Davíð Hjálmar Haraldsson yrkir limru:
Karla, er soninn á Svein, býr
við seli og tófur og hreindýr.
Fyllist þau leiða
oft fara til veiða
og frægasta bráðin er sein kýr.
Kristján Eiríksson bætir við í sama dúr um sonardótturina Guðfinnu, "sem heldur enn hinu gamla búskaparlagi ömmunnar":
Hún Guðfinna Sveins sem á Bæ býr
við bjarndýr og strúta og
hrædýr
hún mjólkar í fjósi
í magísku ljósi
hundrað og sextíu sækýr.
Þannig má leika sér með orðasamsetningar. Eins og frægt er í limru Þorsteins Erlingssonar um "mömmuleik":
Tvær leikbrúður nefndust Lon og Don,
og Lon unni Don og Don unni Lon.
"Elsku Don", "elsku Lon",
lon og don -
og "elsku London", þegar þau eignuðust son.
pebl@mbl.is