Skúlp­túr­ar fengu að njóta sín í stór­um klaka þegar skart­gripa­hönnuðirn­ir á bakvið Orraf­inn skart­gripi tóku hönd­um sam­an við Klaka­vinnsl­una. Helga Guðrún Friðriks­dótt­ir, ann­ar eig­andi Orraf­inn, sagði þetta skemmti­legt tæki­færi sem væri þó al­gjör­lega „absúrd.“ Gjörn­ing­ur­inn var hluti af Reykja­vík Cocktail Week og fékk góðar viðtök­ur.

„Við Orri Finn­boga­son erum búin að vera að gera skart­gripi sam­an síðan árið 2012 og höf­um gefið út sjö skart­gripalín­ur hingað til. En þetta sam­starf sem við vor­um að af­hjúpa var eins og það væri skrifað í ský­in. Það kom bók­staf­lega upp í hend­urn­ar á okk­ur,“ seg­ir Helga.

„Um dag­inn mætti til okk­ar maður að nafni Fann­ar sem er með fyr­ir­tækið Klaka­vinnsl­an. Hann fer að tala um hvað hann gæti gert með ís og hvort við höf­um séð skart­gripi frysta í stór­an klaka og hvað það sé magnað þegar þú horf­ir á skart­gripi í gegn­um ís og hve skýr­ir grip­irn­ir verði. Okk­ur fannst þetta fyndið, for­vitni­legt og mjög áhuga­vert.“

Skúlp­túr­ar sem safna ann­ars ryki

Í kjöl­farið fóru þau að velta þessu fyr­ir sér og hvort það væru ein­hverj­ar leiðir sem þau gætu farið með því að blanda klaka sam­an við.

„Við höf­um í gegn­um tíðina gert stærri gripi, ekki skart held­ur skúlp­túra, sem eru byggðir á hug­mynda­fræði eða tákna­heimi skart­gripalín­anna sem við höf­um hannað. En þegar maður ger­ir svona stóra hluti er það oft­ast fyr­ir sýn­ing­ar og er grip­ur­inn þá sýnd­ur í þetta eina skipti. Við erum með þessi stóru verk okk­ar til sýn­is í versl­un­inni okk­ar, þeir vekja mikla at­hygli og þykja til­komu­mikl­ir. Það er mikið spurt um þá og maður hugs­ar oft hversu mik­il synd það sé að þeir njóti sín ekki meira. Þeir sitja bara hjá manni og safna ryki,“ seg­ir hún og hlær. 

„Við höf­um meira að segja fengið alls kon­ar kauptil­boð en við höf­um ekki þorað að gefa þetta frá okk­ur. Þetta er hluti af sög­unni okk­ar og þróun sem vörumerki.“

Klaka­hug­mynd­in þróaðist út í það að frysta þessa stóru skúlp­túra og skart­gripi inni í stór­um ís og leyfa þeim að njóta sín. Þetta voru hlut­ir eins og fléttuð hauskúpa sem tók marga mánuði að hand­flétta, Scarab-bjalla skreytt gim­stein­um og hönd sem blæðir gull­hjört­um.

„Þetta er al­veg absúrd, við höf­um aldrei gert neitt svona. En það vildi svo vel til að sam­starfið okk­ar smellpassaði sem dag­skrárliður inn í kokteila­viku Reykja­vík­ur og því var ekk­ert verið að bíða og hugsa held­ur skella í þetta.

Þetta er eitt­hvað nýtt og spenn­andi. Ég held ég sé ekki að ljúga en ég held að eng­inn hafi gert þetta hér.“