Sigríður Guðlaugsdóttir

Kær systir, Sigríður Guðlaugsdóttir, hefur kvatt þennan heim eftir erfið veikindi. Þegar horft er til baka eru endurminningarnar ljúfar, þrátt fyrir að fráfall hennar snerti viðkvæmar taugar í brjósti manns. Hún var alltaf kölluð Sísí af vinum og vandamönnum, en það nafn gaf hún sjálfri sér þegar hún fór að tala. Hún ólst upp við venjuleg sveitastörf en fór snemma að vinna annars staðar. Hún var m.a. í nokkur ár vinnukona hjá læknishjónunum á Stórólfshvoli en þar komst hún í kynni við umönnun sjúkra, sem síðar átti eftir að koma henni vel. Hún vann í nokkur ár á Kópavogshælinu og við ræstingastörf og verslunarstörf en lengst starfaði hún í 18 ár í býtibúri Barnaspítala Hringsins og var þar þangað til hún hætti vegna aldurs. Í tilefni af því var henni ýmis sómi sýndur af starfsfólki spítalans. Sísí var alls staðar í uppáhaldi þar sem hún vann.

Hún var einn vetur í Húsmæðraskólanum í Reykjavík.

Áður en Sísí festi ráð sitt hélt hún til um skeið hjá vinafólki sínu á Kópavogsbraut 45, hjá þeim hjónum Sigríði Gísladóttur og Ólafi Jónssyni. Þar í heimili var Fanney systir Sigríðar Gísladóttur sem hafði verið á Guðnastöðum þegar Sísí var á ungaaldri. Þær systur voru miklar hannyrðakonur og þarna vann Sísí ýmsa handavinnu, en hún var mjög myndarleg í höndum og t.d. bróderaði hún fallegar landslagsmyndir.

Það var mikið gæfuspor hjá Sísí þegar hún kynntist manni sínum Ingólfi. Bjuggu þau sér fagurt heimili í Mjóuhlíð 14 í Reykjavík. Þangað var alltaf gott að koma og hjálpuðu þau okkur ómetanlega við að gæta barna okkar þegar við þurftum á því að halda, sem verður seint fullþakkað. Veiðiferðir voru vinsælar og áttu fjölskyldurnar góðar stundir í þeim.

Við Dóróthea vottum þeim Ingólfi og Júlíu Guðrúnu okkar dýpstu samúð.

Elskuleg móðursystir okkar hefur kvatt.

Yndislegri frænku er varla hægt að hugsa sér. Hún hafði stórt hjarta og setti ávallt aðra framar sjálfri sér.

Það var alltaf gaman að spjalla við Sísí frænku. Hún fylgdist vel með því sem var efst á baugi í þjóðfélaginu og hafði einlægan áhuga á fólki. Sísí var líka sérlega gestrisin. Það horfði stundum til vandræða hversu hörð hún var á því að maður þyrfti ávallt að þiggja veitingar þegar maður kom í heimsókn. Hún gat snarað fram fínasta kaffihlaðborði á örskotsstundu áður en nokkrum mótmælum varð komið við.

Sísí var mikil barnagæla og fengum við systkinin sannarlega að njóta þess þegar hún gætti okkar sem börn. Kannski var það einmitt þá að það myndaðist sérstakur kærleiksþráður á milli okkar Sísíar, sem aldrei slitnaði, þótt stundum liði langt á milli heimsókna og símtala.

Við þökkum fyrir tímann sem við höfðum saman og kveðjum okkar kæru frænku með þessu fallega ljóði:

Þig faðmi friður guðs

og fái verðug laun,

þitt góða hjarta, glaða lund

og göfugmennska í raun.

Við kveðjum þig með þungri sorg

og þessi liðnu ár

með ótal stundum ljóss og lífs

oss lýsa gegnum tár.

––

Vér munum þína högu hönd

og hetjulega dug,

og ríkan samhug, sanna tryggð

og sannan öðlingshug.

Guð blessi þig. Þú blóm fékkst grætt

og bjart um nafn þitt er,

og vertu um eilífð ætíð sæl

vér aldrei gleymum þér.

(Jón Trausti)

Elsku Ingólfur og Júlía Guðrún, við sendum ykkur okkar innilegustu samúðarkveðjur. Minning um ástkæra frænku mun ávallt lifa í hjörtum okkar.

Kæra frænka og föðursystir Sísí, það er sárt að missa þig, en nú hefur þú fengið hvíld eftir löng og erfið veikindi.

Ég man fyrst eftir þér sem lítill drengur og tengjast margar þær æskuminningar ættaróðali Guðlaugs afa og Júlíu ömmu á Guðnastöðum.

Þú varst dugleg að leika við mig sem og líta eftir mér og varst alltaf einstaklega góð við mig.

Foreldrar mínir áttu þig alltaf að ef það þurfti að fá pössun fyrir strákinn.

Það var alveg toppurinn á tilverunni að fá að vera í pössun hjá Sísí frænku, þá var mikið gaman að vera til.

Veiðitúrar að Hlíðarvatni og Djúpavatni voru fastir punktar í tilverunni frá því ég man eftir mér, þar áttum við margar góðar stundir saman með fjölskyldum okkar.

Ég gleymi ekki hörkunni í þér þegar þú mættir að Djúpavatni í fyrrasumar, þá orðin mikið veik, en áhuginn fyrir að mæta og kasta fyrir fisk var öllu ofar.

Þín var sárt saknað við Djúpavatnið þetta sumarið.

Það sem upp úr stendur í minningunni um þína persónu er að þú varst alltaf góð við mig og vildir allt fyrir mig gera. Þú varst alltaf kát, brosmild og í góðu skapi, hvað sem á bjátaði, og hef ég aldrei nokkurn tímann hitt nokkra manneskju eins ríka af þessum eiginleikum, og það virkaði á mig eins og þú geislaðir ætíð af lífsgleði.

Nú er dagur runninn að kveldi og veiðitúrarnir verða ekki fleiri í þessari tilveru.

Ég þakka þér Sísí frænka fyrir allar góðu stundirnar sem við áttum saman. Ég votta Ingólfi og Júlíu Guðrúnu samúð mína, mikill er missir ykkar.

Kæra Sísí frænka, þá er komið að kveðjustund. Í minningu minni er farin skemmtileg, glaðleg og góð kona. Ég minnist þess úr æsku minni þegar foreldrar mínir voru erlendis og ég varð þess heiðurs aðnjótandi að fá að vera hjá ykkur á meðan. Ég hlakkaði alltaf ákaflega mikið til því á þínu heimili leið mér vel og mikið var tekið vel á móti litla frænda úr Hafnarfirði. Fyrir mér var það ævintýri líkast að vera hjá þér. Júlía Guðrún lék við mig og saman fórum við í fótbolta á Miklatúni, niður í bæ á sólríkum sunnudögum, í Tónabíó að sjá kvikmyndir og á morgnana fór ég í sund með Ingólfi. Svo má ekki gleyma þeim frábæru stundum sem við áttum við að spila á spil við eldhúsborðið. Þetta voru skemmtilegir tímar fyrir lítinn dreng að vera hjá þér í höfuðborginni Reykjavík og jafnframt að upplifa þann frið og ró sem ríkti á þínu heimili.

Hjá þér Sísí lærði ég að borða súrmjólk og brauð með kæfu í morgunmat og fannst það gott. Einnig gleymi ég aldrei góða lambakjötinu og brúnu sósunni sem að var himnesk og var upphafið að áhuga mínum á sósugerð síðar á lífsleiðinni, að ógleymdu ískalda kranavatninu sem var betra og áhugaverðara en gosdrykkir.

Einnig minnist ég þeirra frábæru stunda sem fjölskyldur okkar áttu við Djúpavatn á Reykjanesskaga við silungsveiðar. Þó oft á tíðum hafi fiskurinn ekki verið stór áttu fjölskyldur okkar góðar stundir saman úti í náttúrunni.

Á þessum degi vil ég og fjölskylda mín votta Ingólfi og Júlíu samúð okkar. Í huga og anda erum við með ykkur á þessum erfiðu tímum. Að lokum vil ég minnast Sísí frænku, þessari frábæru manneskju á eftirfarandi hátt: