„Nú skrifum við næsta kafla og stækkum Sjálfstæðisflokkinn“

„Nú skrifum við næsta kafla og stækkum Sjálfstæðisflokkinn“

Guðrún Hafsteinsdóttir, þingmaður og fyrrverandi ráðherra Sjálfstæðisflokksins, hóf framboðsræðu sína til formanns á landsfundi flokksins í dag með því að biðja fundargesti að rísa úr sætum sínum og klappa hraustlega fyrir Bjarna Benediktssyni fráfarandi formanni og fyrrverandi ráðherra flokksins um árabil.

„Nú skrifum við næsta kafla og stækkum Sjálfstæðisflokkinn“

Landsfundur Sjálfstæðisflokksins 2025 | 1. mars 2025

mbl.is/Hákon

Guðrún Haf­steins­dótt­ir, þingmaður og fyrr­ver­andi ráðherra Sjálf­stæðis­flokks­ins, hóf fram­boðsræðu sína til for­manns á lands­fundi flokks­ins í dag með því að biðja fund­ar­gesti að rísa úr sæt­um sín­um og klappa hraust­lega fyr­ir Bjarna Bene­dikts­syni frá­far­andi for­manni og fyrr­ver­andi ráðherra flokks­ins um ára­bil.

Guðrún Haf­steins­dótt­ir, þingmaður og fyrr­ver­andi ráðherra Sjálf­stæðis­flokks­ins, hóf fram­boðsræðu sína til for­manns á lands­fundi flokks­ins í dag með því að biðja fund­ar­gesti að rísa úr sæt­um sín­um og klappa hraust­lega fyr­ir Bjarna Bene­dikts­syni frá­far­andi for­manni og fyrr­ver­andi ráðherra flokks­ins um ára­bil.

Hún sagði þá að í Sjálf­stæðis­flokkn­um væri rými fyr­ir margs kon­ar sjón­ar­mið sem falli svo í sam­eig­in­leg­an far­veg grunn­gilda flokks­ins.

Það var ein­mitt rauði þráður­inn í ræðu Guðrún­ar – sam­vinna og sam­taka­mátt­ur. Sagði hún lands­fund verða fyrstu skref­in í end­ur­reisn for­ystu Sjálf­stæðis­flokks­ins.

mbl.is/​Há­kon

Kveðja frá vinstri­manni

Guðrún sló á létta strengi þegar hún bað fyr­ir góðum kveðjum frá Jóni Bjarna­syni, fyrr­ver­andi ráðherra Vinstri grænna, og sagði stutta sögu af því að hún hafi hringt í Jón Bjarna­son ný­lega til að ræða lífið og póli­tík­ina en kom­ist að því þegar hún væri langt kom­in inn í sím­talið að hún hafi hringt í téðan vinstri-mann en ekki vin sinn Jón Bjarna­son bónda.

Guðrún hét lands­fund­ar­mönn­um því að mæta á hverj­um degi til vinnu og róa öll­um árum til þess að stækka flokk­inn.

Sagði hún að flokks­menn muni sigr­ast á mót­læt­inu og hefja næsta vaxt­ar­skeið Sjálf­stæðis­flokks­ins.

Rækti flokk­inn

Í ræðu sinni kom Guðrún inn á það sem hún hef­ur rætt op­in­skátt í kosn­inga­bar­átt­unni, sem er and­lát föður henn­ar og þegar hún tók óvænt við fram­kvæmda­stjóra­stöðu í fjöl­skyldu­fyr­ir­tæk­inu.

Inn­takið var þó þátt­ur móður henn­ar sem Guðrún sagði að hafi sagt við þau systkin­in að þau skyldu reka fyr­ir­tækið áfram í minn­ingu pabba þeirra. Þá hafi hún sagt að um leið og systkin­in færu að ríf­ast yrði fyr­ir­tækið selt.

Lýsti Guðrún því hvernig móðir sín ræktaði allt sitt sam­fé­lag, meðal ann­ars með því að mæta í eig­in per­sónu á heim­ili allra starfs­manna fyr­ir­tæk­is­ins sem eign­ast hefðu börn, með prjónaðar hos­ur.

Sagðist Guðrún myndu rækta flokk­inn eins og mamma sín hafi gert en að hún geti ekki lofað heima­prjónuðum ull­ar­sokk­um á öll ófædd börn og barna­börn lands­fund­ar­mannaþó hún glöð vildi.

Þrjár breyt­ing­ar

Lagði Guðrún til þrjár breyt­ing­ar.

Í fyrsta lagi sagðist hún vilja færa valdið til flokks­manna. Það þurfi að efla flokks­fé­lög­in og færa verk­efni og fjár­magn út í kjör­dæm­in þar sem grasrót flokks­ins vísi veg­inn í sinni heima­byggð.

Í öðru lagi sagðist Guðrún vilja stuðla að því að for­ysta flokks­ins verði kos­in með opn­ari hætti. Hún sagðist vilja gefa öll­um flokks­mönn­um sem sann­ar­lega starfa í og styðja flokk­inn tæki­færi á að velja sína for­ystu. Sagðist hún trúa því að sú breyt­ing muni styrkja flokk­inn og sam­eina.

Í þriðja lagi vill hún gera Val­höll að gróður­húsi nýrra og djarfra hug­mynda. Sagði hún að það yrði að senda skýr skila­boð sem yrðu að koma frá for­yst­unni um að lyfta upp djörf­um hug­mynd­um og setja fram nýj­ar. Hug­mynd­um sem tryggja að Ísland verði áfram besti staður í heimi til að búa og starfa í.

Sagði Guðrún að sama hvar fólk fæðist og sama hvaðan það komi eigi hver og einn ein­asti ein­stak­ling­ur að hafa tæki­færi til að skapa sér framtíð.

Sag­an skrifuð af þeim sem þori

Hún sagði sög­una ekki skrifaða af þeim sem gef­ast upp held­ur þeim sem þori og sæki fram. Sagðist hún vilja end­ur­reisa Sjálf­stæðis­flokk­inn og leiða Ísland inn í nýja tíma stétt með stétt.

Lýsti hún bæði störf­um sín­um sem formaður Sam­taka iðnaðar­ins og því þegar hún á vett­vangi Sam­taka at­vinnu­lífs­ins mætti nýrri verka­lýðsfor­ystu í land­inu. Þar sagðist hún hafa upp­lifað hörku og orðbragð sem hún hafi ekki séð áður.

Þar hafi ekki verið fólk sem liti á sig sem launþega og viðsemj­end­ur sína sem at­vinnu­rek­end­ur og að hægt væri að semja í bróðerni held­ur liti það svo á að auðvaldið og ör­eig­arn­ir myndu berj­ast á bana­spjót­um.

Guðrún sagði sína sýn þá að Íslend­ing­ar væru all­ir í sama liðinu.

Þá sagði hún ekk­ert skjól fyr­ir Ísland að finna í Evr­ópu­sam­band­inu. Sagði mik­il­vægt að við styrkj­um bönd­in við okk­ar vinaþjóðir og að aldrei hafi verið mik­il­væg­ara að við stæðum vörð um hags­muni okk­ar.

„Því ef ekki við þá hver? Og ef ekki núna þá hvenær?“

Guðrún sagði Sjálf­stæðis­flokk­inn standa á tíma­mót­um en það væri á tíma­mót­um sem þess­um sem reyni raun­veru­lega á styrk sér­hvers manns.

„Það má vel vera að við höf­um tapað or­ust­um og það má vel vera að við höf­um verið und­ir í kosn­ing­um en aldrei mun­um við gef­ast upp.

Því ef ekki við þá hver? Og ef ekki núna þá hvenær? Ef ekki Sjálf­stæðiflokk­ur­inn, hver ætl­ar þá að standa með frelsi ein­stak­lings­ins, verðmæta­sköp­un­inni og framtíð Íslands?“ spurði hún.

Hún sagði þjóðina bíða eft­ir sterk­um, stolt­um og sam­stillt­um Sjálf­stæðis­flokki sem berj­ist fyr­ir frels­inu því vitað sé að frelsið krefj­ist varna, fram­takið krefj­ist kjarks og Ísland krefj­ist leiðtoga sem bæði get­ur og þorir.

„Ég lifi frels­is­hug­sjón­ina. Ég hef kjarkinn. Ég skil ábyrgðina og ég veit hvað þarf til.

Þess vegna er ég rétta mann­eskj­an til að leiða flokk­inn og þess vegna býð ég mig fram til for­manns Sjálf­stæðiflokks­ins.“

Í lok ræðunn­ar ræddi Guðrún um hug­rekki, þraut­seigju og seiglu sem litað hafi sög­ur Sjálf­stæðismanna. Ekki bara ein­stakra manna held­ur Sjálf­stæðis­flokks­ins alls.

Loka­orð henn­ar voru þá þessi, áður en hún fékk stand­andi lófa­klapp:

„Og nú, kæru vin­ir, nú skrif­um við næsta kafla. Göng­um sam­einuð og sterk héðan út, stönd­um af okk­ur storm­inn og stækk­um Sjálf­stæðis­flokk­inn.“

mbl.is