Íbúi í hjólhýsi á Sævarhöfða sem eyðilagðist í brunanum í nótt segir eldsvoðann sýna að aðstæður þar séu ekki boðlegar. Íbúar hafi verið sendir þangað vegna fordóma borgarinnar.
Geirdís Hanna Kristjánsdóttir var sofandi í hjólhýsi sínu í nótt er nágranni hennar knúði á dyr til að biðja hana um að lána sér slökkvitæki þar sem kviknað hafði í svefnpoka hans inni í hans hýsi. Tilraunir hans til að slökkva eldinn báru ekki árangur og hringdi Geirdís að lokum á slökkviliðið.
„Þetta gerðist alveg fáránlega hratt,“ segir Geirdís.
Aðspurð segir hún atburðina hafa tekið mikið á, sér í lagi vegna þess að þetta sé hvorki í fyrsta eða annað sinn sem hún missi heimili sitt í eldsvoða.
Geirdís missti föður sinn í eldsvoða á Siglufirði sumarið 1978 en hún missti einnig heimili sitt á Akureyri veturinn 1990 er kviknaði í hjá nágranna hennar.
„Ég hef tvisvar sinnum áður misst allt mitt í bruna.“
Hún kveðst þó heppnari en sumir aðrir þar sem eldtungurnar náðu ekki til hýsisins hennar. Tveir nágrannar hennar hafi ekki verið svo heppnir og misst allt sitt er hýsi þeirra brunnu til kaldra kola.
Hitinn hafi aftur á móti verið svo mikill að hann bræddi hluta hýsis hennar og reykskemmdir þó nokkrar.
Á bilinu 15-20 manns búa í hjólhýsabyggðinni á iðnaðarsvæðinu við Sævarhöfða og Geirdís segir þar búa samheldinn kjarna sem hafa fylgst að frá því að þau bjuggu á tjaldsvæðinu í Laugardalnum.
Þeim hafi var gert að flytja af tjaldsvæðinu árið 2023 til að víkja fyrir rekstri sem leigir út tjaldsvæðið til erlendra ferðamanna. Geirdís segir nóg af plássi á tjaldsvæðinu og ljóst að ástæða þess að hjólhýsabyggðin þurfti að færa sig um set byggi á fordómum.
„Það er litið á okkur sem fimmta flokks fólk og litið niður á þetta búsetuform og við fáum að finna fyrir því alls staðar frá, seinast frá borgarstjóra.“
Fyrirkomulagið á Sævarhöfða átti að vera tímabundið en borgarstjóri Reykjavíkur, Einar Þorsteinsson, gaf síðar út að hann hygðist ekki finna nýjan stað fyrir byggðina og benti íbúum á að flytja sig frekar á tjaldsvæði utan höfuðborgarsvæðisins.
Geirdís var ein þeirra sem vöruðu við því að ráðstöfunin á Sævarhöfða ógnaði lífi og heilsu íbúa líkt og sannreyndist í gær.
„Við erum búin að vera að halda þetta fjögurra metra bil á milli tækja eins og á að vera samkvæmt eldvarnarreglum en eins og sést mjög klárlega í þessu tilfelli þá eru fjórir metrar bara langt frá því að vera nóg.“
Hún vonast til þess að borgaryfirvöld líti stöðu hjólhýsabyggðarinnar alvarlegri augum í ljósi atburða gærdagsins.
Spurð hvað taki við í framhaldinu segist Geirdís nú bíða eftir svörum frá tryggingafélaginu sem hafi tekið vel á móti henni í dag.
Eins og er gisti hún hjá systur sinni en búist við því að verða á flakki næstu daga. Hún hafi sömuleiðis fundið fyrir miklum og góðum stuðningi frá sínum vinum og vandamönnum.
„Að finna stuðninginn alls staðar frá það er ómetanlegt en ég segi fyrir mitt leyti að ég slapp vel því það voru tveir sem misstu allt sitt,“ segir Geirdís.
„Það sem er mikilvægast af öllu er að það varð ekki meira tjón á fólki. Dauða hluti má alltaf bæta.“