Logi Einarsson þingmaður Samfylkingarinnar misskildi spurningu Ingibjargar Isaksen þingflokksformanns Framsóknarflokksins þegar hann gerði að því skóna að hún hefði ætlað þingi eða ráðherra að hafa afskipti af umfjöllun Rúv.
Þetta segir Ingibjörg í samtali við mbl.is
„Það er mikilvægt að leiðrétta þann algera og í raun furðulega misskilning ráðherra sem kom fram í óundirbúnum fyrirspurnum á Alþingi í morgun um að ég hafi óskað eftir íhlutun Alþingis eða ráðherra í frétta- eða heimildaöflun Ríkisútvarpsins, samanber umfjöllun Kveiks um svokallað lekamál.“
Hún segir fyrirspurn sína eingöngu hafa snúist um það hvort ráðherra teldi rétt að Alþingi fengi staðfestingu á, til dæmis með gerð sérstakrar skýrslu þar að lútandi sem oft eru gerðar í upplýsingaskyni um mikilvæg málefni, að innan Rúv væri vel gætt að persónuvernd og þeim lögum sem um hana gilda.
„Sérstaklega í ljósi þess að viðkvæm stolin lögreglugögn, upptökur og myndir eru þar geymd í tugatali“.
Hún lítur lekamálið grafalvarlegum augum vegna eðlis gagnanna.
„Það er afar mikilvægt að borgarar geti treyst því að svo viðkvæmar upplýsingar séu geymdar á öruggum stað, að aðeins þeir sem hafi til þess heimild geti nálgast þær, og að meðferð þeirra sé skráð með skýrum hætti. Með þessu felst engin gagnrýni eða efi um að ekki sé staðið vel að málum innan Rúv. Þetta snýst aðeins um gegnsæi og að Alþingi sjálft geti treyst að passað sé upp á persónuvernd og svo framvegis.“
Ingibjörg bendir á að það sé engin nýlunda, hvorki hérlendis né erlendis, að trúnaðargögn lendi óvart eða vegna mistaka í höndum óviðkomandi.
„Þau finnast jafnvel í rusli viðkomandi stofnana. Fyrirspurnin snéri ekki á nokkurn hátt um inngrip í fréttaflutning eða sjálfstæði fjölmiðla heldur aðeins hvort rétt væri að Alþingi fengi upplýsingar með einhverju móti um hvernig passað væri upp á skráningu og meðferð slíkra gagna. Án efa hefur lögreglan á Suðurlandi, sem fer með rannsókn málsins, óskað eftir umræddum gögnum.
Skýrsla um málið gæti fjallað með almennum hætti um hvaða lög og reglur gilda í tilfellum sem þessum.
„Ef Alþingi teldi rétt að gera skýrslu um umrætt mál, þá gæti hún m.a. fjallað almennt um hvaða lög og reglur gilda um skráningu, varðveislu og eyðingu slíkra viðkvæmra og stolinna gagna, hverjir megi nálgast þau og hvernig slíku verklagi er fylgt eftir. Með engu móti væri verið að fjalla um efni upplýsinganna sjálfra eða þá einstaklinga sem þær beinast að, heldur einvörðungu um hvernig þau eru varðveitt, skráð og vernduð,“ segir Ingibjörg að lokum.