Ósk Hallsdóttir

Elsku besta mamma mín, eins sárt og það var að kveðja þig þá er ég svo þakklát fyrir að þú fékkst lausn frá veikindum þínum. Mér varð oft hugsað til þess þegar ég sat við rúmið þitt og hélt í höndina á þér hversu mild og góð móðurhöndin þín var, alltaf tilbúin að strjúka yfir lítinn koll og þerra tár af hvarmi. Þú vildir sem minnst þiggja, en varst ávallt tilbúin að gefa. Þú varst ein sú gestrisnasta manneskja sem ég hef kynnst í lífinu. Það var alveg sama þó að fólk kæmi að óvörum þú áttir alltaf lágmark níu sortir til að setja á borðið. Þjónustulundin þín og þolinmæðin var einstök. Þú varst alltaf jafnástfangin af honum pabba og vildir allt fyrir hann gera, börnin þín og barnabörnin fóru ekki varhluta af kærleika þínum þú breiddir þig yfir okkur öll og fyrir það erum við þakklát og elskum þig öll. Takk, mamma, fyrir lífið sem þú gafst mér.

Takk fyrir allar bænirnar, sem þú kenndir mér og seinna börnunum mínu.

Takk fyrir bænirnar þínar fyrir mér og mínum.

Takk fyrir að styðja okkur á erfiðum stundum í lífi fjölskyldunnar.

Takk fyrir að leggja á þig að koma ásamt pabba öll jól eftir að amma dó.

Takk fyrir allar góðu móttökurnar, bæði heima í Hrísey og á Tinnuberginu í Hafnarfirði, og síðast en ekki síst takk fyrir fóstrið á drengjunum mínum þegar þeir komu til ykkar pabba á sumrin og oftar.

Pabbi minn, missir þinn er mikill, það er erfitt að missa lífsförunaut sinn sem maður hefur haft við hlið sér í tæp sjötíu ár. Ég bið þess að okkur systkinunum auðnist að annast vel um þig og bið góðan Guð að senda þér og okkur öllum styrk í sorginni.

Elsku mamma mín, ég veit að þú áttir góða heimkomu, ég bið Guð að gæta þín og umvefja þig kærleiksljósi. Ég þakka þér fyrir allt, elsku mamma mín. Við munum hittast í fyllingu tímans. Ég elska þig, mamma.

Nú til hvíldar leggst ég lúin,

lát mig, Drottinn, sofa rótt;

hvílan faðminn breiðir búinn,

blessuð kom þú draumanótt.

Vef mig þínum ástararmi,

englar Guðs mér vaki hjá;

friðardagsins blíði bjarmi,

bráðum ljómar himni á.

(Guðmundur Finnbogi Helgason.)

Að lokum vil ég senda öllu starfsfólki á B2 taugadeild Landspítala í Fossvogi mínar bestu þakkir fyrir frábæra umönnun og hlýju sem þau sýndu mömmu og okkur öllum, Guð blessi ykkur og störf ykkar.

Fyrir fjörutíu og þremur árum kom ég fyrst inn á heimili Óskar og Garðars, það var þegar ég var að gera hosur mínar grænar fyrir Ölmu dóttur þeirra, sem nú er konan mín. Það var alltaf jafngott að koma til þeirra, móttökurnar hlýjar og notalegar, og eitt er alveg á hreinu, að aldrei gekk nokkur maður svangur frá þeirra borðum.

Ósk var einstök móðir og amma og ekki var hún síðri tengdamóðir. Með einstakri alúð og umhyggju breiddi hún sig yfir ástvini sína og vildi allt fyrir þá gera. Mér eru ofarlega í huga heimsóknir fjölskyldunnar til Hríseyjar á sumrin, það var beðið í spenningi eftir að sjá Hrísey birtast af þjóðveginum fyrir utan Rauðavík og þá kölluðu allir Hríseyyyyy, svo undir tók í bílnum. Þá voru allir orðnir ferðalúnir og svangir og hlökkuðu til að koma heim í hangikjöt og kartöflustöppu sem beið alltaf á borðum. Ósk þótti einstaklega vænt um eyjuna sína, fjörðinn og æskustöðvarnar á Látrum og var gaman að hlusta á hana segja frá liðnum dögum. Ég dáðist að tengdamóður minni fyrir dugnað hennar og áhuga á sjómennskunni, því hún reri með Garðari á bátnum þeirra, Halli, í tæp tuttugu ár og voru þetta hennar bestu stundir því hún naut sjómennskunnar. Það er margs að minnast en ég læt hér staðar numið.

Ég sendi þér kæra kveðju,

nú komin er lífsins nótt.

Þig umvefji blessun og bænir,

ég bið að þú sofir rótt.

Þó svíði sorg mitt hjarta

þá sælt er að vita af því

þú laus ert úr veikinda viðjum,

þín veröld er björt á ný.

(Þórunn Sigurðardóttir)

Elsku Garðar minn, Hulda, Alma og Palli, missir ykkar er mikill og bið ég Guð að senda ykkur og okkur öllum styrk í sorginni. Ég kveð tengdamóður mína með virðingu og þökk fyrir allt sem hún var mér.

Hér sitjum við systurnar og hugsum til baka um allar þær góðu minningar sem við eigum um Ósk ömmu, þegar farið var til Hríseyjar einu sinni á sumri; spenningurinn þegar komið var yfir hæðina og hvert af okkur systkinunum væri fyrst að sjá eyjuna. Þegar út í eyju var komið þá var farið heim að húsinu með allt hafurtaskið í hjólbörum. Útidyrahurðin opnuð og var byrjað á því að anda að sér allri ömmulyktinni sem var svo góð. Það var mikið brallað úti í eyju og var sérstaklega gaman að leika í búinu niðri í kjallara sem amma og afi höfðu útbúið svo fallega fyrir okkur, allir gömlu hlutirnir sem amma hafði arfleitt okkur af og voru þeir gull í okkar augum. Ekki skemmdi að við vissum að alltaf væri til Fanta og Blokk-súkkulaðið sem bragðaðist bara vel hjá ömmu. Minning um það þegar við vorum sendar með matarafgangana til þess að gefa hænunum hennar Alvildu, og stóð okkur ekki alltaf á sama þegar sú ferð var farin. Okkur fannst við vera komin í annan heim þegar út í Hrísey var komið. En þetta voru ekki einu skiptin sem við hittum þau því jólin voru sá árstími sem allir biðu með tilhlökkun því ekki gátu jólin komið ef amma og afi komu ekki, en aldrei brást það. Og hvar þau ættu að vera hver jól, því þau skiptu sér á milli mömmu, Huldu frænku eða Palla frænda og fannst okkur það mjög sárt ef þau voru ekki hjá okkur, og alltaf þurfti mamma að útskýra röðina aftur og aftur.

Árið 1997 fluttu þau í Hafnarfjörðinn til þess að vera nærri börnunum sínum og var það okkur mikil gleði að geta farið til þeirra þegar við vildum. Aldrei komum við að tómum kofanum hjá ömmu, alltaf var uppdekkað borð með tertum og soðnu brauði og ekki hætti amma þessu þótt sjónin hennar væri lítil, því ef maður gerir sama hlutinn aftur og aftur þá hlýtur hann að lærast á endanum og var þetta svoleiðis hjá ömmu, allt gert eftir tilfinningunni. Við gætum haldið endalaust áfram með minningar um Ósk ömmu því þær eru margar og allar góðar, en hér látum við staðar numið og þökkum þér, elsku amma, hvað þú varst okkur blíð og góð.

Elsku afi, mamma, Hulda og Palli, við vottum ykkur okkar dýpstu samúð.

Hvíl í friði, elsku Ósk amma.

Þínar ömmustelpur,

Elsku elsku amma mín, við ferðalok þín hér meðal okkar á jörðinni er rétt að setja niður nokkur orð um þá blessun sem fylgdi því að mega hafa átt samvistir við þig þann tíma sem guð gaf.

Trú þín á guðdóminn og englana var eitt af aðalsmerkjum þínum, það ljómaði af þér þegar þú fórst með bænir því að baki hverju orði bjó kærleikur svo djúpur og markandi að lítill drengur býr að honum enn og vonandi um ókomna tíð. Þessi hreina barnatrú þín byggðist fyrst og fremst á vissu sem lagði grunn að lífi þínu og um leið annarra sem þú áttir samvistir við.

Í starfi mínu hef ég oft þurft að nýta mér þá auðlegð sem þú svo gjarnan gafst af, ég þakka þér af heilum hug fyrir að hafa markað mig með þinni trúfestu, ég þakka þér þó mest fyrir að hafa verið amma mín elsku vina.

Ég veit að nú nýtur þú þín með öllum þeim sem þú elskaðir svo heitt og höfðu lagt í ferðina áður. Dæda systir þín mun eflaust sýna þér fallega garðinn sem þú ræktaðir sjálf með lífi þínu og starfi, Hallur pabbi þinn er spenntur að sýna þér alla dýrðina í heimi andans og hún Anna mamma þín er tilbúin með uppábúið rúm í bjartasta herberginu í fallega húsinu við hafið, sem hún Gunna þín hefur skreytt með sínu fallega föndri, já amma mín þú átt marga að sem elska þig mikið.

Afi minn, enn og aftur átt þú mína aðdáun, þú stóðst við hlið ömmu og vékst ekki frá henni, kærleikurinn, ástin og virðingin sem þú hefur alltaf sýnt, hjálpaði henni síðustu skrefin inn í annan heim og mundu, kæri vinur, að ekkert fær aðskilið anda sem unnast.

Mamma, Hulda og Palli, umhyggja fyrir foreldrum ykkar endurspeglaðist svo sannarlega þessa síðustu daga móður ykkar á jörðinni, að standa við rúmið, strjúkandi hendur og höfuð þegar amma kvaddi verður að dýrmætri minningu þegar ævinni hallar, amma var sæl því hún hafði hjá sér allt sem hún óskaði sér, eiginmann sinn og börnin sín þegar hún kvaddi.