Áföll gera ekki boð á und­an sér. Þau geta komið eins og þruma úr heiðskíru lofti en þau geta líka læðst aft­an að fólki á lúmsk­an hátt. Þegar fólk verður fyr­ir al­var­legu áfalli eiga göm­ul áföll til að koma upp á yf­ir­borðið.

Fólki get­ur sortnað fyr­ir aug­um og hrein­lega gef­ist upp á líf­inu. Sunna Dóra Möller, frá­far­andi prest­ur í Digra­nes- og Hjalla­kirkju, seg­ir frá því í viðtali hvernig líf henn­ar um­turnaðist. Þegar hún veikt­ist al­var­lega komu göm­ul áföll upp á yf­ir­borðið sem hún hafði ekki unnið úr. Við bætt­ust erfiðleik­ar í vinn­unni og hjóna­skilnaður. Fyr­ir ári var hún á þeim stað að hún vildi ekki lifa leng­ur. Sunna Dóra er hepp­in því börn­in henn­ar komu henni til bjarg­ar og hringdu á Neyðarlín­una eft­ir að hafa fengið skringi­leg sms-skila­boð frá henni. Í fram­hald­inu var hún grip­in og fékk viðeig­andi hjálp. Í dag lít­ur hún björt­um aug­um til framtíðar og hlakk­ar til að tak­ast á við lífið.

Frétt af mbl.is

„Lífið er gott og ég meina það“

Saga Sunnu Dóru er áhuga­verð fyr­ir marg­ar sak­ir en hún seg­ir okk­ur að það sé hægt að rífa sig upp og það sé hægt að fá hjálp. Áföll geta sett mark sitt á fólk fyr­ir lífstíð en þau geta líka styrkt fólk og komið því ennþá lengra á öll­um mæl­an­leg­um sköl­um nú­tíma­sam­fé­lags.

Fólk sem verður fyr­ir áfalli þarf að ákveða hvaða leið það ætl­ar að fara. Ætlar það að gef­ast upp eða ætl­ar það að halda áfram. Ef það vel­ur að halda áfram get­ur verið gott að fá stuðning hjá fag­fólki. Fólk sem kýs að bera ábyrgð kemst í gegn­um áföll og verður sterk­ara en fólk sem kenn­ir alltaf öðrum um ófar­ir sín­ar kemst hvorki lönd né strönd. Ef fólk kýs að bera ábyrgð á sjálfu sér þarf það að fara í gegn­um líf sitt. Efna­greina það. Sort­era. Hvað hef­ur fólk? Hvað þarf það og hvað vant­ar? Hvar liggja styrk­leik­ar? Svo þarf fólk að hætta að rífa sig niður og reyna að koma auga á það fal­lega og góða í líf­inu. Ekki er verra ef það dust­ar rykið af þakk­læt­inu sem býr innra með því og reyn­ir að telja upp alla­vega eitt­hvað eitt sem það er þakk­látt fyr­ir um leið og það opn­ar aug­un á morgn­ana.

Mér varð hugsað til grama fólks­ins sem kýs að bera ekki ábyrgð þegar hóp­ur af fólki varð mjög reiður á net­inu vegna frétta­skrifa minna um bleika jakk­ann henn­ar Höllu Tóm­as­dótt­ur for­setafram­bjóðanda. Ég var sökuð um að vera yf­ir­borðskennd og heimsk og fólk hneykslaðist á því hvers vegna þetta væri eig­in­lega frétt. Það er allt í lagi. Fólki má al­veg finn­ast það.

Frétt af mbl.is

Halla Tóm­as­dótt­ir geislaði í 34.980 kr. for­setajakka

Ef frétt­in er skoðuð með lífs­stílsáhuga­mannagler­aug­um blas­ir það við að fólk sem hef­ur áhuga á því sem er móðins hverju sinni vill fá að vita hvar svona fal­leg­ir bleik­ir jakk­ar fást og hvað þeir kosta. Þessi hóp­ur hef­ur full­an rétt á að hafa áhuga á bleik­um jökk­um án þess að lenda und­ir valt­ara grama fólks­ins. Svo get­ur meira en vel verið að frétt­in um bleika jakk­ann hafi veitt ein­hverj­um von. Þegar fólki líður illa get­ur verið gott fyr­ir braut­irn­ar í heil­an­um að sjá eitt­hvað sem er fal­legt og jafn­vel upp­lifa að langa í eitt­hvað. Það að hafa löng­un í að gera eitt­hvað eða kaupa eitt­hvað er merki um að viðkom­andi hafi lífslöng­un. Mér finnst al­ger óþarfi að gera lítið úr því.