Arn­ar Þór Jóns­son, hæsta­rétt­ar­lögmaður og varaþingmaður seg­ir mikið frelsi fylgja því að þora að vera sam­kvæm­ur sjálf­um sér og tjá sig út frá eig­in sann­fær­ingu. Arn­ar, sem er nýj­asti gest­ur­inn í podcasti Sölva Tryggva­son­ar, seg­ist upp­lifa betri teng­ingu við fólk og meiri kraft eft­ir að hann fór að tjá óvin­sæl­ar skoðanir op­in­ber­lega. 

Frétt af mbl.is

Arn­ar Þór býr í ein­stöku húsi í Arn­ar­nes­inu

„Það ger­ast ein­hverj­ir töfr­ar þegar maður fer í þá veg­ferð að feta sína eig­in braut og þora að vera trúr sjálf­um sér. Þegar maður slepp­ir ör­ygg­inu og elt­ir hlut­verk sitt ger­ast fal­leg­ir hlut­ir. Það verður líka til ann­ars kon­ar teng­ing við fólk af því að grím­an fell­ur. Ég hef fengið mjög mikið af þögl­um stuðningi fyr­ir að þora að tjá skoðanir sem fæst­ir þora að tjá op­in­ber­lega. Ég hef ekki tölu á stuðnings­skila­boðum frá fólki sem er sam­mála mér, en seg­ist ekki vilja tjá sömu skoðanir op­in­ber­lega. Þegar ég lít til baka vil ég geta sagt með hönd á hjarta: „Ég gaf allt í þetta!“. Ef það þýðir að ég verð svipt­ur ein­hverju eða verð óvin­sæll, þá tek ég því,“ seg­ir Arn­ar og held­ur áfram:

„Þó að ég sé varaþingmaður fyr­ir Sjálf­stæðis­flokk­inn er mér ekki leng­ur mikið hleypt að borðinu. Al­mennt er ekki mik­il stemmn­ing fyr­ir fólki sem vill rugga bátn­um. Ég er ekki viss um að mér verði nokk­urn tíma hleypt að aft­ur, en það er líka allt í lagi. Ég sé hindr­an­ir sem stökkpall og veit ná­kvæm­lega hvaða veg­ferð ég er á, sem er að vera sam­kvæm­ur sjálf­um mér. Spurn­ing mín til Sjálf­stæðismanna er hvort að flokk­ur­inn þoli að kjarna­fylgið fari frá hon­um. Á tím­um þar sem rétt­trúnaður­inn tröllríður öllu er frelsið á und­an­haldi og ég held að al­vöru Sjálf­stæðis­fólk verði að finna sér ann­an stað ef flokk­ur­inn ætl­ar að stoppa umræðu. Við töl­um mikið um að fagna fjöl­breyti­leik­an­um, sem er frá­bært. En fjöl­breyti­leik­inn hlýt­ur að þýða að all­ir megi tjá sinn sann­leika og við raun­veru­lega vilj­um fjöl­breyti­leika og fjöl­breytt­ar skoðanir,“ seg­ir Arn­ar. 

Ávarpa nem­end­ur sem ketti 

Arn­ar seg­ir hjarðhegðun mjög oft ráða ríkj­um hjá fólki og sag­an sýni okk­ur hvernig stjórn­völd og önn­ur ráðandi öfl nýti sér það. Við séum kom­in á mjög und­ar­leg­an stað í rét­trúnaði sem hafi farið sem bylgja um Vest­ur­lönd á und­an­förn­um árum:

„Pældu í því hvert við erum kom­in þegar þrett­án ára nem­end­ur eru ávítt­ir og verða fyr­ir aðkasti af því að þeir vilja ekki gang­ast við því að sam­nem­andi þeirra sé kött­ur! Þetta er raun­veru­legt dæmi frá Bretlandi sem varð að fjöl­miðlamáli þar. Kenn­ar­arn­ir þora ekki öðru en að ávarpa nem­end­ur sem ketti af ótta við að missa vinn­una. Ef maður samþykk­ir það ekki að viðkom­andi skil­greini sig sem kött og ávarpi sem slík­an er maður þröng­sýn og vond mann­eskja sem kann ekki að aðlaga sig að breytt­um veru­leika. Þetta væri brand­ari ef þetta væri ekki svona sorg­legt. Þetta er hug­mynda­fræði sem kref­ur fólk um að af­neita sann­leik­an­um eða ann­ars vera for­dóma­fullt og vont fólk. Það dyn­ur á okk­ur alla daga áróður þar sem er í raun verið að krefja okk­ur um að af­neita dómgreind okk­ar og af­neita því sem við vit­um að er satt og rétt.“

Arn­ar seg­ir ráðandi öfl á Íslandi vilja skerða mál­frelsi og stoppa gagn­rýni. Hann seg­ir stjórn­völd jafn­fram kom­in á vara­sama braut með að láta alþjóðlegt vald ganga fram­ar ís­lensk­um lög­um. 

„Þegar kem­ur að ólýðræðis­leg­um vinnu­brögðum stjórn­valda er mér of­ar­lega í huga þessi aðgerðaráætl­un for­sæt­is­ráðherra gegn hat­ursorðræðu. Það þarf að standa vörð um mál­frelsið og það að stýra tján­ingu fólks úr frá hug­mynda­fræði stjórn­valda erum við kom­in á vafa­sama braut. Sag­an seg­ir okk­ur að svona lagað end­ar í því að ráðandi öfl fara smám sam­an að banna alla gagn­rýni. Það að klæða skerðingu mál­frels­is í bún­ing fal­legs málstaðar er það sem er alltaf gert þegar stjórn­völd byrja að taka frelsi af fólki. Það eiga all­ar viðvör­un­ar­bjöll­ur að hringja þegar þeir sem ráða byrja á veg­ferð eins og þess­ari,“ seg­ir Arn­ar og held­ur áfram:

„Annað er svo svo­kölluð bók­un 35, sem geng­ur út á að Alþingi eigi að samþykkja að lög sem koma er­lend­is frá gangi fram­ar lög­um Alþing­is ef þetta tvennt rekst á. Það er veru­lega vafa­söm veg­ferð og það þarf al­menna vakn­ingu í land­inu til að fólk átti sig á al­var­leika máls­ins. Við eig­um að fá að ráða okk­ar framtíð sjálf, en ekki að meg­in­regl­an verði sú að lög frá Brus­sel gangi fram­ar ís­lensk­um lög­um. Ég trúi því ein­læg­lega að meiri­hluti Íslend­inga sé þeirr­ar skoðunar, en fólk átt­ar sig ekki endi­lega á því hvað er að ger­ast.“

Arn­ar seg­ir að rétt­trúnaður sam­tím­ans sé á ákveðinn hátt eins og kirkj­an var í gamla daga. 

„Við höf­um í gegn­um tíðina verið mjög skil­yrt af kristn­um siðaboðskap, sem væri kannski allt í góðu eitt og sér. En þegar það er búið að taka guð, fyr­ir­gefn­ing­una, alla mildi og náð út erum við kom­in á furðuleg­an stað. Í rétt­trúnaðar­kirkju sam­tím­ans erum við með sömu hluti og hafa fylgt kirkj­unni í gegn­um tíðina. Við erum með kredd­una, æðstu prest­ana, rann­sókn­ar­rétt, ákæru­vald, dóma og fólk er meira að segja pínt til að setja í skrift­ar­stól­inn og iðrast. Semsagt öll stofnanaum­gjörðin er til staðar, en sál­in er horf­in, af því að það vant­ar guð, mildi og fyr­ir­gefn­ingu. Við verðum að spyrja okk­ur hvort þetta sé það sem við raun­veru­lega vilj­um.“

Hægt er að hlusta á hlaðvarp Sölva Tryggva­son­ar HÉR.