Birg­ir seg­ir þó að afplán­un refsifanga sé þrepa­skipt. Upp­haf afplán­un­ar fari fram í lokuðu fang­elsi, en síðan, gangi allt að ósk­um, taki við vist í opnu fang­elsi eins og Kvía­bryggju. Síðan tek­ur við vist­un á áfanga­heim­ili í til­tek­inn tíma og loks ra­f­rænt eft­ir­lit, áður en til reynslu­lausn­ar kem­ur.

„Þetta er ferli afplán­un­ar, ef allt geng­ur að ósk­um,“ seg­ir hann, en nefn­ir að komi bak­slag í málið með aga­broti t.d. fari viðkom­andi aft­ur í lokað úrræði. „Við reyn­um að hafa tím­ann í lokuðu fang­elsi eins skamm­an og unnt er.“

Í til­viki út­lend­inga seg­ir Birg­ir að það sé oft­ar en ekki þannig að þeim sé veitt reynslu­lausn eft­ir helm­ing afplán­un­ar, en vísað úr landi að svo búnu.

„Ef út­lend­ing­ur fær 16 ára dóm ligg­ur fyr­ir að hann mun ekki afplána leng­ur hér en átta ár, en það er þá bundið við það að hon­um verði vísað úr landi í fram­hald­inu,“ seg­ir Birg­ir.

Öðru máli gegn­ir ef Íslend­ing­ur hef­ur verið dæmd­ur til langr­ar fang­elsis­vist­ar. Þá kveða regl­ur á um að hann afpláni tvo þriðju hluta refsi­dóms­ins.