Hæstiréttur staðfesti í dag þriggja ára fangelsisdóm yfir Inga Val Davíðssyni sem var sakfelldur fyrir að nauðga sextán ára stjúpdóttur æskuvinar síns.
Hæstiréttur var klofinn í málinu þar sem tveir dómarar vildu ómerkja dóm Landsréttar, þar sem Landsréttur hafði hvorki lagt sönnunarmat á frásögn tveggja vitna né athugað hvort hún samrýmdist frásögn annarra vitna.
Ingi Valur var ákærður fyrir nauðgun með því að hafa samræði við sextán ára stjúpdóttur vinar síns gegn vilja hennar.
Brotinu var lýst svo að Ingi hefði dregið buxur stúlkunnar niður og haft við hana samræði þó hún hefði ítrekað látið hann vita að hún vildi það ekki og beðið hann um að stoppa.
Í júní 2023 dæmdi Héraðsdómur Norðurlands eystra Inga Val til að sæta fangelsi í tvö og hálft ár. Hann áfrýjaði dómnum og við málsmeðferð í Landsrétti gáfu tvö ný vitni vitnisburð.
Landsréttur endaði samt með því að þyngja refsinguna í þrjú ár. Þá staðfesti Landsréttur niðurstöðu héraðsdóms um að Inga Val yrði gert að greiða stúlkunni miskabætur að fjárhæð 2.500.000 kr.
Ingi krafðist þá ómerkingar á Landsréttardómnum þar sem Landsréttur hafði ekki lagt mat á sönnunargildi framburðar tveggja nýrra vitna né hvernig hann samrýmdist framburði annarra vitna, m.a. Inga Vals.
Hæstiréttur tók að nokkru leyti undir áhyggjur Inga Vals í málskotsbeiðni í júlí 2024 og sagði að ætla mætti að málsmeðferð fyrir Landsrétti hafi verið „stórlega ábótavant“.
Ingi taldi reyndar að frásögn vitnanna hefði átt að leiða til sýknu hans.
Hæstiréttur féllst aftur á móti ekki á kröfu Inga en bendir á að tilefni hafi verið fyrir Landsrétt að víkja að efni og afstöðu hans til framburðar vitnanna með skýrari hætti en gert var í hinum dómnum.
Samt sem áður haggi það ekki því að ekkert sé fram komið um að ágallar hafi verið á aðferð Landsréttar við mat á sönnun um háttsemi Inga og hafi getað skipt máli við hið heildstæða sönnunarmat sem niðurstaðan er reist á.
Dómararnir voru þó ekki allir sammála. Þrír Hæstaréttarómararnir voru ekki hlynntir því að ómerkja dóm Landsréttar, þau Sigurður Tómas Magnússon, Björg Thorarensen, og Skúli Magnússon.
Tveir dómarar: Ása Ólafsdóttir og Karl Axelsson, voru hins vegar ósammála niðurstöðu meirihlutans og vildu ómerkja dóminn.
Þau benda á að Hæstiréttur geti hvorki endurmetið niðurstöðu Landsréttar um sönnunargildi munnlegs framburðar, né hafi hann heimild til að áfrýja dómi Landsréttar til endurskoðunar á slíku sönnunarmati.
Það verði að gæta sérstaklega við meðferð máls hvort meginreglna um réttindi sakaðra manna til réttlátrar málsmeðferðar hafi verið gætt við meðferð máls á lægri dómstigum. „Allan vafa þar um ber að túlka þeim í hag,“ skrifa þau.
Þau segja það því „óhjákvæmilegt“ að ómerkja hinn áfrýjaða dóm og vísa málinu aftur til endurtekinnar málsmeðferðar fyrir Landsrétti.
Dómur hæstaréttar frá því í dag.