Hulda Jónsdóttir fæddist í Reykjavík 16. október 1937. Hún lést á heimili sínu, Lágholti 19 í Mosfellsbæ, 9. mars síðastliðinn. Foreldrar hennar voru hjónin Svanlaug Kristjánsdóttir húsfreyja, f. 16.12. 1898, d. 30.6. 1966, og Jón Þorbjörnsson netagerðarmaður, f. 23.6. 1909, d. 1.5. 1981. Systkini Huldu eru: 1) Gylfi vélvirki, f. 13.7. 1941, d. 21.10. 2005, maki Sigurlaug Einarsdóttir, f. 21.8. 1946, og 2) Dagmar Lind, f. 9.11. 1942.

Hulda giftist árið 1960 Þráni Þorsteinssyni húsgagnasmið, f. á Akureyri 19.11. 1935. Foreldrar hans voru Óla Sveinsdóttir, f. 27.8. 1906, d. 9.6. 1994, og Þorsteinn Stefánsson, f. 4.11. 1902, d. 28.10. 1964. Hulda og Þráinn eignuðust þrjú börn, þau eru: 1) Fjalar, f. 25.8. 1960. 2) Svanlaug Ida, f. 1.6. 1966, gift Árna V. Sólonssyni, f. 10.10. 1966, börn þeirra eru Sólon Kristinn, f. 14.4. 1991, Hilmar, f. 20.5. 2004, og Guðrún Ida, f. 23.3. 2006. 3) Berglind Jóna, f. 3.3. 1969, í sambúð með Jóni Emil Magnússyni, f. 15.9. 1964, börn þeirra eru Halla Berglind, f. 7.5. 1993, og Hulda Bryndís, f. 5.3. 2000.

Hulda ólst upp á Framnesvegi í Vesturbænum, einnig í Austurbænum svo og í Fagranesi á Álfsnesi á Kjalarnesi. Hún gekk í Melaskólann og Austurbæjarskólann. Hún lærði hárgreiðslu og starfaði við hana um 10 ára skeið. Hún fór síðan í sjúkraliðanám og starfaði sem sjúkraliði á Reykjalundi til ársins 2005.

Hulda verður jarðsungin frá Grafarvogskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 15.

Mig langar að kveðja elskulega mágkonu mína með þessu ljóði.

Ég sendi þér kæra kveðju,

nú komin er lífsins nótt.

Þig umvefji blessun og bænir,

ég bið að þú sofir rótt.

Þó svíði sorg mitt hjarta

þá sælt er að vita af því

þú laus ert úr veikinda viðjum,

þín veröld er björt á ný.

Ég þakka þau ár sem ég átti

þá auðnu að hafa þig hér.

Og það er svo margs að minnast,

svo margt sem um hug minn fer.

Þó þú sért horfinn úr heimi,

ég hitti þig ekki um hríð.

Þín minning er ljós sem lifir

og lýsir um ókomna tíð.

(Þórunn Sigurðardóttir.)

Hvíl í friði elsku Hulda mín.

Þín mágkona,

Sigurlaug.

Það eina sem liggur ljóst fyrir þegar við fæðumst í þennan heim er að lífi okkar lýkur á einhverjum tímapunkti. Allt þar á milli er óskrifað blað.

Leiðin er óvörðuð og það er hlutverk okkar flestra að varða sína leið. Það leggur enginn upp í þennan leiðangur með loforðapakka frá almættinu. Öll fáum við sitt lítið af hverju, gleði og gæfu, erfiðleikum og sorg, hæfileikum og hamingju. Við tökum öll þátt í að skapa heiminn; sumir skapa þó betri heim en aðrir. Hulda var í þeim hópi.

Við sem unnum með Huldu Jóns lítum á það sem hluta af okkar gæfu í lífinu að hafa kynnst henni. Fengið að njóta nærveru hennar bæði í vinnunni og eins utan vinnu þegar tækifæri gáfust. Fráfall Huldu bar afar brátt að, við vissum jú að hún var veik en... hún hafði svo mikið að gefa og þá komum við aftur að því að enginn veit sína ævina fyrr en öll hún er.

Hulda lét af störfum á Reykjalundi árið 2005, 67 ára gömul, eftir farsælan feril í starfi sem sjúkraliði í tuttugu og fjögur ár. Hún var sérlega trúr og traustur starfsmaður. Í deildarsamfélagi þar sem vinnan gengur út á að hjúkra og veita umhyggju þeim sem á þurfa að halda var Hulda máttarstólpi. Var samnefnari fyrir þá sem veita góða umönnun. Hún var afar góður sjúkraliði. Hlý, kærleiksrík, og eins og sagt er í biblíunni um kærleikann, hann hreykir sér ekki af verkum sínum, má segja það sama um Huldu. Hún fór hægt og hljótt, var umburðarlynd, gefandi og hjartahlý. Við vinnufélagar hennar eigum minningarnar um góðan félaga. Félaga sem var jákvæð og skemmtileg, sem sagði aldrei misjafnt orð um nokkurn mann og sá fegurðina allt um kring og alls staðar.

Dúnmjúkum höndum strauk kulið um krónu og ax,

og kvöldið stóð álengdar, hikandi, feimið og beið.

(Steinn Steinar.)

Elsku Þráinn, Fjalar, Svanlaug, Berglind, tengdabörn og barnabörn við sendum ykkur öllum innilegar samúðarkveðjur. Góður Guð gefi ykkur styrk í sorginni.

Samstarfsfólk og

vinir á Reykjalundi.