Íslenskir vísindamenn sýna fram á ásamt erlendum samstarfsmönnum hvernig unnt er að nota lágtíðnimerki í venjulegum ljósleiðarakapli til að kortleggja kvikuhreyfingar í jarðskorpunni á Reykjanesi í hærri tímaupplausn og mæla minni hreyfingar en áður hefur verið hægt með aðferðum eins og GPS og gervihnattabylgjuvíxlmyndun (InSAR).
Íslenskir vísindamenn sýna fram á ásamt erlendum samstarfsmönnum hvernig unnt er að nota lágtíðnimerki í venjulegum ljósleiðarakapli til að kortleggja kvikuhreyfingar í jarðskorpunni á Reykjanesi í hærri tímaupplausn og mæla minni hreyfingar en áður hefur verið hægt með aðferðum eins og GPS og gervihnattabylgjuvíxlmyndun (InSAR).
Íslenskir vísindamenn sýna fram á ásamt erlendum samstarfsmönnum hvernig unnt er að nota lágtíðnimerki í venjulegum ljósleiðarakapli til að kortleggja kvikuhreyfingar í jarðskorpunni á Reykjanesi í hærri tímaupplausn og mæla minni hreyfingar en áður hefur verið hægt með aðferðum eins og GPS og gervihnattabylgjuvíxlmyndun (InSAR).
Þetta er niðurstaða úr nýrri rannsókn, sem birtist í heimsþekkta vísindatímaritinu Science í dag.
Um er að ræða venjulegan kapal, sams konar þeim sem flytur internetið inn á íslensk heimili.
Þetta kemur fram í tilkynningu frá Háskóla Íslands.
Aldrei áður hefur lágtíðnimerki af þessum toga fundist á hefðbundnum ljósleiðara í tengslum við eldvirkni í heiminum. Merkin í ljósleiðaranum hafa nýst til að mæla aflögun, sambærilegt því sem við þekkjum með GPS-tækni eða með myndum úr gervihnöttum.
Haft er eftir Elíasi Rafni Heimissyni, sérfræðingi við Jarðvísindastofnun Háskóla Íslands og einum höfunda greinarinnar, að næmni þessara mælinga sé meiri en við hefðbundnar aðferðir sem áður voru notaðar.
„Ljósleiðarinn hefur meiri næmni en til dæmis GPS-mælingarnar. Kvikuinnskot sem áður voru ekki greinileg í mæligögnum koma nú glögglega fram auk þess sem rauntímaupplausn gerir okkur kleift að fylgjast með myndun kvikuganga nánast jafnskjótt og hún á sér stað.“
Jafnframt er haft eftir honum að aðferðina megi hugsanlega nota við aðrar tegundir aflögunar en þá sem tengist jarðskjálftum, skriðum eða öðrum eldsumbrotum.
„Það er hægt að nota þessa aðferð samhliða öðrum aflögunarmælingum til að bæta líkön af kvikuferlum og hugsanlega einnig skriðum eða hreyfingum á misgengjum og ef til vill fleiri náttúrulegum ferlum.“
Í tilkynningunni segir að þegar horft sé til hamfaranna við Grindavík hafi þessi nýja aðferð gefið skýrari mynd af kvikugöngum undir Svartsengi og atburðarásinni eftir atburðinn í nóvember 2023, sem leiddi til sprunguhreyfinga í Grindavík.
Niðurstaða rannsóknarinnar er að sögn Elíasar að sá viðburður hafi að hluta ákveðið spennusvið svæðisins og mótað síðari innskot.
Haft er eftir Elíasi að á síðustu árum hafi ljósleiðarar sem notaðir eru í svokallaðri DAS‑tækni verið það heitasta í jarðskjálftafræði.
Segir hann það m.a. vera vegna þess að það sé hægt að breyta um hundrað kílómetrum af ljósleiðara í um tíu þúsund jarðskjálftamæla sem nema hvernig kapallinn þenst út eða dregst saman.
Enn sé þó margt sem menn reyni að skilja í sambandi við þessi gögn, hvernig á að túlka þau og nota í hefðbundnum aðferðum jarðskjálftafræðinnar, til dæmis við að staðsetja jarðskjálfta.
Einmitt þess vegna hafi ýmsir erlendir rannsóknahópar notað þessa tækni á Íslandi í kringum atburðina á Reykjanesi, þar sem hægt sé að safna miklum og áhugaverðum gögnum á skömmum tíma.
Hópur frá Caltech-háskólanum í Bandaríkjunum hafi þannig ásamt Theódóri Gunnarssyni, starfsmanni Google á Íslandi, komið fyrir svokölluðu interrogator‑tæki til að breyta einum slíkum ljósleiðarakapli í skjálftamæli en sá kapall liggur meðfram Suðurstrandarveginum í gegnum Grindavík.
„Það kom í ljós að kapallinn greindi ekki aðeins hefðbundin hátíðnimerki jarðskjálfta heldur líka lágtíðnimerki sem í fyrstu var ekki auðvelt að skilja eða vita hvort væru raunveruleg. Í samstarfi við Caltech bjuggum við til fyrsta líkanið sem sýndi að merkin mætti útskýra sem aflögun vegna myndunar kvikugangs og þannig þróaðist verkefnið áfram.
Núna er þetta merki notað hjá Veðurstofunni til að spá fyrir um gos, þar sem kapallinn sér kvikuganginn fyrr en önnur mælitæki og hjálpar til við að greina á milli einfaldrar skjálftahrinu og hrinu sem stafar af kvikugangi sem er að myndast og gæti náð yfirborðinu.“
Theódór og vísindafólk frá Caltech-háskólanum eru á meðal höfunda greinarinnar í Science en Caltech er einn af tíu fremstu háskólum í heimi samkvæmt viðurkenndum alþjóðlegum mælikvörðum.
Vala Hjörleifsdóttir, dósent við verkfræðideild Háskólans í Reykjavík, er einn höfunda greinarinnar. Haft er eftir henni í tilkynningunni að ekki þurfi að fjölyrða um hversu mikilvæg uppgötvunin sé í sambandi við hugsanleg viðbrögð við náttúruvá, en hún hefur unnið að þróun hagnýtingar þessara mælinga til eldgosaviðvarana.
Í greininni kemur fram að lágtíðniniðurstöður úr ljósleiðaramælingunum hafi sýnt níu kvikuinnskot og sex þeirra hafi leitt af sér sprungugos.
Haft er eftir Elíasi að aflögunarlíkönin sem hagnýti sér lágtíðnimerkin sýni í raun nákvæma myndun innskota þar sem rúmmálsaukning er hæst 15 til 22 mínútum fyrir byrjun hvers goss.
„Niðurstöðurnar sýna möguleikann á að nota ljósleiðara sem þétt net aflögunarmæla og þannig fá í nærri rauntíma myndir af aflögunarferlum undir yfirborði jarðar, í hærri upplausn en áður.
Á eldvirkum svæðum getur lágtíðnimerki boðið upp á nýja innsýn í þróun kvikuferla, bætt spár fyrir um eldgos og um leið bætt áhættumat,“ er haft eftir Elíasi.
Helstu höfundar greinarinnar eru eins og komið hefur fram vísindamenn frá Caltech og HÍ en auk þeirra koma m.a. að greininni vísindamenn frá HR og Google og fáeinum fjölþjóðlegum stofnunum.