Landsliðseinvaldur íslenska landsliðsins í hestaíþróttum er gestur Dagmála í dag. Hann á að baki einn lengsta keppnisferil sem íslenskur íþróttamaður hefur lagt að baki og það sem meira er, hann er enn að. „Ég er enn með „götsið,“ og á meðan að það er til staðar og ég trúi að ég geti unnið, þá held ég áfram,“ segir hinn magnaði afreksíþróttamaður, Sigurbjörn Bárðarson.
Margt ber á góma í spjalli dagsins. Sú breyting sem hefur orðið á ræktunarstarfi íslenska hestsins. Áður fyrr voru menn ofurlítið hver í sínu horni og ræktuðu upp ólík einkenni og skapgerðir. Í dag segir Sigurbjörn er ræktunarstarfið orðið einsleitara og allir að leita í sömu genin.
Íslenski hesturinn hefur stækkað og munar þar miklu þegar horft er til fyrri ára. Gott atlæti á þar stóran þátt.
Framundan er heimsmeistaramót íslenska hestsins í Sviss í ágúst. Frábær árangur náðist á síðustu heimsleikum en brekkan verður sífellt brattari segir Sigurbjörn sem þó ætlar sér að skila titlum heim. Hann horfir á fjóra titla í Sviss til að hann verði ánægður.
Það er eldmóður í knapanum þegar hann ræðir um íslenska hestinn. Hann er uppfullur lotningar og aðdáunar á hestinum sem hann vill meina að á sínum tíma hafi haldið lífi í þjóðinni og verið þarfasti þjónninn. Risið svo úr því hlutverki til að verða sporthestur sem þúsundir Íslendinga njóta og elska.
