Tals­verður hóp­ur fólks úr Grinda­vík hef­ur sett sig niður á Álfta­nesi. Þar hafa verk­tak­ar í tals­verðum mæli byggt íbúðir sem voru komn­ar á sölu­skrá – og voru fljót­ar að selj­ast. „Álfta­nes, þetta út­hverfi Garðabæj­ar, er kannski ekki svo ýkja ólíkt Grinda­vík þegar allt kem­ur til alls. Að minnsta kosti virðist það henta okk­ur vel, svona við allra fyrstu kynni,“ seg­ir Grind­vík­ing­ur­inn Her­mann Þ. Waldorff. Í gær voru þau Dóra Birna Jóns­dótt­ir kona hans að koma sér fyr­ir í íbúð í fjöl­býl­is­húsi við Lamba­mýri.

Tekið upp úr köss­um og hlut­um val­inn staður

Her­mann nefn­ir að á síðustu árum hafi sunnu­dags­bíltúr­ar fjöl­skyld­unn­ar stund­um verið á Álfta­nesið, enda sé sund­laug­in þar í upp­á­haldi meðal barna­barn­anna. „Álfa­nesið er eins og sveit í borg­inni. Ein­hverju sinni sagði ég við kon­una að ef til þess kæmi að við þyrft­um að yf­ir­gefa Grinda­vík væri þetta kannski staður fyr­ir okk­ur. Á þorra­blóti Grind­vík­inga sem haldið var í vet­ur feng­um við svo í vinn­ing næt­urg­ist­ingu á gisti­heim­ili hér á Álfta­nesi. Til­vilj­an­irn­ar eru fleiri og þegar litið er til baka og hlut­irn­ir skoðaðir í sam­hengi var kannski skrifað í ský­in að hingað ætti leið okk­ar að liggja,“ seg­ir Her­mann – nú þegar sér fyr­ir end­ann á sex mánaða vist fjöl­skyld­unn­ar í sum­ar­húsi í Kjós.

Og nú er verk­efnið að taka upp úr köss­um og velja hlut­um sinn stað. Raða í skápa og hill­ur, setja borð og stóla á góðan stað, hengja mynd­ir á veggi og svo fram­veg­is. En kannski fyrst og síðast að skapa nota­leg­an anda. Og það sak­ar ekki að í íbúðinni er ágætt út­sýni til Keil­is og fleiri fjalla á Reykja­nesskag­an­um.

Her­mann og Dóra Birna bjuggu til skamms tíma í ný­legu 200 fer­metra ein­býli við Skipa­stíg. Það hús eins og ótal fleiri í Grinda­vík hef­ur ríkið, und­ir merkj­um Þór­kötlu – hús­næðis­fé­lags, leyst til sín og dug­ar and­virðið fyr­ir blokka­r­í­búðinni á Álfa­nesi sem er um 100 fer­metr­ar.

Frétt af mbl.is

Þrír bræður verða í sömu blokk­inni

Ríkið borgi út hús­næði fyr­ir­tækja

„Auðvitað er sárt að þurfa að yf­ir­gefa Grinda­vík,“ seg­ir Her­mann sem með Ingimar syni sín­um hef­ur rekið litla fisk­vinnslu; Pesca Ice­land. Þar hafa þeir meðal ann­ars verkað gell­ur, allt að 200 tonn á ári, sem seld­ar hafa verið á Evr­ópu­markaði. Starf­semi fyr­ir­tæk­is­ins hef­ur verið nærri höfn­inni í Grinda­vík; á svæði sem nú er þversprungið og í vinnuslu­húsið er ekki farið nema með ströng­um skil­yrðum og und­ir leiðsögn ör­ygg­is­sveita.

„Þegar rof verður í starf­semi fyr­ir­tæk­is svo mánuðum skipt­ir glat­ast markaðir, svo ein­falt er málið. Við vænt­um því þess að ríkið komi til móts við okk­ur og borgi út hús­næðið. Þannig gæt­um við byrjað á ein­hverju nýju og horft til framtíðar, sem skipt­ir svo miklu máli,“ seg­ir Her­mann sem er í hópi at­vinnu­rek­enda í Grinda­vík sem fundað hafa með stjórn­völd­um um aðgerðir í þeirra þágu. Hafa í því skyni verið haldn­ir fund­ir með þing­nefnd­um og ráðherr­um þannig að mál eru í ferli.