„Ég byrjaði átján ára á sjó og þetta eru að verða einhver 20 ár. Komst á Hrafn Sveinbjarnarson 2006 og fór yfir á Tómas Þorvaldsson þegar hann var keyptur og var þar einhver tvö eða þrjú ár. Ég fór svo aftur á Hrafn Sveinbjarnar en er núna kominn yfir á Huldu [Björnsdóttur],“ segir Pétur Axel í viðtali sembirt var í umræddu blaði.

Pétur Axel Birgisson var með forsíðumynd desemberblaðsins. Ljósmynd/Pétur Axel Birgisson

En hvernig byrjaði ljósmyndaáhuginn?

„Ég var að keyra rútur í fríum þegar ég var yngri. Ég vildi ferðast um landið og sjá alla þessa staði á landinu og það var ekkert hægt að rífa alla með sér í ferð um landið þegar manni hentaði. Maður fékk mánuð í landi og hentaði mér vel en menn náttúrlega í vinnu og með aðrar skuldbindingar. Þannig að ég fór bara og tók rútuprófið, fór svo að keyra túrista.“

„Þá fór ég að leika mér að taka myndir á símann. Vinur minn reyndi að ýta mér út í þetta og hvatti mig til að kaupa myndavél. Ég hunsaði það í nokkurn tíma en þessi félagi minn, sem er ljósmyndari, seldi mér síðan myndavél sem hann átti. Ég fór að prófa mig áfram og svo fór ég að sökkva mér í þetta. Mér var bara ýtt út í þetta, ég vissi ekkert að ég hefði eitthvert auga fyrir ljósmyndun.“

Ljósmynd/Pétur Axel Birgisson

Hann segir það fara misjafnlega í mannskapinn að verða allt í einu módel. „Sumir fíla þetta ekki og vilja ekki að það sé verið að taka myndir af þeim en öðrum er alveg sama. Svo er það bara þannig að menn myndast misvel,“ segir Pétur Axel og hlær en bætir snöggt við: „Þetta eru samt alveg myndarlegir menn, en verða einhvern veginn asnalegir á mynd.“

Lesa má viðtalið í heild í desemberblaði 200 mílna.