„Mér fannst ég bara vera sett­ur í geymslu að horfa á sjón­varpið í eitt ár og vera svo bara aft­ur á sama stað þegar ég kom aft­ur út,“ seg­ir Ásgeir Þór Nor­dgu­len um reynslu sína af fang­elsis­kerf­inu.

Ásgeir deildi upp­lif­un sinni á jafn­ingj­astuðningi Af­stöðu, fé­lags fanga um bætt fang­els­is­mál, á af­mæl­is­ráðstefnu fé­lags­ins í gær.

Seg­ist hann hafa byrjað ung­ur að brjóta af sér, farið fyrst í fang­elsi 18 ára gam­all og hafa nú afplánað fang­elsis­vist fimm sinn­um. Þá tal­ar hann um að hafa fundið ein­hverja spennu og flótta í því að brjóta af sér en faðir hans hafði verið í neyslu í lang­an tíma og í fang­elsi sjálf­ur.

Frétt af mbl.is

„Í grunn­inn erum við bara litl­ir hrædd­ir strák­ar í fang­elsi“

„Það var ein­hver glampi í aug­un­um á þeim“

Ásgeir seg­ist ekki hafa áttað sig á því við sína fyrstu afplán­un að hann væri raun­veru­lega kom­inn í fang­elsi. Hann var fljót­lega sett­ur í opið fang­elsi og strauk þaðan tvisvar.

Hann seg­ir mik­il­vægt að stjórn­völd hugi að því hvernig þau vilji að menn komi út í sam­fé­lagið aft­ur eft­ir fang­elsis­vist. Sjálf­ur hef­ur hann nú afplánað fimm sinn­um og upp­lifði í hvert skipti að hann hefði verið sett­ur í geymslu og kæmi svo aft­ur út á ná­kvæm­lega sama stað og hann var á áður, að und­an­skil­inni síðustu afplán­un­inni.

Þá fékk hann jafn­ingj­astuðning Af­stöðu í fang­els­inu og „sá að það var eitt­hvað að ger­ast hjá þeim, það var ein­hver glampi í aug­un­um á þeim sem mig langaði svo í“.

„Þeir hjálpuðu mér mjög mikið, mættu mér bara á þess­um jafn­ingja­grund­velli og ég vissi að þeir skildu hvað ég var að segja og það skipti mig svo miklu máli. Ég byrjaði að elta þá þegar ég kom út og ári seinna var ég sjálf­ur far­inn upp á litla hraun með Af­stöðu að starfa og tveim­ur árum seinna er ég hérna,“ seg­ir Ásgeir.

Ásgeir hef­ur nú afplánað fang­elsis­vist fimm sinn­um og upp­lifði í hvert skipti að hann hefði bara verið sett­ur í geymslu og kæmi svo aft­ur út á ná­kvæm­lega sama stað og hann var á áður, nema í síðustu afplán­un­inni. Skjá­skot

„Ég er sönn­un þess, það er bara svo­leiðis“

Jafn­ingj­astuðning­ur Af­stöðu hef­ur gert Ásgeiri kleift að fá í dag að vera faðir barna sinna, taka þátt í þjóðfé­lag­inu og hjálpa öðrum sem skipt­ir hann miklu máli.

„Ég á marga vini sem eru ennþá þarna inni. Í fyrsta skipti sem ég fór inn með Af­stöðu héldu þeir að ég væri að fara aft­ur inn – en þeir sáu samt að það væri eitt­hvað breytt.

Þetta er það sem þetta hef­ur upp á að bjóða og þetta skipt­ir mjög miklu máli fyr­ir mig og strák­ana, Þor­lák og Ingólf, sem byrjuðu með þetta,“ seg­ir hann og vís­ar í Þor­lák­ Ara Ágústs­son og Ingólf­ Snæ Víðis­son, jafn­ingj­aráðgjafa Af­stöðu, sem einnig deildu reynslu sinni á af­mæl­is­ráðstefnu fé­lags­ins í gær.

Frétt af mbl.is

„Í grunn­inn erum við bara litl­ir hrædd­ir strák­ar í fang­elsi“

Ásgeir seg­ir jafn­ingj­astuðning Af­stöðu frá­bært úrræði sem fái marga fanga til að skipta um skoðun, en þeir eigi það oft til að verða móðgaðir þegar fagaðilar tali við þá.

„Við horf­um á þá og hugs­um bara „þú ert bara há­skóla­menntuð mann­eskja og ég trúi og treysti þér ekki“, en þegar það eru menn sem hafa verið í sömu stöðu og við þá er hægt að tala vel við okk­ur.

Ég er sönn­un þess, það er bara svo­leiðis.“