Ríkið sýknað af kröfum skattadrottningar

Héraðsdóm­ur Reykja­vík­ur hef­ur sýknað ís­lenska ríkið af kröf­um hjóna sem kröfðust 23 millj­óna króna end­ur­greiðslu með vöxt­um úr rík­is­sjóði vegna skatta­álags sem Skatt­ur­inn lét þau greiða.

Málið snýst um Ingu Dóru Sig­urðardótt­ur og Börk Arnviðar­son sem eru hlut­haf­ar í danska fé­lag­inu Arctic Technology ApS. Fé­lagið greiddi þeim arð árin 2019, 146 millj­ón­ir króna, og árið 2020, að fjár­hæð ríf­lega sex millj­arða króna, sem þau greiddu skatt af í Dan­mörku, þar sem fé­lagið var með skatta­lega heim­il­is­festi.

Eft­ir að ís­lensk skattyf­ir­völd töldu að raun­veru­leg stjórn fé­lags­ins væri á Íslandi, frá 1. janú­ar 2016, var fé­lagið aft­ur­virkt fært und­ir ís­lenska skatt­lagn­ingu.

Inga komst óvænt í frétt­irn­ar árið 2021 fyr­ir að vera skatta­drottn­ing árið 2020, en hún var þá stærðfræðikenn­ari við Versl­un­ar­skól­ann. Þá hagnaðist hún, ásamt eig­in­manni sín­um, um tæpa tvo millj­arða króna á sölu á hluta­bréf­um í danska fyr­ir­tæk­inu ChemoMetec. 

Skatt­ur­inn setti 2,5% verðbóta­álag

Við það fengu hjón­in skatt­greiðslur end­ur­greidd­ar frá dönsk­um yf­ir­völd­um og greiddu fjár­magn­s­tekju­skatt hér á landi. Þeim var gert að greiða 2,5% verðbóta­álag vegna þess að skatt­ur­inn hafði ekki verið greidd­ur hér á landi þegar arðgreiðslurn­ar áttu sér stað.

Hjón­in mót­mæltu álag­inu sem þau töldu vera bæði ósann­gjarnt og ólög­mætt. Þau héldu því fram að þau hefðu ekki haft mögu­leika á að greiða skatt­inn fyrr, og að álagið væri ósann­gjarnt þar sem þau hefðu verið í góðri trú og átt frum­kvæði að leiðrétt­ing­unni. Dóm­ur­inn féllst ekki á þessi sjón­ar­mið.

Í niður­stöðu héraðsdóms seg­ir að 1. mgr. 122. gr. laga um tekju­skatt geri ekki ráð fyr­ir því að „tekið sé til­lit til slíkra sjón­ar­miða“ og að „mis­mun­ur á álagn­ingu og staðgreiðslu hafi orðið til“ við breyt­ing­una á skatta­legri meðferð máls­ins. Því hafi skattyf­ir­völd­um borið skylda til að beita álag­inu.

Máls­kostnaður lát­inn falla niður

Ekki var fall­ist á að rétt­mæt­ar vænt­ing­ar hjón­anna eða taf­ir í málsmeðferð gætu fellt álagið niður, enda væri um að ræða hlut­læga reglu og eng­in und­anþágu­heim­ild til staðar. Þá benti dóm­ur­inn á að skatta­legt heim­il­is­festi fé­lags­ins hafi verið fært aft­ur í tím­ann til árs­ins 2016, og því hafi arðgreiðslurn­ar átt að sæta fullri skatt­lagn­ingu hér á landi.

Hjón­in kröfðust þess einnig að dóm­ur­inn ógilti úr­sk­urð yf­ir­skatta­nefnd­ar en sú krafa var einnig felld niður. Máls­kostnaður var lát­inn falla niður.

• Blogga um frétt