Embla Rut Jak­obs­dótt­ir er 20 ára göm­ul Reykja­vík­ur­mær sem er um þess­ar mund­ir ein á ferðalagi, í langþráðri reisu sem nær yfir all­an hnött­inn. Hún er kom­in ansi langt frá Íslandi en núna er hún stödd í Nýja-Sjálandi þar sem hún er að heim­sækja fjöl­skyldu­vini. Næsta stopp er Havaí en þar ætl­ar hún að sleikja sól­ina og fara á brimbretti, áður en hún flýg­ur yfir Banda­rík­in og held­ur heim.

„Ég er tví­tug og lauk fram­halds­skóla á síðasta ári. Þessi ferð hef­ur lengi verið minn draum­ur. Þegar ég var 12 ára fór eldri syst­ir mín í tveggja mánaða heims­reisu með vini sín­um, mér fannst það svo heill­andi að ég ákvað strax að ég ætlaði að gera slíkt hið sama og ferðast um heim­inn. Þegar ég fékk fyrstu al­vöru vinn­una mína þá byrjaði ég strax að leggja pen­ing til hliðar og setti reglu­lega hluta af laun­un­um mín­um inn á sparnað sem var hugsaður fyr­ir þessa ferð. Ég er búin að vera á flakki í rúma þrjá mánuði og á um tvær vik­ur eft­ir.“

Á þess­um þrem­ur mánuðum hef­ur Embla heim­sótt fjór­ar heims­álf­ur; Afr­íku, Evr­ópu, Asíu og Eyja­álfu. En eft­ir nokk­urra vikna dvöl í Afr­íku hitti hún fjöl­skyldu sína í Nor­egi og fór með þeim á skíði, og hélt svo ferðinni áfram yfir til Asíu.

Embla Rut var ansi sniðug og hagaði hlut­un­um þannig að hún gat hitt fjöl­skyld­una sína og skemmt sér með þeim á skíðum, í miðri heims­reisu. Hún fékk þau til að ferja skíðaföt­in sín og búnaðinn yfir til Nor­egs og aft­ur til baka. Ljós­mynd/​Aðsend

Lærði að standa á eig­in fót­um í Afr­íku

„Í Afr­íku fór ég til Suður-Afr­íku, Simba­bve og Botsvana. Þar byrjaði ég á fimm daga dvöl í Höfðaborg, sem er þriðja stærsta borg­in í Suður-Afr­íku, og labbaði meðal ann­ars upp á Table-fjallið.

Fjall­gang­an upp á Table-fjall er eitt það magnaðasta sem ég hef gert og ég mæli ein­dregið með henni fyr­ir alla sem treysta sér í það. Ég fór með hópi sem ég fann á bók­un­ar­síðunni Get Your Gui­de, við lögðum af stað um klukk­an sex um morg­un­inn, til að ná að labba upp erfiðasta part­inn, í ekki of mikl­um hita. Gang­an var um þrír kíló­metr­ar og tók rúma þrjá tíma þar sem hækk­un­in er tals­verð og leiðin krefj­andi. Þegar við náðum á topp­inn blasti við okk­ur ótrú­legt út­sýni yfir alla borg­ina. Sem bet­ur fer þurft­um við ekki að ganga niður en það hefði verið bæði erfitt og hættu­legt, við tók­um kláfinn niður.

Svo tók ég þátt í tveggja vikna hóp­ferð þar sem við gist­um í tjöld­um og fór­um í fjöl­marg­ar safaríferðir. Eft­ir­minni­leg­asta dýrið sem ég sá var hýena, ég var bara alls ekki að bú­ast við að sjá hýen­ur svo það kom sjúk­lega á óvart að sjá þær, og þar að auki sáum við hýenu­hvolpa sem voru svo sæt­ir.“

Hér er Embla Rut á toppi Table-fjalls sem býður upp á guðdóm­legt út­sýni yfir Höfðaborg. Hinu meg­in má sjá út­sýni yfir strand­lengj­una. Ljós­mynd/​Aðsend

Víet­nam skemmti­legt og fjöl­breytt land

Að skíðaferðinni lok­inni hélt Embla til Taí­lands. Þar hóf hún 30 daga hóp­ferð, og seg­ist hafa dottið í lukkupott­inn með ferðafé­laga, en hóp­ur­inn var fjöl­breytt­ur og skemmti­leg­ur. Þau ferðuðust sam­an frá Taílandi til Kambódíu, Víet­nam og Laos og enduðu svo aft­ur í Taílandi.

„Í ferðinni skoðuðum við hina helstu staði í hverju landi, feng­um að kynn­ast menn­ing­unni og kynn­ast nýj­um heimi af mat­ar­gerð. Víet­nam er klár­lega það land sem stóð upp úr fyr­ir mitt leyti. Allt frá matn­um, afþrey­ing­unni og menn­ing­unni, mér fannst allt svo frá­bært í Víet­nam. Og ekki má gleyma að það er mjög ódýrt að lifa þar.“

Í Laos upp­lifði Embla mikið en hún fór í fjall­göngu sem reynd­ist henni krefj­andi. Það var vegna þess að það var mik­il loft­meng­un, sök­um mik­illa brenna á svæðinu, en það er brennutíð í byrj­un árs í fjöll­un­um í Suðaust­ur-Asíu.

„Ég fór líka í para­mótor, það er eins og fljúg­andi mótor­hjól með fall­hlíf. Það var al­vöru upp­lif­un, ég var í loft­inu í fimmtán mín­út­ur og sá sól­setrið.“

Hér er hún svíf­andi um á mótor­hjóli í Laos. Ljós­mynd/​Aðsend

„Eft­ir ferðina flaug ég til Balí og var þar í tvær vik­ur. Ég var í viku á brimbrettanám­skeiði og skoðaði mig svo um í aðra viku. Frá Balí flaug ég til Bris­bane í Ástr­al­íu, þar sem ég hitti nýj­an hóp og ferðaðist með hon­um upp til Cairns á 20 dög­um.

Við gerðum svo margt skemmti­legt en það sem stóð lang­mest upp úr var þriggja daga báts­ferð um Whitsundays. Við feng­um geðveikt veður sem gerði upp­lif­un­ina ennþá betri. Við vöknuðum snemma, fyr­ir sól­ar­upp­rás, snorkluðum, fór­um á gull­fal­lega strönd og héld­um partí með fólki frá öðrum bát­um, sem ger­ist víst ekki oft, og það var æðis­legt.“

Embla lærði á brimbretti á Balí en hún hef­ur verið dug­leg að gera nýja hluti í reis­unni og stokkið á skemmti­leg tæki­færi. Ljós­mynd/​Aðsend

„Með þeim hóp fór ég líka í þriggja daga ferð um eyj­una K’g­ari. Þar er mjög lítið net­sam­band og tók­um við því kær­komna pásu frá sím­an­um. Á eyj­unni keyrðum við meðfram strand­lengj­unni og sváf­um í tjöld­um á strönd­inni. Við eydd­um dög­un­um í að synda á hinum ýmsu stöðum, til dæm­is í Champagne Pool, nátt­úru­laug staðsett við kletta of­ar­lega á eyj­unni. Þar skvett­ast öld­urn­ar yfir stein­ana og fylla laug­ina af sjó. Við synt­um einnig í Lake McKenzie og að lok­um í ánni Eli Creek, sem er full­kom­inn staður fyr­ir af­slöpp­un. Þar er mjög vin­sælt að fara á upp­blás­inn sund­hring og láta straum­inn bera sig niður með ánni.“

Hvernig var að und­ir­búa svona langa og viðburðar­mikla ferð?

„Þegar ég byrjaði að skipu­leggja ferðina hafði ég mest­an áhuga á að heim­sækja Suður-Afr­íku, Balí og Laos. Ég sótti mik­inn inn­blást­ur á TikT­ok, þar sem ég fylgd­ist með fólki sem er dug­legt að ferðast og sá hvaða staði það heim­sótti. Ég fór einnig í ráðgjafaviðtal hjá Kil­roy og fékk frá­bæra aðstoð frá ein­um starfs­manni þar, henni Rakel. Ég sagði henni frá hug­mynd­um mín­um og hún kom með góðar til­lög­ur á móti. Þar sem þetta var fyrsta stóra ferðalagið mitt, þá hafði ég áhuga á að taka þátt í hóp­ferðum, og stakk Rakel upp á þeim ferðum sem ég er búin að fara í. Þær hafa all­ar verið ótrú­lega skemmti­leg­ar og ég er búin að eign­ast svo marga nýja vini. Ég mæli hik­laust með því að velja hóp­ferðir og sér­stak­lega fyr­ir þá sem eru að stíga sín fyrstu skref að ferðast ein­ir,“ seg­ir Embla Rut.

Hér er Embla á toppi fjalls­ins sem hún kleif í Laos. Ljós­mynd/​Aðsend

„Ég hef tekið þátt í mörgu ógleym­an­legu á þessu ferðalagi. Meðal ann­ars er það fall­hlíf­ar­stökkið sem ég fór í, þar sem ég hoppaði úr 4.500 metra hæð og var í frjálsu falli í 60 sek­únd­ur, sem og 111 metra teygju­stökkið yfir Vikt­oríu­fossa í Simba­bve. Einnig þegar ég varð „and­ar-leiðtogi“ í einn dag í Víet­nam. Það hef­ur líka verið mjög gef­andi að kynn­ast nýju fólki og eign­ast vini frá öll­um heims­horn­um.“

Hún gerði sér lítið fyr­ir og fór í fall­hlíf­ar­stökk í Ástr­al­íu. Ljós­mynd/​Aðsend

Hvað er að vera „and­ar-leiðtogi“?

„Í Phong Nha í Víet­nam er staður sem heit­ir The Duck Stop, sem er and­ar­býli. Þar get­ur maður orðið svo­kallaður „and­ar-leiðtogi“ en ég fór þangað með hópn­um mín­um. Við fór­um í gúmmí­skó svo að end­urn­ar myndu ekki narta í skóna okk­ar, en þær eiga það til að gera það, og geng­um inn í skýli þar sem end­urn­ar voru. Þær voru spennt­ar að sjá okk­ur því að við vor­um að fara að fæða þær með korni. Leiðsögumaður­inn þar sýndi okk­ur hvernig við ætt­um að labba með korn­in í hend­inni og láta nokk­ur detta á jörðina. Þá fylgdu end­urn­ar okk­ur og svo átti að kasta korn­un­um upp, en þá lyftu all­ar end­urn­ar höfðinu upp og fylgd­ust með. Þegar kornið féll niður, beygðu þær sig all­ar niður á sama tíma, til að borða.

Þetta var ógleym­an­leg og svo fynd­in upp­lif­un.“

Henni fannst mjög gam­an að kynn­ast menn­ing­unni í Phong Nha. Ljós­mynd/​Aðsend

Hvar hef­urðu smakkað besta mat­inn í ferðinni?

„Besti mat­ur­inn sem ég hef fengið var í Víet­nam. Þar elskaði ég að fá mér bánh mì, sem er sam­loka með til dæm­is kjúk­lingi og osti í bagu­ette-brauði. Svo má ekki gleyma kaff­inu í Víet­nam, salt­kaffið var í miklu upp­á­haldi hjá mér en ég mæli líka með að smakka eggjakaffið, það er ótrú­lega gott.“

Embla Rut fór i teygju­stökk með bros á vör í Simba­bve. Ljós­mynd/​Aðsend

Hvernig hef­ur þú upp­lifað ferðalagið?

„Að ferðast ein hef­ur reynst mér bæði þrosk­andi og krefj­andi. Ég hef notið þess mjög vel að ferðast ein, en auðvitað koma tím­ar þar sem heimþrá læðist að. Að vera svona lengi frá fjöl­skyldu og vin­um get­ur verið erfitt, en þá hef­ur hjálpað að hringja heim og eiga góð sam­töl við fólkið mitt. Ég er mjög spennt að kom­ast í fangið þeirra eft­ir Havaí-dvöl­ina.“