„Nú er allt breytt. Margar af þeim ræðum sem hafa verið fluttar hér til að verja þessa ákvörðun virðulegs forseta hljóma eins og ræður einstaklings sem er rétt um það bil að verða einræðisherra, rétt áður en hann kippir lýðræðinu úr sambandi.“
„Nú er allt breytt. Margar af þeim ræðum sem hafa verið fluttar hér til að verja þessa ákvörðun virðulegs forseta hljóma eins og ræður einstaklings sem er rétt um það bil að verða einræðisherra, rétt áður en hann kippir lýðræðinu úr sambandi.“
„Nú er allt breytt. Margar af þeim ræðum sem hafa verið fluttar hér til að verja þessa ákvörðun virðulegs forseta hljóma eins og ræður einstaklings sem er rétt um það bil að verða einræðisherra, rétt áður en hann kippir lýðræðinu úr sambandi.“
Svona hóf Bergþór Ólason þingflokksformaður Miðflokksins ræðu sína í umræðum um atkvæðagreiðslu sem Þórunn Sveinbjarnardóttir þingforseti boðaði til á Alþingi rétt í þessu.
Þingforseti beitti 71. grein þingskaparlaga, svokölluðu kjarnorkuákvæði, og boðaði til atkvæðagreiðslu um að stöðva umræðu um veiðigjöldin og beina málinu beint til atkvæðagreiðslu.
„Þetta kristallast í einhvers lags frekjukasti í skattahækkunarmáli, og það að við hér í þinginu, og ég leyfi mér að segja virðulegur forseti, sé settur í þá stöðu, að beita þessu ákvæði til að knýja fram skattahækkunarmál, eins illa unnið og það sem hér liggur fyrir, það mun verða þeim sem taka þá ákvörðun til ævarandi skammar, til ævarandi skammar,“ hélt Bergþór áfram.
„Þegar þetta mál, jafn illa unnið og brogað og það er, lendir fyrir dómstólum, sem mun gerast án nokkurs vafa við fyrstu álagningu á grundvelli þess sem hér á að þvinga í gegn, þá verður skömm ykkar, sem þetta hafið gert, enn meiri, og hún verður rifjuð upp. Það megið þið vita, virðulegir þingmenn.“