„Eng­in orð fá lýst þeirri sorg sem fjöl­skylda og ást­vin­ir elsku Bryn­dís­ar Klöru, sem stung­in var til bana á Menn­ing­arnótt, eru að upp­lifa þessa dag­ana og hversu lang­ur og dimm­ur dal­ur er fram und­an í lífi svo margra. Öryggis­kennd okk­ar allra hef­ur skaðast.“

Þetta kem­ur fram í færslu sem birt er á Face­book-síðu Linda­kirkju þar sem fjallað er um and­lát Bryn­dís­ar Klöru Birg­is­dótt­ur. Tekið er fram að færsl­an hafi verið skrifuð í sam­ráði og með leyfi fjöl­skyldu og vin­kvenna Bryn­dís­ar Klöru.

Þar seg­ir að Bryn­dís, sem fermd­ist í Linda­kirkju vorið 2021, hafi haft hlýja nær­veru, björt og fal­leg augu og hafi verið ein­stök stóra syst­ir og fyr­ir­mynd fyr­ir Vig­dísi níu ára syst­ur sína.

Hún hafi verið auga­steinn for­eldra sinna, ömmu og afa­barn af bestu gerð, góð vin­kona, sönn og heil.

Eru harmi sleg­in

„Við í Linda­kirkju, eins og þjóðin öll, erum harmi sleg­inn. Við vild­um að það væru til töfra­orð sem hugga og geta breytt stöðunni en þau eru eng­inn til, þetta er óbæri­legt og verður það áfram. Kirkj­an á held­ur ekki að þykj­ast vera töframaður, frem­ur að vera eins og ljós­móðir. Ljós­móðir sem stend­ur traust­um fót­um og held­ur í hönd­ina þegar hríðar og þján­ing geng­ur yfir og seg­ir uppörv­andi: Þú get­ur þetta, ég er hér með þér, og þú munt kom­ast í gegn­um þetta. Við erum ekki ein á ferð, Guð græt­ur með okk­ur, hugg­ar og styrk­ir,“ seg­ir í færsl­unni.

„Við ætl­um að gera allt sem við get­um til að halda utan um þau sem syrgja svo sárt. Prest­ar Linda­kirkju hafa sett í for­gang að aðstoða for­eldra og fjöl­skyldu, vin­kon­ur og skóla­fé­laga und­an­farna viku, vegna stærðar verk­efn­is­ins hafa prest­ar og djákn­ar úr öðrum sókn­um verið kölluð til og verk­efn­um út­deilt.“ 

Þá kem­ur fram, að minn­ing­ar­stund hafi verið hald­in í Linda­kirkju á sunnu­dag­inn í sam­vinnu við Versló og Sala­skóla.

Kvaddi allt of snemma

Í færsl­unni kem­ur einnig fram, að mik­il­væg­ustu skila­boðin hafi komið frá for­eldr­um Bryn­dís­ar sem og æsku­vin­kon­um Bryn­dís­ar Klöru úr Sala­skóla, en þær mættu í bleiku, upp­á­halds­litn­um henn­ar Bryn­dís­ar, og lásu þessi orð sem þær skrifuðu:

„Við vilj­um byrja á því að þakka ykk­ur öll­um fyr­ir að koma til að sýna stuðning og minn­ast Bryn­dís­ar. Fyr­ir þá sem þekkja okk­ur ekki þá erum við æsku­vin­kon­ur Bryn­dís­ar. Flest­ir þekktu Bryn­dísi sem frek­ar feimna og kyrr­láta stelpu. Hún kaus að vera ekki miðpunkt­ur at­hygl­inn­ar og leið alltaf best með sín­um nán­ustu. Við sem vor­um bestu vin­kon­ur henn­ar þekkt­um hana sem al­gjöra and­stæðu.

Þegar við hugs­um um Bryn­dísi er það fyrsta sem okk­ur dett­ur í hug hvað hún var hress, skemmti­leg, bros­mild og góð mann­eskja en aðallega hvað hún var ótrú­lega fynd­in. Bryn­dís fékk rugluðustu hug­mynd­ir í heimi, eitt­hvað sem eng­um öðrum myndi detta í hug eins og t.d. þegar hún mætti í af­mæli búin að maka hveiti og mat­ar­lit fram­an í sig, þegar henni tókst að festa páfa­gauk­inn sinn í ljósakrónu og þegar hún skrapaði af sér hálft and­litið í aparól­unni í Sala­skóla af því henni fannst það svo rosa­lega sniðugt að fara í hana á hvolfi.

Bryn­dís var mjög ástríðufull, þegar hún fann sér eitt­hvað sem hún elskaði þá ELSKAÐI hún það. Hvort sem það voru fjöl­skylda henn­ar og vin­ir eða eitt­hvað annað. Hún setti alltaf alla aðra í fyrsta sæti og var alltaf til staðar fyr­ir okk­ur. Hún var ótrú­lega traust og góð vin­kona og hún lífgaði alltaf upp á dag­inn með fal­lega bros­inu sínu og sætu spé­kopp­un­um sín­um. Við mun­um aldrei gleyma öll­um stund­un­um sem við hlóg­um og skemmt­um okk­ur oft langt fram á nótt.

Elsku Bryn­dís okk­ar sem kvaddi þenn­an heim alltof snemma, það er svo mikið sem hún mun ekki fá að upp­lifa. Það er svo óraun­veru­legt að standa hér vit­andi að það sé ekki hægt að tala við hana á morg­un og segja henni frá öllu sem er að ger­ast í líf­inu.

Þó miss­ir okk­ar allra sé mik­ill er miss­ir Iðunn­ar og Birg­is mest­ur og eitt­hvað sem ekk­ert for­eldri ætti að þurfa að ganga í gegn­um. Við hugs­um líka til Vig­dís­ar litlu sem hef­ur misst bestu stóru syst­ur í heimi. Ekk­ert okk­ar skil­ur sorg­ina þeirra allra og hug­ur okk­ar er stöðugt hjá þeim.

Þetta hræðilega at­vik sem átti sér stað hef­ur haft áhrif á alla. Bryn­dís er hetja og mun bjarga mörg­um manns­líf­um í framtíðinni. Við þurf­um öll að passa upp á að dauði Bryn­dís­ar verði til þess að það verði gert átak í mál­efn­um barna og ung­linga til þess að eitt­hvað þessu líkt ger­ist aldrei aft­ur. Ver­um góð hvert við annað og hjálp­umst að að gera heim­inn að stað sem leyf­ir þessu ekki að ger­ast.

Þessi tími sem við höfðum elsku Bryn­dísi hjá okk­ur var ómet­an­lega dýr­mæt­ur og við mun­um aldrei gleyma henni. Við erum að ei­lífu þakk­lát­ar fyr­ir að hafa átt Bryn­dísi sem vin­konu og okk­ur þykir enda­laust vænt um all­ar minn­ing­arn­ar sem við eig­um sam­an. Það hef­ur ekki sek­únta liðið þar sem við hugs­um ekki til þín en þótt þú sért far­in mun­um við aldrei gleyma þér og þú munt alltaf lifa í hjarta okk­ar. Orð geta ekki lýst hversu mikið þín verður saknað. Guð mun taka vel á móti þér uppi í himna­ríki. Hvíldu í friði elsku Bryn­dís.“

Þá kem­ur fram, að for­eldr­ar Bryn­dís­ar Klöru, Birg­ir og Iðunn, hefðu ekki treyst sér á stund­ina en sendu eft­ir­far­andi skila­boð sem voru loka­orð stund­ar­inn­ar:

„Okk­ur Iðunni þykir svo vænt um ykk­ur öll sem komið hér sam­an í dag, hlýhug­inn og ást­ina til Bryn­dís­ar Klöru. Þið munuð verða ómet­an­leg sem ridd­ar­ar, í minn­ingu Bryn­dís­ar okk­ar, til að bæta heim­inn og gera kær­leik­ann að eina vopn­inu.“