Á undanförnum árum hefur mennuingarumfjöllun dreist saman í flestum fjöklmiðlum og sumstaðar horfið að mestu eða öllu leyti. Þröstur Helgason, sem hefur mikla reynslu af meningstarfi og -miðlun, segir að fjölmiðlar sem séu án menningarumfjöllunar orki á hann eins og einhvers konar áróðurstæki.
Á undanförnum árum hefur mennuingarumfjöllun dreist saman í flestum fjöklmiðlum og sumstaðar horfið að mestu eða öllu leyti. Þröstur Helgason, sem hefur mikla reynslu af meningstarfi og -miðlun, segir að fjölmiðlar sem séu án menningarumfjöllunar orki á hann eins og einhvers konar áróðurstæki.
Á undanförnum árum hefur mennuingarumfjöllun dreist saman í flestum fjöklmiðlum og sumstaðar horfið að mestu eða öllu leyti. Þröstur Helgason, sem hefur mikla reynslu af meningstarfi og -miðlun, segir að fjölmiðlar sem séu án menningarumfjöllunar orki á hann eins og einhvers konar áróðurstæki.
Þröstur hóf sinn starfsferil á Ríksútvarpinu, en varð síðar blaðamaður á Morgunblaðinu og síðan ritstjóri Lesbókar blaðsins. Hann tók sér hlé frá fjölmiðlum eftir að hann hætti á Morgunblaðínu til að skrigfa döktorsritgerð en var svo ráðinn dagskrárstjóri Rásar 1 þar sem hann starfaði í níu ár. Eftir það rak hann, og rekur enn, bókaútgáfuna Kind og þekkir því menningarstarf frá ýsmum hliðum.
Í viðtali í Dagmálum Morgunbaðsins segir Þröstur að almennt séð haldi hann að flestir séu að reyna að gera eins mikið og þeir geta. „Og ég þekki engan fjölmiðil sem er ekki að reyna það í öllu sem hann er að gera. Og þetta er alltaf ströggl. Ég hef aldrei unnið á fjölmiðli sem er ekki að ströggla við peningaleysi og rekstrarerfiðleika og rekstrarumhverfi fjölmiðla hefur farið hrakandi alla þessa öld. Blöðum hefur fækkað og blaðamönnum hefur fækkað gríðarlega.
Að því sögðu þá er menning inni á stórum fjölmiðli eins og menning er inni í samfélagi - rödd sem er nauðsynleg og samfélagslegur þáttur sem er nauðsynlegur í öllum samfélögum. Það vantar eitthvað mikið í stóran fjölmiðil sem er ekki með menningarrýni eða umfjöllun um menningu. Í það sækir fjölmiðillinn nefnilega sér oft sjálfsmynd og þar koma nýjar raddir enda er menningin oft í einhvers konar andstöðu við það sem er í gangi. Miðlar sem eru án menningarumfjöllunar eru oft einrænir, orka á mann eins og einhvers konar áróðurstæki.
Það gefur miðlum svo mikið að vera með sterka menningarumfjöllun og það síðasta sem ég myndi gera ef ég væri að reka fjölmiðil væri að draga úr menningarumfjöllun. Það var mjög sárt þegar Lesbókin fór frá Morgunblaðinu og við sjáum það bara núna að Mogginn glataði stórum hluta af sinni sjálfsmynd með því að missa Lesbókina úr höndunum og missa allar þessar raddir sem voru þar, alls konar fólk sem hefði annars ekkert skrifað í Moggann.“