½
TIBOR MALKÁV (Anger), er einmana og kuldalegur náungi í nöturlegu starfi meinafræðings á líkhúsi. Hann virðist kunna best við sig í stirðnuðum félagsskap þeirrar stofnunar og gefur sig lítið að öðrum en dauðvona móður sinni. Þegar hann fréttir af kraftaverkalækningum á sjúkdómnum í Svíþjóð, fyllist hann nýrri von. Vandinn er sá að hann á lítið fé en aðgerðin dýr. Þá býðst honum að gerast leigumorðingi fyrir drjúgan skilding, drápið virðist einfalt, hann þekkir ekki fórnarlambið. Áætlunin gengur eftir en það kemur babb í bátinn þegar Tibor finnur bréf frá fórnarlambinu sem færir hann í óvæntar aðstæður og sannleik sem hann ræður illa við.
Rannsóknarmaðurinn breytist í lævi blandna spennumynd þar sem Tibor lendir í hlutverki músarinnar í leiknum við köttinn. Galambos skiptir fáeinum sinnum um gír, þegar myndin verður svört, sviðsett gamanmynd, stílbrot sem bæta hana ekki og valda óþarfa truflunum fyrir framvinduna. Sögufléttan er þétt, frumleg og vel fram sett, allt til þessara útúrdúra. Anger er í sjálfu sér lipur í hlutverkinu en það tekur undarlegum hamskiptum þegar þessi feimni og þumbaralegi líkhúsmaður umturnast í andstæðu sína; sleipan og séðan rannsóknaraðila sem eru flestir vegir færir. Forvitnileg engu að síður og harla óvenjulegur fengur.
Sæbjörn Valdimarsson
Sýnd í Regnboganum 25. september og 1. og 4. október
Andlegt ofbeldi eða hvað?
Saga 52 (Istoria 52)
&sstar;
&sstar;½
Leikstjóri: Alexis Alexiou. Leikarar: Yorgos Kakanakis, Serafita Grigoiadou. Grikkland. 97
Saga 52 er mynd sem fjallar um sýn okkar á okkar nánasta umhverfi og okkar nánustu. Hún er um minnið og minningarnar. Kvikmyndaleikstjórinn Alexis Alexiou velur leið sem er ekki ný af nálinni til að hrista upp í hversdeginum. Hann lætur aðalpersónuna, Iasonas, eiga við geðtruflun að stríða sem hann virðist ekki fá stuðning með. Í upphafi myndar kynnist hann Pinelopi, og þau rugla saman reytum. Því miður gengur sambandið ekki upp, en þá fyrst verður Iasonas kvíðinn. Hvers vegna man hann ekki hvað fór úrskeiðis? Endurminningarnar koma í brotum, og eru kannski ekki alltaf eins. Sami atburður er sýndur oftar en einu sinni leikinn á mismunandi hátt, tekinn frá ólíkum sjónarhornum, og lýstur öðruvísi. Myndmálið er notað til að tjá líðan Iasonas. Hugarástandi söguhetjunnar er lýst með kannski frekar hefðbundnum aðferðum: handhöldnum upptökuvélum, sjónarhornið aðeins úr fókus, og lýsingin dökk. Hann einblínir á einstaka hluti. Eins og t.d. skóna í kassanum, myndina á veggnum, mygluna í horninu, tannkremsblettinn, plastið. Allt á þetta að vera hlaðið merkingu. Samt getur hann ekki treyst eigin minni eða upplifun af nánasta umhverfi. Spurning er hvers vegna var valið að láta hann eiga við andleg vandamál að stríða fyrir alla þessa tæknifimleika? Hvers vegna er hann þá ef til vill óhuggulegur og hættulegur? Endurlitið vill ekki gera upp hug sinn: Hvað er satt? Hvað er truflun? Hvað gerðist?
Anna Sveinbjarnardóttir
Hæglát skemmtun
O’Horten
&sstar;&sstar;
Leikstjóri: Bent Hamer. Leikarar: Bard Owe, Espen Skjonberg, Kai Remlow, Ghita Norby. Noregur. 90 mín. 2007
Lítil mynd frá Noregi um lestarstjóra sem er að komast á eftirlaun. Eftir margra ára dygga þjónustu fer hann út af sporinu í fleiri skilningi en einum og lendir í nokkrum ævintýrum. Bard Owe er sjarmerandi sem hinn stífpressaði Odd Horten sem virðist hafa strandað í íbúð móður sinnar, og hafa eingöngu sinnt vinnu í 40 ár. Hann stígur út úr formfastri tilveru sinni og hlutirnir fara á skrið. Myndin er mest samsett úr ótengdum atburðum sem henda Horten fyrstu dagana eftir að hann hættir störfum. Margar skyssur ganga upp. Enda má þarna finna húmor, hjarthlýju, og mennsku. Einnig er gaman af kvikmyndatökunni hjá John Christian Rosenlund t.d. í lestinni með Horten í snjóþungum fjöllunum. Gallinn er samt það hefði mátt vanda aðeins meira til á ýmsum stöðum. Atriði eru of löng. Stundum fær maður á tilfinninguna að leikstjórinn Bent Hamer hafi gleymt sér aðeins. Heildarniðurstaðan verður þess vegna ekki eins grípandi eða heillandi eins og vonir hafa líklega verið gerðar til.
Anna Sveinbjörnsdóttir
Sýnd í Regnboganum 25., 27. og 29. september og 2. október.
Venjulegt fólk í hversdagsvanda
Kaldur hádegisverður/Lönsj/Cold Lunch
&sstar;½
Leikstjóri: Eva Söhaug. Aðalleikarar: Anne Dahl Torp, Pia Tjelta, Aksel Hennie. 90 mín. Noregur 2008.
ÍBÚAR í fjölbýlishúsi í Osló eru aðalpersónurnar í Lönsj , þar sem fimm, að því er virðist ósköp venjulegir einstaklingar eru teknir í nærskoðun ásamt öllum þessum litlu hlutum, sem eru í fljótu bragði svo smáir að við tökum tæpast eftir þeim, en skapa hversdagslífið. Þeir skipta litlu máli, hver og einn, en við getum ekki lifað án þeirra.
Lönsj er á köflum forvitnileg smámynd, leikstjórinn Sörhaug og handritshöfundurinn Per Schreiner nota dempaða liti og persónur sem við tækjum fæst eftir á götu. Einmanaleiki og innihaldsleysi einkennir líf þeirra, einkum Leni (Torp), sem missir föður sinn þegar Christer (Hennie), hrindir óafvitandi af stað atburðarás sem tengir íbúana saman, beint og óbeint.
Styrkurinn felst einkum í góðum leik og leikaravali, ýjað er að ýmsum veigamiklum þáttum í daglega lífinu, heimilisofbeldi, rótleysi, ósjálfstæði, vandamálum sem tengjast auknum árafjölda og vanhæfni til að leysa hversdagshnútana. Við fáum sjaldnast nóg að vita um þennan afmarkaða hóp sem vekur forvitni manns, kvikmyndagerðarmennirnir skilja okkur eftir utangátta þó lokaatriðið sýni vonarglætu.
Sæbjörn Valdimarsson
Til baka
Leita í greinasafni
Prenta grein
