­ur komið upp eins og veik­indi og annað, en það er einnig krefj­andi að geta ekki gefið mig að þeim al­veg 100%,“ út­skýr­ir Gísli.

„Það get­ur verið erfitt að sækja Helenu í leik­skól­ann og hún vill fara að leika með pabba en þá get ég það ekki því ég er að fara á æf­ingu. En aft­ur á móti vona ég að ég sé ákveðin fyr­ir­mynd fyr­ir þau í framtíðinni með því að sýna þeim að það þarf að leggja mikið á sig til þess að ná ár­angri í því sem maður er að gera,“ bæt­ir hann við. 

Gísli seg­ir að það að sjá börn­in sín vaxa, dafna, þrosk­ast og ganga vel sé mest gef­andi við föður­hlut­verkið.„Það hef­ur til dæm­is verið rosa­lega gef­andi að fara með Helenu í gegn­um öll þessi krefj­andi verk­efni sem hún þarf að tak­ast á við, eins og að byrja á leik­skóla og eign­ast nýtt systkini,“ seg­ir hann.

Helena í skýj­un­um með són­ar­mynd af litla bróður sín­um.

„Mun leggja mig all­an fram í sum­ar“

Í upp­eld­inu leggja Gísli og Anna mikla áherslu á að það sé nóg af ást á heim­il­inu og að börn­in geti alltaf verið þau sjálf heima. „Ég og Helena erum bæði mikl­ar til­finn­inga­ver­ur, og með því fylgja marg­ar sveifl­ur og það er mik­il­vægt að mega sýna all­ar til­finn­ing­ar,“ seg­ir Gísli.

„Við leggj­um einnig áherslu á kurt­eisi, til­lit­semi og að börn­in okk­ar hafi trú á sjálf­um sér og sinni getu. Sam­vera er okk­ur mjög mik­il­væg og við erum dug­leg að fara öll sam­an í sund og hitta okk­ar nán­asta fólk,“ bæt­ir hann við. 

Framund­an hjá Gísla er spenn­andi fót­bolta­tíma­bil sem hófst 10. apríl síðastliðinn og stend­ur yfir til og með 3. sept­em­ber. „Ég mun leggja mig all­an fram í sum­ar með Breiðabliki til þess að upp­skera ennþá betri ár­ang­ur en í fyrra. Svo eig­um við fjöl­skyld­an bókaða ferð til Teneri­fe yfir jól­in sem við hlökk­um mikið til,“ seg­ir Gísli að lok­um.

Það dug­ar ekk­ert minna en að vera í Breiðabliks sam­fellu og með Breiðabliks snuddu til að styðja pabba.