Hæstiréttur Íslands tók ákvörðun um að hafna stefnanda um áfrýjunarleyfi án þess að hafa farið yfir öll gögn málsins. Gögnin voru send réttinum en þau bárust ekki til dómaranna fyrir handvömm.
Athygli vekur að enginn þeirra þriggja dómara sem voru með málið til umfjöllunar áttaði sig á því að gögnin vantaði í málið. Var það þrátt fyrir að fylgigögn málsins hefðu verið á lista sem fylgdi áfrýjunarbeiðninni.
Gögnin sem upp á vantaði voru að stærstum hluta greinargerð sækjenda af fyrri dómstigum. Ítrekað var vísað til hennar í öðrum fylgigögnum sem fylgdu til réttarins.
Við blasir að dómararnir tóku ákvörðun án þess að farið hefði verið yfir öll gögn málsins. Niðurstaðan var að hafna beiðni um áfrýjunarleyfi.
Hæstiréttur viðurkenndi mistök eftir að sækjandi í málinu spurði hvort dómurum hefðu borist gögnin sem vantaði.
Á þeim grunni heimilaði Hæstiréttur að taka málið til meðferðar hjá réttinum að nýju. Þrír nýir dómarar fengu málið í hendurnar og höfnuðu upptöku málsins fyrir dómnum en að þessu sinni eftir yfirferð allra gagnanna.
Forseti Hæstaréttar telur ekki efni til að tjá sig um málsmeðferð dómara í málinu.
Dómsmálið sjálft snýst um áralangar deilur í svokölluðu Gnúpsmáli eftir að Lyfjablóm ehf. höfðaði mál gegn Þórði Má Jóhannessyni, fjárfesti og fyrrverandi forstjóra Gnúps, og Sólveigu Pétursdóttur fyrrverandi dómsmálaráðherra. Töldu hluthafar sig hafa verið hlunnfarna og höfðuðu skaðabótamál. Þórður og Sólveig voru sýknuð í héraðsdómi og Landsrétti.
Til útskýringar eru þrjú skilyrði sem þarf til þess að Hæstiréttur taki mál til umfjöllunar. Að verulegir fjárhagslegir hagsmunir liggi undir, að mál séu fordæmisgefandi eða ef dómur er bersýnilega rangur.
Þeir sem vilja að Hæstiréttur taki mál til umfjöllunar senda inn beiðni til áfrýjunar sem þrír dómarar meta. Bæði leyfisbeiðandi og gagnaðili senda inn rök eða umsögn um það hvers vegna dómurinn eigi að taka málið upp. Gögnin sem skiluðu sér ekki til dómaranna voru fylgigögn lögmanna Lyfjablóms sem eru til stuðnings við umsögnina.
Benedikt Bogason, forseti Hæstaréttar, segir að vanalega fylgi ekki fylgigögn með áfrýjunarbeiðnum, heldur einungis rökstuðningur fyrir því hvers vegna mál eigi erindi til umfjöllunar við dóminn. Hann taldi ekki efni til þess að tjá sig um meðferð dómaranna á málinu.
„Venjulega berst bara beiðni um áfrýjunarleyfi án þess að henni fylgi gögn. Svo fær gagnaðili tækifæri til umsagnar,“ segir Benedikt. Hann segir þó koma fyrir að aðilar leggi fram gögn og með réttu eigi dómarar við réttinn að fara yfir þau.
„Auðvitað förum við yfir það sem okkur er sent. Þarna voru hins vegar gerð mistök og það var óskað eftir því að þetta yrði gert aftur með nýjum dómurum. Það var gert og farið var yfir málið aftur,“ segir Benedikt.
Var þetta eðlileg málsmeðferð hjá dómnum?
„Í sjálfu sér urðu þarna ákveðin mistök og þau voru leiðrétt með nýrri ákvörðun réttarins sem aðrir dómarar stóðu að,“ segir Benedikt.
En við þetta vakna eðlilega spurningar um það hvort dómarar við réttinn séu að fara nægilega ítarlega yfir þær beiðnir sem þangað koma. Er það ekki?
„Að sjálfsögðu gera menn það. Þessi gögn sem vantaði, þessar greinargerðir, voru ekki nauðsynlegar í málinu,“ segir Benedikt. „Málið var tekið upp aftur þannig að þetta fékk á endanum eðlilega meðferð með sömu niðurstöðu,“ segir Benedikt.
Fá dómararnir ákúrur frá réttinum eða eitthvað slíkt?
„Nei, þetta er bara lagað og ný ákvörðun tekin þar sem gögnin voru til staðar. Þetta var ekki að fara að breyta neinu í þessu tilviki,“ segir Benedikt.