FJÓLA EIRÍKSDÓTTIR

Elsku mamma og tengdamamma, þá er lífi þínu hér á jörðu lokið, og það ekki þrautalaust, með öll þín veikindi.

Okkur langar til að skrifa nokkrar línur til þín, elsku mamma, við gætum skrifað margar blaðsíður til þín, en við geymum þær minningar í hjarta okkar. Við vitum að það hefur verið tekið vel á móti þér, af pabba, Gunnhildi okkar og Steina, ásamt fleirum úr okkar fjölskyldu sem fallnir eru frá.

Elsku mamma, takk fyrir allt það sem þú ert búin að gera fyrir okkur, þakka þér fyrir að vera til staðar fyrir okkur þegar Gunnhildur okkar lést, fyrir faðminn þinn sem alltaf stóð opinn og allar bænir þínar.

Já, þú varst svo sannarlega stóri kletturinn í okkar erfiðleikum og lífi okkar. Þín verður sárt saknað af okkur, börnum okkar og litlu ömmu- og afabörnunum okkar. Elsku mamma, takk enn og aftur fyrir að vera til fyrir okkur.

Okkur langar að enda kveðju okkar til þín, með þessu fallega lagi sem var flutt við útför Gunnhildar okkar.

Í sóleyjarbreiðu

á síðdegi heiðu

nú sit ég við hliðina á þér

og hendinni minni

þú heldur í þinni

vertu mamma, hjá mér.

Er vindurinn þýtur

er veturinn bítur

ef vegurinn holóttur er

skal mamma þig leiða

og leið þína greiða

já, þá er mamma hjá þér.

Spinna örlög minn óskavef

út hann breiðir sig

von mín rætist þó aðeins ef

ég á þig og þú átt mig

Ef heimurinn kaldur

þér gelur sinn galdur

og grá virðist tilveran hér

ég hendinni þinni

skal halda í minni

þá vil ég vera hjá þér.

(Karl Ágúst Úlfsson.)

Við biðjum guð að styrkja öll börnin þín, barnabörn, barnabarnabörn og tengdabörn.

Guð geymi þig að eilífu, elsku mamma og tengdamamma, kær kveðja,

Mig langar til að minnast tengdamóður minnar Fjólu Eiríksdóttur.

Það er skrýtin tilhugsun að þú skulir vera farin frá okkur. Þú sem varst höfuð fjölskyldunnar, tengiliður, sem sást til þess að börn, barnabörn og barnabarnabörn hittust. Ég minnist oft þeirra stunda þegar þið hjónin og þú eftir fráfall tengdaföður míns komuð í heimsókn til Ísafjarðar þau tíu ár sem við bjuggum þar. Þær stundir sem við tvær áttum saman eru mér ómetanlegar. Þar sem við sátum, spjölluðum saman og prjónuðum. Þú sagðir mér frá uppvaxtarárum þínum og þinni miklu lífsreynslu. Alltaf varst þú boðin og búin til að hjálpa. Það var mér sérstaklega mikils virði þegar Arnar fæddist og þú komst vestur og varst hjá okkur eins og á hverju ári í rúman mánuð. Þinn stuðningur og aðstoð var mér meira virði en orð fá lýst. Þú varst manneskja sem hafðir skoðanir og vildir hafa fyrirhyggju í öllum þeim málum sem huga þurfti að. Þú hafðir göfugt hjarta, sem ekkert aumt mátti sjá. Til marks um það er sá stóri vinahópur sem þú átt, bæði þér tengdur og ótengdur. Mörgum úr þeim hópi þótt gott að leita til þín með sín innstu mál. Þú varst alltaf tilbúin til að hlusta og benda á hvað betur mætti fara og hvað væri til ráða. Þú komst þínum sjónarmiðum á framfæri á hlutlausan og sannfærandi hátt. Þeir eru ófáir sem leituðu til þín í sorg sinni og þá sérstaklega eftir ástvinamissi. Trú þín var mikil, sem þú fórst vel með. Þú hlustaðir og varst tilbúin til að ræða trú þína við þá sem vildu hlusta og taka þátt í umræðunni.

Fjóla mín, ég vil þakka þér fyrir allar þær stundir sem við áttum saman og þinn mikla stuðning.

Þín tengdadóttir,

Nú er hún elskulega amma farin á æðra tilverustig. Það var lítið annað en lífsviljinn sem hélt henni gangandi þessi síðustu ár, því líkaminn var löngu búinn. En í honum bjó ung og falleg sál sem skein svo einlægt og skært að hún blindaði okkur af þeirri staðreynd að stutt var í endalok hennar hér. ,,Ég er ekkert að fara að deyja," var það síðasta sem hún sagði við okkur Söbbu frænku fimm dögum áður en hún kvaddi þennan heim. Þetta var í fyrsta skiptið sem ég veit til að amma hafi orðið uppvís að því að segja ekki satt. En það versta sem hún vissi var þegar ungunum hennar leið illa og þar sem ég og Sabba vorum á leiðinni til Parísar og Sabba hafði brostið í grát við að sjá elsku ömmu svona veika voru þetta þau huggunarorð sem hún vissi að við vildum mest af öllu heyra.

Amma Fjóla eins og hún var vanalega kölluð var heitt elskuð. Segja má að hún hafi gefið tóninn í fjölskyldunni, því við bárum mikla og djúpa virðingu fyrir henni og fórum eftir því sem hún sagði. Hún elskaði okkur öll á óeigingjarnan og skilyrðislausan hátt og var klettur í lífi þeirra sem áttu um sárt að binda. En hún var ekki einungis vel gerð, heldur einnig vel gefin kona. Hún aðlagaðist fljótt öllum þeim tækninýjungum sem urðu á hennar tíma, en hélt fast í góð og gömul gildi. Hún fylgdist vel með stjórnmálum landsins og hafði ákveðnar skoðanir á flestu því sem á vegi hennar varð. Hún talaði hispurslaust og síður en svo undir rós og við veltumst oft um af hlátri þegar hún lét skoðanir sínar í ljós á mjög svo beinskeyttan hátt. Þrátt fyrir þetta var hún alltaf ljúf og góð.

Samkennd sú sem ömmu var gefin í vöggugjöf gerði henni kleift að verða mikilvægur þáttur í lífi allra sinna afkomenda. Hún grét með okkur, elskaði okkur, samgladdist okkur og deildi með okkur vonum og draumum. Ömmu sakna ég sárt, því missirinn er mikill. Hún var mér bæði amma og mamma og síðast en ekki síst minn besti vinur. Það var ekkert sem ég ekki gat rætt við ömmu, hún var einlægur og góður hlustandi, þagði yfir leyndarmálum og gaf góð ráð. Mér finnst ég hafa notið mikillar blessunar að hafa átt hana að og þrátt fyrir að ég sakni hennar sárt og finnist ég standa berskjaldaðri en fyrr í þessum heimi, þá samgleðst ég henni af öllu hjarta að geta nú loksins flogið um í fangi afa; laus við allar þær kvalir og þjáningar sem hún þurfti að þola vegna veikinda sinna í þessu lífi.

Guð geymi þig elsku amma.

Fjólu Eiríksdóttur kynntist ég fyrir u.þ.b. þremur árum, þegar móðir mín og hún deildu stofu í tvígang á HSS. Fljótt sá ég, þó svo að kynnin væru stutt, að þarna fór mikil dama, ættmóðir stórrar fjölskyldu, kona sem kærleikur geislaði frá hvar sem hún kom. Það var auðséð að hún naut virðingar, var elskuð og dáð, um það báru símtöl og heimsóknir til hennar fagurt vitni. Við mæðgur fórum ekki varhluta af hjartagæsku Fjólu. Hún deildi með okkur sigrum og ósigrum og gerði sigra okkar að sínum þó sjálf væri hún oft sárþjáð.

Á sjúkrastofunni myndaðist vinkvennabandalag. Þar var spjallað um allt mögulegt. Fjóla gerði mig líka að sínum gesti í daglegum heimsóknum mínum til móður minnar. Hún fagnaði mér og mínum þegar við komum, með elskusemi og vináttu. Þegar sorgin knúði dyra hjá mér á síðasta ári hafði þessi sómakona ekki gleymt mér. Hún sendi mér yndislega kveðju sem mun lengi ylja mér um hjartaræturnar. Við mæðgur töluðum oft um að við þyrftum að heimsækja Fjólu, en aldrei varð úr því. Enn einu sinni erum við minnt á hve augnablikið er ofurstutt og hve mikilvægt það er að slá ekki góðum hugmyndum á frest því það er ekki víst að okkur verði gefið tækifæri til að framkvæma þær síðar. Hún Fjóla hefur hlotið góða heimkomu þar sem gengnir ástvinir hafa fagnað henni með Gunnhildi dótturdóttur hennar fremsta í flokki. Sú sýn gefur lífinu eilífðargildi.

Ég kveð þessa heiðursdömu með söknuði og bið Guð að leiða hana til ljóssins. Ástvinum hennar öllum og ættmennum votta ég mína dýpstu samúð.

Elsku amma. Þú varst einstök kona. Þú lifðir í nútímanum en um leið stóðstu fyrir þau gömlu gildi sem allir ættu að hafa hugföst, virðuleika, væntumþykju, dugnað, ósérhlífni, hlýhug og trúrækni. Það er ógleymanlegt þegar þú sagðir okkur sögur af uppvaxtarárum þínum og hvernig nútíminn, sem þú hafðir svo sterkar skoðanir á, kallaðist á við fortíðina í frásögnum þínum.

Það einhvern veginn svo eðlilegt að margir hafi leitað skjóls í hlýju þinni, sérstaklega þegar erfiðleikar steðjuðu að. Þú varst alltaf eins og klettur í hafinu og gafst hlutunum nýja vídd. Þú reyndir að skilja án þess að dæma. Allir voru jafnir fyrir þér.

Nú þegar við höfum aðeins minningar til að ylja okkur við og söknuðurinn grípur um sig veit ég að þú munt vaka yfir okkur, blessa og varðveita börnin þín, barnabörnin og barnabarnabörnin.