Aðalmeðferð í máli Steinu Árnadóttur hjúkrunarfræðings hefst að nýju í dag, tæplega einu og hálfu ári eftir að Steina var sýknuð af ákæru þess efnis að hafa orðið sjúklingi á geðdeild Landspítalans að bana, þann 16. júní 2021.
Landsréttur ómerkti sýknudóminn í apríl og vísaði málinu til meðferðar og dómsálagningar í héraðsdómi að nýju. Var það gert í ljósi þess að ekki var höfð uppi varakrafa í ákæru um heimfærslu til refsiákvæða.
Í skýrslutöku fyrir dómi í maí á síðasta ári sagðist Steina hafa verið eini hjúkrunarfræðingurinn á vakt, með þremur nýjum og óreyndum starfsmönnum.
Hún hafi verið kölluð inn í herbergi sjúklingsins af samstarfskonu, þar sem hún kom að sjúklingnum í liggjandi stöðu og matur stóð í henni.
Steina kvaðst þá hafa sett hana í sitjandi stöðu og bankað í bak hennar þar til grænmetisbiti hrökk upp úr sjúklingnum. Hún bar þá glas með næringardrykk að vörum hennar og bað hana um að drekka sem hún gerði.
Að sögn Steinu var henni þá létt um stund þar til vökvinn tók að leka úr munni sjúklingsins, en þá hafi orðið skýrt að eitthvað bjátaði á. Læknir var kallaður til og endurlífgun hafin, en sjúklingurinn var úrskurðaður látinn eftir einhverja stund.
Í dómi héraðsdóms sagði að háttsemi Steinu við björgunartilraunina hafi leitt til bana konunnar. Ætlun hennar hafi ekki verið að svipta sjúklinginn lífi heldur að bregðast tafarlaust við ástandi sem hún taldi sig hafa stjórn á.
Málið gegn Steinu olli hjúkrunarfræðingum og öðru heilbrigðisstarfsfólki miklu hugarangri.
Í úrskurði Landsréttar sagði að ef héraðsdómur teldi vafa leika á því að Steina hefði haft ásetning til að svipta brotaþola lífi, svo að fullnægt væri huglægum refsiskilyrðum 211. gr. almennra hegningarlaga, hefði dóminum borið að gefa sakflytjendum færi á að flytja málið út frá því hvort heimfæra mætti ætlað brot hennar undir 2. mgr. 218. gr. laganna, þ.e.a.s. stórfellda líkamsárás svo bani hlytist af, ellegar 215. gr., þ.e.a.s. manndráp af gáleysi.
Það hefði ekki verið gert og yrði ekki leyst úr því fyrir Landsrétti hvort málið yrði dæmt eftir öðrum refsiákvæðum en í ákæru greindi, enda myndi slík úrlausn ekki fela í sér endurskoðun á niðurstöðu héraðsdóms.
Málið er því aftur tekið fyrir í héraðsdómi.